ನನ್ನ ಹಿಂದೆ ಹಿಂದೆಯೇ ಸುತ್ತುವೆ  ಏಕೆ ಹುಡುಗ 
ಮುಂದೆ ಬಂದು ಹೇಳಬಾರದೇ ನಿನ್ನೊಲವಿನ ದುಗುಡ 
ನಾ ಬಯಸಿದ ಪ್ರೀತಿಯೇ ನೀನಾಗಿರುವಾಗ 
ಬೇಡೆನ್ನಲಾರೆ ನಿನ್ನ ನಾನು 
ಸುಂದರ ಬಾಳನು ಎಳೆಯಲು ಬೇಕಾಗಿದೆ 
ನಿನ್ನ ಒಲವಿನ ತೇರು 
ಆ ತೇರಲಿ ನಾವು ಒಂದಾಗಿ ಸಾಗಿದರೆ 
ಅದೇ ನಮಗೆ ನೆಮ್ಮದಿಯ ಸೂರು 

ನನ್ನ ಮನವೆಂಬ ಕೊಳದಲ್ಲಿ ಕಾಣುವ ಪ್ರತಿಬಿಂಬ ನೀನೆ 
ನಾ ಹಾಡುವ ಹಾಡಲಿ ಹೊರಡುವ ದನಿಯು ನೀನೆ 
ನಾ ಗೀಚುವ ಕವಿತೆಗಳಲ್ಲಿ ಬೆರೆತಿರುವ ಭಾವಗಳು ನೀನೆ 
ತನು ಮನಗಳ ಬೇರಲ್ಲಿ ಬೆಸೆದಿರುವ ನಿನ್ನ ಪ್ರೇಮ ಪರ್ವತ 
ಸದಾ ನನಗಾಗಿ ಸೀಮಿತ ಎನ್ನುವ ಸ್ವಾರ್ಥಿಯೂ ನಾನೇ 

ಭರವಸೆಗಳಿಲ್ಲದ ಮನದಲ್ಲಿ ಹೊಸ ಗುರಿಯ ಪ್ರವೇಶ 
ಎಲ್ಲೋ ಪಿಸುಗುಡುತ್ತಿದೆ ಒಂದು ಧನಾತ್ಮಕ ಸಂದೇಶ 
ಋಣಾತ್ಮಕ ಘಟನೆಗಳೇ  ಆಳಿದವು ನನ್ನ ಜೀವನವ 
ಅವನ್ನೆಲ್ಲ ಸಂಹಾರ ಮಾಡುವುದೇನೋ ಈ ಸಂದೇಶ
ಆಸೆಯಿಂದ ಕಾಯುತಿರುವೆ ಆ ಅಮೃತ ಘಳಿಗೆಗಾಗಿ 
ಈಗಲಾದರೂ ಕರುಣಿಸು ವಿಧಿಯೇ ಈ ನೊಂದ ಮನಸಿಗಾಗಿ 

ನಾ ಏನು ಮಾಡಲಿ ಬರೆಯಲೇನು ತೋಚುತ್ತಿಲ್ಲ 
ಹಾಗೆಂದು ಸುಮ್ಮನಿರಲೂ ಆಗುತ್ತಿಲ್ಲ 
ಹುಡುಕಿ ಹುಡುಕಿ ಸಾಕಾಗಿದೆ ಪದಗಳ ದಂಡನು 
ಸಿಕ್ಕರೆ ಕೊಟ್ಟುಬಿಡಿ ನನಗೆ ಆ ಪದವನ್ನು 
ಕೊಂಚವಾದರೂ ನಿಟ್ಟುಸಿರು ಬಿಡುವುದೇನೋ 
ಪರದಾಡುತ್ತಿರುವ ನನ್ನ ಮನಸಿನ್ನು 

ನನ್ನೊಡಲಲ್ಲಿ ಬಚ್ಚಿಟ್ಟ ಪ್ರೀತಿಯ ಅಕ್ಷರದಲ್ಲಿ ಬಿಚ್ಚಿಡುತ್ತಿದ್ದೆ 
ಕಾರಣ ಏಕೋ ಮಾತುಗಳು ಮೌನವಾಗುತ್ತಿವೆ 
ಬರೆದಿದ್ದಲ್ಲ ಹಾಳೆಗೆ ಅಂಟುವುದು ಆದರೆ ಸೇರಬೇಕಾದ 
ಮನಸಿಗೆ ಸೇರುವುದು ಯಾವಾಗ ನೀ ಒಲವೆ 
ಮಾತಿಲ್ಲದೇ ಮೌನವಾಗುತ್ತಿರುವ ನನ್ನ ಮನಸು 
ಶಾಶ್ವತ ಮೌನಕ್ಕೆ ಸೇರುವ ಮುನ್ನ ಬಂದು 
ಅಪ್ಪಬಾರದೇ ನೀ ಎನ್ನ ಒಲವ ಒಮ್ಮೆ 
ಬೇಡೆನು ನಾ ನಿನಗೆ ಏನನ್ನೂ ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ 

"ಯಾವುದು ನಮ್ಮದೋ ಅದು ನಮ್ಮ ಬಳಿಯೇ ಇರುತ್ತದೆ, 
ಇತರರದು ಇತರರಲ್ಲಿಯೇ ಇರುತ್ತದೆ" 
ಇದನರಿತು ನಾವು ಬದುಕಿದರೆ ನೆಮ್ಮದಿಯ ಬದುಕು ಸದಾ ನಮ್ಮದಾಗಿರುತ್ತದೆ  

ನನ್ನ ಭಾವನೆಗಳನು ಹೇಳಲು ನೀನೆ ತಾನೇ ಗತಿ 
ನೀನೆ ದೂರವಾದರೆ ಏನಾಗುವುದೋ ನನ್ನ ಮತಿ 
ನೀ ಹೇಗಿದ್ದರೂ ಎಲ್ಲಿದ್ದರೂ ಸರಿಯೇ ನನ್ನ ಕೋರಿಕೆಯೊಂದೇ 
ಬರೆದಷ್ಟು ಬರೆಸು ಅತ್ತಾಗ ಸಂತೈಸು ನಗುವಾಗ ಹರಸು 
ನೀನೆ ನನ್ನ ಭಾವಗಳ ಬಿಂಬ ನೀನಿರದಿದ್ದರೆ ನಾನೊಂದು ಕಲ್ಲಿನ ಕಂಬ 
ಕವನವೇ ಏನೆಂದು ಹೇಳಲಿ ನಿನಗೆ ಎಷ್ಟೆಂದು ಹೊಗಳಲಿ 
ಪ್ರತೀ ಭಾವನೆಗಳ ಬಿಂಬಿಸಿರುವೆ ನಿನ್ನೊಂದಿಗೆ 
ಎಂದೆಂದಿಗೂ ದೂರಾಗದಿರು ನನ್ನ ಉಸಿರು ನಿಲ್ಲುವವರೆಗೆ 

ನನ್ನಿಂದಲೇ ಕವಿತೆ ಬರೆಸಿಕೊಳ್ಳುವೆಯಲ್ಲ ಹುಡುಗ 
ನೀ ನನಗಾಗಿ ಬರೆಯುವುದು ಯಾವಾಗ 
ನಿನ್ನ ಪ್ರೇಮದ ಚಿತ್ತಾರವ  ನನ್ನ ಕವನದ ಕುಂಚದಲ್ಲಿ 
ಬಿಡಿಸುವ ಆಸೆಯಾಗಿದೆ ಬಣ್ಣಗಳ ಆಯ್ಕೆ ಶುರುವಾಗಿದೆ 
ನಾ ಚಿತ್ರ ಬಿಡಿಸುವಲ್ಲಿ ಮಗ್ನಳಾದರೆ ಕವನ ಬರೆಯುವರು ಯಾರು 
ಅದಕ್ಕೆಂದೇ ಕೋರುವೆ ಇನಿಯ ನಾ ಬರೆಯುವೆ ನಿನ್ನೊಲವಿನ ಚಿತ್ರವ 
ನೀ ಬರೆದುಬಿಡು ಒಮ್ಮೆ ಅದಕೆ ಹೊಂದುವ ಸರಳ ಸುಂದರ ಕವನವ 

ಕನಸಿನ ಪೆಟ್ಟಿಗೆಯಲ್ಲಿ ಬಚ್ಚಿಟ್ಟ ಆಸೆಗಳೆಲ್ಲ 
ಮನಸಿನ ಸಂತಸವ ಬಿಚ್ಚಿಡುತ್ತಿವೆ 
ನವಿರಾಗಿ ಹೆಣೆದ ಕನಸೆಂಬ ಹೂವಿನ ಹಾರವು 
ನನಸಿನ  ಹೂವಾಗಿ ಒಂದೊಂದೇ ಮುಡಿಗೆ ಏರುತಿವೆ 
ಸಾಧನೆಯ ಸಾಗರ ಬಾ ಎಂದು ಕರೆಯುತಿದೆ 
ಧುಮುಕುವ ಆಸೆಯು ಹಸಿರಾಗಿ ಹರಿಯುತಿದೆ 
ಜಯ ಸಿಗುವುದೋ ಸೋಲಾಗುವುದೋ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ 
ಶ್ರಮಿಸುತ್ತಲೇ ಗುರಿ ಮುಟ್ಟುವ ದಾರಿಯ ಮರೆಯುವುದಿಲ್ಲ 

ಸ್ನೇಹದ ವೇಷ ಧರಿಸಿ ಪ್ರೀತಿಸುವರು ಕೆಲವರು 
ಪ್ರೀತಿಯ ವೇಷ ಧರಿಸಿ  ಭಾವನೆಯ ಜೊತೆ ಆಟವಾಡುವರು ಹಲವರು 
ಸ್ನೇಹ ಪ್ರೀತಿಯ ಕಣ್ಣಾಮುಚ್ಚಾಲೆಯಲ್ಲಿ 
ನೋವು ತಿನ್ನುವ ಮನಗಳು ಸಾವಿರಾರು 
ಅತ್ತರೆ ಕರಗುವುದಿಲ್ಲ ಆ ನೋವು ನಕ್ಕರೆ ಅರಗುವುದಿಲ್ಲ ಆ ಸಂಕಟ 
ಬಾಳೆಂಬ ಬಂಡಿಯಲ್ಲಿ ಸ್ನೇಹ ಪ್ರೀತಿಗಳೇ ಚಕ್ರಗಳು 
ಎರಡು ಕೈಕೊಟ್ಟರೆ ಕುಸಿಯದಿರದೇ ಬಾಳಬಂಡಿಯು...??? 

ಮರಳಿ ಗೂಡಿಗೆ ಹೊರಡುವ ಸಮಯ ಬಂದಿದೆ 
ಇಲ್ಲಿದ್ದ ಪ್ರತೀಕ್ಷಣ ನಗುತಾ ನಲಿಯುತ ಅಳುತ 
ಸುಖ ದುಃಖಗಳ ಹಂಚಿಕೊಂಡು ತೋಚಿದ್ದು ಗೀಚಿಕೊಂಡು 
ನಿಮ್ಮ ಮನದ ಮೂಲೆಯಲ್ಲೊಂದು ಜಾಗವ ಹುಡುಕುತಿದ್ದೆ 
ಎಷ್ಟರ ಮಟ್ಟಿಗೆ ದಕ್ಕುವುದೋ ನಿಮ್ಮ ವಾತ್ಸಲ್ಯ ನಾ ಅರಿಯೆ 
ಹೋಗುವ ಮುನ್ನ ಮನಪೂರ್ತಿ ಬೇಡುವೆ ನಿಮ್ಮ ಕ್ಷಮೆಯನ್ನ 
ಪ್ರತೀ ಜನ್ಮಕೂ ಬೇಡುವೆ  ನಿಮ್ಮ  ಮಮತೆಯ ಮಡಿಲನ್ನ 

ಹಾರುವ ಹಕ್ಕಿಗೆ ಯಾರ ಹಂಗಿಲ್ಲ ಬೀಸುವ ಗಾಳಿಗೆ ಬೇಲಿಯೂ ಇಲ್ಲ 
ಹರಿವ ನೀರನು ತಡೆಯುವ ಶಕ್ತಿಯು ಇಲ್ಲ 
ಸುಡುವ ಬೆಂಕಿಯ ತಂಪಾಗಿಸುವ ಕಲೆ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ 
ಆದರು ಮನುಜರಾದ ನಮಗೆ ನಂದು ನಂದು 
ಎನ್ನುವ ಅಹಂಕಾರ ಹೋಗುವುದಿಲ್ಲ 
ಸದಾ ಜಾತಿ ಮತ ದ್ವೇಷ ಕ್ರೌರ್ಯ ಅಸಹಿಷ್ಣುತೆ ಎಂದು 
ಕೂಗಾಡುತ್ತಾ ಪ್ರಕೃತಿಯನ್ನು ವಿಕೃತಗೊಳಿಸುತ್ತ 
ಮೂಕಜೀವಿಗಳ ನೆಮ್ಮದಿ ಹಾಳುಮಾಡುತ್ತ ನಿಸರ್ಗವನ್ನು ಕೊಲ್ಲುತ್ತಿದ್ದರೆ 
ಭೂತಾಯಿಯ ಶಾಪಕ್ಕೆ ನಾವೆಲ್ಲ ಬಲಿಯಾಗದೆ ಇರುವುದಿಲ್ಲ 

ನನ್ನಯ ಕವನಕ್ಕೆ ಸ್ಫೂರ್ತಿ ನಿಮ್ಮ ಪ್ರೀತಿ 
ತಪ್ಪಿದ್ದಾಗ ತಿದ್ದಿ ಹೇಳಿದಿರಿ ಬುದ್ಧಿ 
ಸಂತಸವಾದಾಗ ಹರಸಿ ಹಾರೈಸಿದಿರಿ 
ಸ್ನೇಹ-ಪ್ರೀತಿ, ಮಳೆ-ಬೆಳೆ, ನೋವು-ನಲಿವು 
ಪ್ರಕೃತಿ-ವಿಕೃತಿ, ಭೂಮಿ-ಆಕಾಶ 
ಒಂದಲ್ಲ ಎರಡಲ್ಲ ನಾ ಬರೆದ ಕವಿತೆಗಳು 
ಸಿಕ್ಕಿವೆ ನನಗೆ ಸಾವಿರಾರು ಹೊಗಳಿಕೆ ಹಾರೈಕೆಗಳು 
ಏನೆಂದು ಬರೆದು ಧನ್ಯವಾದ ಅರ್ಪಿಸುವುದೋ ತೋಚದು 
ಆದರು ಇರಲಾಗುತ್ತಿಲ್ಲ ನಿಮಗೆ ವಂದಿಸದೇ ಇರಲು 
ಮನತುಂಬಿ ಹೇಳುತಿರುವೆ ನಾ ಇಂದು 
ನಿಮ್ಮೆಲ್ಲರ ಪ್ರೀತಿ ಅಭಿಮಾನಕ್ಕೆ ಚಿರಋಣಿಯಾಗಿರುವೆ ಎಂದೆಂದೂ 

ತೋಚಿದ ಕವಿತೆಯ ಗೀಚುತ್ತಾ ಎಷ್ಟು ದಿನ ಕಳೆಯಲಿ 
ನನ್ನ ಭಾವನೆಗಳನು ಅಕ್ಷರಗಳಲಿ ಬೆರೆಸಿ ಕವನಗಳಾಗಿ ಪೋಣಿಸಿ 
ಬಿಳಿ  ಹಾಳೆಯ ಮೇಲೆ ಬಣ್ಣ ಬಣ್ಣದ ಭಾವನೆಗಳನು ಬಿಂಬಿಸಲು 
ಬೇಕಾಗಿದೆ ನನಗೆ ಪ್ರೀತಿಯೆಂಬ ಲೇಖನಿಯು 
ಅದರಲ್ಲಿ ತುಂಬಿರಬೇಕು ಮುಗಿಲಷ್ಟು ಪ್ರೇಮದ ಶಾಹಿಯು 
ಸಿಕ್ಕರೆ ಅಂತಹ ಸೌಭಾಗ್ಯ ನನಗೆ 
ಬರೆಯುತ್ತಲೇ ಇರುವೆ ಒಲವಿನ ಗೀತೆಯ ನಾನಿರುವವರೆಗೆ 

ಅಹಂಕಾರದಿ ಮೆರೆಯಬೇಡ 
ಪ್ರೀತಿ ಸ್ನೇಹಗಳ ಮರೆಯಬೇಡ 
ಸಿಟ್ಟು ಸೆಡವುಗಳಿಗೆ ಬಲಿಯಾಗಬೇಡ 
ಸಹನೆಯ ಕಳೆದುಕೊಳ್ಳಬೇಡ 
ಶ್ರದ್ಧೆ ವಿನಯವೇ ನಮ್ಮ ಒಡವೆಗಳು 
ಬೇಡ ನಮಗೆ ಬೇರೆ ಗೊಡವೆಗಳು 
ಕಾರಣ ಆಕಾಶದ ಎತ್ತರಕ್ಕೆ ನಾವು ಬೆಳೆದರೂ 
ಮರಳಿ ಸೇರುವುದು ಮಣ್ಣಿಗೆ 

ದೀಪದಿ0ದ ದೀಪವ ಹಚ್ಚಿ 
ಮನಸಿ0ದ ಮನಸಿಗೆ ಪ್ರೀತಿಯ ಹ0ಚಿ 
ನಿಮ್ಮ ನಮ್ಮೆಲ್ಲರ ಬಾಳು ನ0ದಾದೀಪದ0ತೆ 
ಮಿನುಗುತಿರಲಿ ಎ0ದು ಹಾರೈಸಿ 
ಆಚರಿಸೋಣ ದೀಪಾವಳಿಯ

ಸಮಯ ಓಡುವುದೂ ಇಲ್ಲ ನಿಲ್ಲುವುದಿಲ್ಲ 
ಎಲ್ಲವು ನಮ್ಮ ಭ್ರಮೆಯಷ್ಟೆ... 
ಓಡುವ ಸಮಯವ ನಿಲ್ಲಿಸಲು ನಮ್ಮಿ0ದಾಗದು 
ನಿ0ತ ಸಮಯವ ಓಡಿಸಲೂ ಆಗದು... 
ಕಾಲಕ್ಕೆ ತಕ್ಕ0ತೆ ಆಡುವುದಷ್ಟೇ ನಮ್ಮ ಕಾಯಕ...

ಆಗೊಮ್ಮೆ ಕರೆದಿದ್ದೆ  ಬಾ ಮಳೆಯೇ ಬಾ ಎಂದು 
ಇಂದು ನಿನ್ನ ಬೇಡುತಿರುವೆ ಹೋಗು ಮಳೆಯೇ ಹೋಗೆಂದು 
ಜಿನುಗುವ ಹನಿಯು ಕಣ್ಣಿಗೆ ತಂಪಾಗಿ ಕಂಡರೆ 
ಆಗುತ್ತಿದೆ ಜನರ ಜೀವನಕ್ಕೆ ಬಹು ತೊಂದರೆ 
ಭಾರೀ ಮಳೆಯೋ ಚಂಡಮಾರುತವೋ ಅಬ್ಬಾ 
ನಿಸರ್ಗವೇ ಸಾಕು ಮಾಡು ನಿನ್ನ ರೌದ್ರನರ್ತನವ 
ಬದುಕಿಸಿ ಬಾಳಿಸು ನೊಂದ ಸಂತ್ರಸ್ತರ 
ಕೊಲ್ಲದಿರು ನಿನ್ನ ಸಹನೆಯ 

ಮುಂಜಾವು ಇಂದು ಮಂಜಿನಿಂದಲೇ ಕೂಡಿತ್ತು 
ಹಸಿರೆಲೆಯ ಮೇಲೆ ಅರಳಿದ ಹೂಗಳೆಲ್ಲವೂ 
ಅಲಂಕೃತಗೊಂಡಿವೆ ಇಬ್ಬನಿಯ ಹನಿಗಳಿಂದ 
ಭೂದೇವಿಯು ತಂಪಾಗಿದ್ದಳು ವರುಣ ಸುರಿಸಿದ ಹನಿಮಳೆಯಿಂದ 
ಆಹಾ ಬೆಂಗಳೂರು ಸಹ ಮಲೆನಾಡಂತೆ ಕಂಗೊಳಿಸುತಿದೆ ಇಂದು 
ನನ್ನ ಮನವು ಕೂಡ ಇಂದು ತಂಪಾಗಿದೆ 
ಸೊಂಪಾಗಿ ಕವನ ಬರೆಯಲು ಆಸೆ ಚಿಮ್ಮುತಿದೆ 

ಸಂಗೀತ ಸುಧೆಯ ಕುಡಿಯುವ ಕಾಲ ಬಂದೇ ಬಿಟ್ಟಿತು 
ಗಾನ ಗಂಗೆಯು ಶ್ರುತಿಯನು ಹೇಳಿಸಿದಳು 
ರಾಗಕ್ಕೆ ತಕ್ಕ ತಾಳವ ಹಾಕುವ ವಿದ್ಯೆಗೆ ಪರಿತಪಿಸುತಿರುವೆ 
ಅದಕ್ಕೆಂದೇ ರಾಗ ತಾಳ ಭಾವಗಳ ಬೆರೆಸಿದ  ನನ್ನ ದನಿಯು 
ಪಲ್ಲವಿ ಅನುಪಲ್ಲವಿಗಳ ಸ್ನೇಹವ ಬಯಸುತಿದೆ 

ಬಯಸಿದೆ ಮನಸು ಸಂಗೀತ ಶಾರದೆಯ ಒಲಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು 
ಶುರುವಾಗಲಿದೆ ನನ್ನ ದನಿಯಲ್ಲಿ ನಾದಗಂಗೆಯ ನಾಟ್ಯವು  
ಅದಕ್ಕೆಂದೇ ಕೋರುತಿರುವೆ ನಿಮ್ಮನು ಹರಸಿ ಹಾರೈಸಿ ನನ್ನ ದನಿಯನ್ನು 
ನೋವೆಲ್ಲ ಮರೆಸಿ ಸಂತಸ ಕೊಡುವ ಹಾಡನು ಹಾಡಲು 
ಸಂಗೀತ ಒಲಿಯುವುದೋ ದೂರ ಓಡುವುದೋ ನಾನರಿಯೇ 
ಶ್ರದ್ಧಾ ಭಕ್ತಿಯಲಿ ಕಲಿಯುವೆ ಎಂಬ ಮಾತೊಂದೇ ನಾ ನುಡಿವೆ 

ಬನ್ನಿ ಸರ ಸರ ಆಚರಿಸಲು ದಸರಾ 
ಹಂಚಲು ಬನ್ನಿ ಬಂಗಾರ 
ಜಗಮಗಿಸುತ್ತಿವೆ ಊರೆಲ್ಲ ತಳಿರು ತೋರಣ 
ಬಯಸುತ್ತಿವೆ ಮನಸುಗಳೆಲ್ಲ ಸ್ನೇಹ ಪ್ರೀತಿ 
ಬಾಂಧವ್ಯಗಳ ಮಿಲನ 
ಶುಭವಾಗಲಿ ನಿಮಗೆಲ್ಲ ಸಂತಸ ತುಂಬಿರಲಿ ಬಾಳೆಲ್ಲ 

ಸಾವಿರ ಉಳಿಪೆಟ್ಟು ಬಿದ್ದಾಗಲೇ ಒಂದು ಕಲ್ಲು 
ಸುಂದರ ಶಿಲೆಯಾಗುವಂತೆ 
ಈ ಮನಸಿಗೆ ನೋವಿನ ಮೇಲೆ ನೋವು ಆದಾಗಲೇ 
ಸಾಧನೆಯ ಬೆಳಕು ಬೇಗ ಹರಿಯುವುದು 
ನೊಂದ ಮನಸಿಗೆ ನೆಮ್ಮದಿ ಸಿಗುವುದು 

ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ ಬರೆಯಬೇಕಿದ್ದ ಕವಿತೆ 
ನೋವಲ್ಲಿ ಕೊನೆಯಾಯಿತೇಕೋ...???????
ಮುಂದೆ ಬರಯುವ ಆಸೆ ಉಳಿಯುವುದೋ 
ಅಳಿಯುವುದೋ ನನಗೆ ತೋಚದೇಕೋ..???

ಹೊಸ ಆಸೆ ಬರುತಿದೆ ನಿನ್ನೆದೆಯ ಮೇಲೆ ರಂಗೋಲಿಯ ಬಿಡಿಸಿ 
ಬಣ್ಣಗಳಿಂದ ಅಲಂಕರಿಸಿ ಹೂಗಳಿಂದ ಸಿಂಗರಿಸಿ 
ನನ್ನೆಲ್ಲ ಒಲವನ್ನು ಅದರೊಳಗೆ ತುಂಬಿಸಿ ನಿನಗದನು ಉಣಬಡಿಸಿ 
ನನ್ನೆದೆಯ ಗೂಡಲ್ಲಿ ನಿನ್ನ ಬಚ್ಚಿಟ್ಟು ಮುದ್ದಿಸಿ 
ಮತ್ತೆಂದೂ ನೀ ನನ್ನಿಂದ ದೂರಾಗದಂತೆ ಬಿಗಿದಪ್ಪಲು 
ನನ್ನ ಕೊನೇ ಉಸಿರಿರುವ ಕ್ಷಣದಲ್ಲೂ 

ನಾ ಬರೆಯುವ ಕವನಗಳೆಲ್ಲ ನನ್ನ ಮಕ್ಕಳಂತೆ 
ಕೆಲವು ಉದ್ದವಾಗಿ ಬೆಳೆದರೆ ಹಲವು ಕುಳ್ಳಗಿರುವುವು 
ಪ್ರೇಮದ ಬಂಧನ ಕೆಲವರಲ್ಲಿದ್ದರೆ 
ಸ್ನೇಹದ ವಾತ್ಸಲ್ಯವ ಮೆರೆಯುವುವು ಹಲವು 
ನೋವು ಸಂಕಟಗಳ ಸುಂದರವಾಗಿ ಬಿಂಬಿಸುವ 
ಕೌಶಲ್ಯ ಕೆಲವರಿಗಿದ್ದರೆ ಸಂತಸವನ್ನು ತಡೆಯಲಾರದೇ 
ಸರಳ ಶಬ್ಧಗಳಲ್ಲೇ ಹಂಚಿಕೊಳುವ ಆಸೆ ಹಲವರಿಗೆ 
ಮಕ್ಕಳು  ಹೇಗಿದ್ದರೂ ಎಲ್ಲಿದ್ದರೂ ಅವು ಎಂದೆಂದಿಗೂ ಈ ತಾಯಿಯ 
ಪಾಲಿಗೆ ಚಂದನವನದಲ್ಲಿ ಅರಳಿದ ಮುದ್ದು ಕವಿತೆಗಳೇ 

ಬದುಕಲ್ಲಿ ಬರುವ ಕಷ್ಟಗಳೇ ಶಾಶ್ವತ ಸುಖಕ್ಕೆ ಅಡಿಪಾಯ 
ನನಗಾರು ಇಲ್ಲ ಎನ್ನುವ ಸಂದರ್ಭವೇ ನಿನ್ನ ಮೇಲೆ 
ನಿನಗಿರುವ ನಂಬಿಕೆ ಎಂಬ ಸತ್ವಪರೀಕ್ಷೆಯ ತಳಪಾಯ 
ಕಷ್ಟ ಬಂದಾಗ ಕುಗ್ಗದೇ ಸುಖವು ಬಂದಾಗ ಹಿಗ್ಗದೇ 
ಎರಡನ್ನು ಸಮನಾಗಿ ಸವಿದರೆ ಜೀವನ ಒಂದು ಮೃಷ್ಟಾನ್ನ ಭೋಜನ 

ನನ್ನೊಡಲಲ್ಲಿ ಬೆರೆತಿರುವ ಸ್ನೇಹ ನೀನು 
ನೀನಿಲ್ಲದೆ ಇರಲಾರೆ ನಾನು 
ಮನಸು ನೊಂದು ಬೆಂದು ಕಣ್ಣೀರಿಡುವಾಗಲೆಲ್ಲ 
ಸಂತೈಸಿದ ಮಮತೆಯ ಕಡಲು ನಿನ್ನ ಸ್ನೇಹ 
ಅದಕ್ಕೇ ಏನೋ  ನನಗೆ ಅದರ ಮೇಲೆ ವಿಪರೀತ ಮೋಹ 
ಪ್ರೀತಿಯ ಕೊರತೆಯ ಮರೆಸಿದ ನಿನ್ನ ಸ್ನೇಹಕ್ಕೆ 
ಬಿಡಿಸಲಾರದ ಬಂಧನವಾಗಿಸು ನನ್ನ ಭಾವಕ್ಕೆ 

ಕೊಚ್ಚೆಯ ಮೇಲೆ ಕಲ್ಲೆಸದರೆ ಆಕಾಶಕ್ಕೆ ಮುಖ ಮಾಡಿ ಉಗಿದರೆ 
ನಮ್ಮ ಮುಖ ಮನಸು ದುರ್ಗಂಧ ಬೀರುವ ಹಾಗೆ 
ಮನುಷತ್ವ ಇಲ್ಲದ ರಾಕ್ಷಸತನ ಕೂಡಿದ ಮನುಷ್ಯರ  ಜೊತೆ ಬೆರೆತಾಗಲೂ 
ನಮ್ಮ ಜೀವಕ್ಕೂ ಜೀವನಕ್ಕೂ ಕೊಳಕು ಅಂಟುವುದು 

ಬಣ್ಣ ಬಣ್ಣದ ಭಾವನೆಗಳ ನಡುವೆ ಸಣ್ಣ ಸಣ್ಣ ಆಸೆಗಳು ಚಿಗುರುತ್ತಿವೆ 
ಬಾಳನ್ನು  ಭಾವ ಗೀತೆಯಂತೆ ರಚಿಸುವ ಯತ್ನ ಮಾಡುತಿರುವೆ 
ಪ್ರೀತಿಯೆಂಬ ರಾಗಕ್ಕೆ  ಸ್ನೇಹವೆಂಬ ತಾಳವ ಬೆರೆಸಿದರೆ ವಿಶ್ವಾಸವೆಂಬ 
ಭಾವವು ಹೊರ ಹೊಮ್ಮುವುದೇನೋ ಎಂಬ ನಿರೀಕ್ಷೆಯಲ್ಲಿದ್ದೇನೆ 
ಆಗ ಸುಮಧುರವಾಗಿ  ಹರಿಯುವುದು  ಬಾಳೆಂಬ ಭಾವಗೀತೆ 

ಪ್ರೀತಿಯ ಕಮಲ ಕಮರುವ ಸಮಯದಿ 
ಬಂದಿದೆ ಒಂದು ಸ್ನೇಹದ ಮಲ್ಲಿಗೆ 
ಘಮ್ಮೆನ್ನುತ್ತಿದೆ ನೋವು ತಿಂದ ಮನಸಿಂದು ಆ ಪರಿಮಳದಲ್ಲಿ 
ಹೊಸ ಆಸೆಯೂ ಚಿಗುರಿತಿದೆ ಬದುಕಲಿ 
ನೋವೆಲ್ಲಾ ಮರೆಯಾಗುತಿದೆ ಆ ಸ್ನೇಹದ ಸೆಳೆತದಲ್ಲಿ 

ಮನಸಿನ ಮಾತುಗಳೆಲ್ಲ ಮೌನದಲ್ಲೇ 
ಮರಣ ಹೊಂದುತ್ತಿವೆ 
ಕನಸಿನ ಕೂಸುಗಳೆಲ್ಲ ಕರುಳಲ್ಲೇ 
ಕೊನೆಯುಸಿರೆಳೆಯುತ್ತಿವೆ 

ಭಾವನೆಗಳಿಲ್ಲದ ಬದುಕು ಒಣಗಿದ ಜಾಲಿಯಂತಾದರೆ 
ಸಾಧನೆಗಳಿಲ್ಲದ ಬದುಕು ಶೂನ್ಯವಿದ್ದಂತೆ 
ಒಳ್ಳೆಯ ಭಾವನೆಗಳನು ಬೆಳೆಸಿ ದುಡಿಯುವ ಕೈಗಳೆಂಬ 
ದಾರದಿಂದ ಸಾಧನೆಗಳೆಂಬ ಹೂಗಳನು ಪೋಣಿಸಿದರೆ 
ಕಂಗೊಳಿಸುವುದು ಬದುಕು ಆಗ ಸುಂದರ ಹಾರದಂತೆ 

ಮುಖಪುಸ್ತಕದಲ್ಲಿಂದು ಡಿಜಿಟಲ್ ಇಂಡಿಯಾದೇ ಪ್ರಭಾವ 
ಎಲ್ಲಿ ನೋಡಿದರೂ ತ್ರಿವರ್ಣಗಳದೇ ರಾಜ್ಯಭಾರ 
ರಾಷ್ಟ್ರಧ್ವಜವು ಸೆರೆ ಹಿಡಿಯುತ್ತಿದೆ ಎಲ್ಲರ ಭಾವಚಿತ್ರವ 
ಕಣ್ಣೆರಡು ಸಾಲುತ್ತಿಲ್ಲ ತುಂಬಿಕೊಳ್ಳಲು ಈ ಸೌಂದರ್ಯವ 

ಮಾತಾಡದ ಮೌನಕ್ಕಿಂದು ಕವನ 
ಬರೆಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಆಸೆಯಾಗಿದೆಯಂತೆ 
ಏನೆಂದು ಬರೆಯಲಿ ಎಂದು ಕೇಳಿದರೆ 
ತೋಚಿದ್ದು ಗೀಚು ಎಂದು ಹೇಳುತಿದೆ 
ಮೌನಕ್ಕೆ ನೋವಿರದು ನಲಿವಿರದು 
ಅದಕಿರುವುದು ಮೂಕ ಭಾವನೆಯೊಂದೆ 
ಅದನು ಕಾಣಲು ಯಾರು ಪ್ರಯತ್ನಿಸುತ್ತಿಲ್ಲ 
ಆದರೂ ಹಠವ ಬಿಡುವುದಿಲ್ಲ 
ಹೀಗಾದರೆ ಹೇಗೆ ಬರೆಯಲಿ ನಾ ಕವನವ 
ಜೋಡಿಸಲಿ ಹೇಗೆ ಸಾಲುಗಳ 

ಪ್ರೀತಿಗೆ ದೇವರು ಎಂದರು ತಿಳಿದವರು ಆ ದೇವರ ಮಕ್ಕಳೇ ನಾವೆಲ್ಲರೂ 
ಆದರೂ ಕಿತ್ತಾಡಿ ಸಾಯುತ್ತಿರುವರು ದ್ವೇಷವೆಂಬ ಬೆಂಕಿಯಲಿ 
ಕೊಚ್ಚಿ ಹೋಗುತಿಹರು ಅಪನಂಬಿಕೆಯೆಂಬ ಸುಳಿಯಲ್ಲಿ 
ನಾಶ ಮಾಡಲಿ ದ್ವೇಷ ಸಿಟ್ಟು ದುರಾಸೆಗಳೆಂಬ ಅಸುರರ 
ನಂಬಿಕೆ ಪ್ರೀತಿ ವಿಶ್ವಾಸಗಳೆಂಬ ತ್ರಿಮೂರ್ತಿಗಳು ಒಂದಾಗಿ 
ಮತ್ತೆ ಒಂದಾಗಿ ಬಾಳೋನ  ನಾವೆಲ್ಲಾ ಪ್ರೀತಿಯ ಕಂದಮ್ಮಗಳಾಗಿ 

ಮನಸಿಗೆ ಮರೆಯಲಾಗದ ಗಾಯ ಆದಾಗಲೇ 
ಅದನ್ನು ಶಾಶ್ವತವಾಗಿ ಅಳಿಸುವ ಔಷಧ ಸಿಗುವುದು 
ಜೀವನದ ಆಸೆ ಕನಸುಗಳೆಲ್ಲ ಸತ್ತಾಗಲೇ 
ಮನಸು ಶಾಶ್ವತ ಮೌನಕ್ಕೆ ಶರಣಾಗುವುದು 

ನೀ ಹುಟ್ಟಿದ ಕ್ಷಣದಿಂದ ನನ್ನ ಆನಂದಕ್ಕೆ ಮಿತಿಯೇ ಇಲ್ಲ 
ಮುಗ್ಧವಾದ ನಿನ್ನ ಕಂಗಳಲ್ಲಿ ಲಕ್ಷ್ಮಿಯ ನಾಟ್ಯ ಕಂಡರೆ 
ಪುಟ್ಟ ಬಾಯಿಂದ ಹೊರಬರುವ ಧ್ವನಿಯಿಂದ 
ನಾದಗಂಗೆಯೇ ಹರಿದಂತಾಗುತ್ತದೆ 
ನೀ ನಗುವ ಕ್ಷಣವೆಲ್ಲ ಬಾಲ ದೇವತೆಯೇ 
ಜೊತೆಯಿದ್ದಂತೆ  ಭಾಸವಾಗುತ್ತಿದೆ 
ಮಗಳೇ ಏನು ಪುಣ್ಯ ಮಾಡಿ ಪಡೆದೆನೋ ನಾ ನಿನ್ನ 
ನೀ ಬಳಿಯಿದ್ದ ಕ್ಷಣಗಳೆಲ್ಲ ಹೇಳುತ್ತಿವೆ ನಾ ಬಲು ಧನ್ಯ 

ನಂಬಿ ಮೋಸ ಹೋಗದಿರು ಮನಸೇ 
ನಿನಗೆ ನೀನೆ ಎಲ್ಲ ನಿನ್ನನು ಬಿಟ್ಟರೆ ಇಲ್ಲಿ ಗತಿಯಾರಿಲ್ಲ 

ಬಾಳಿನ ಹಸಿರೆಲ್ಲ ಕಮರಿ ಹೋದಾಗ 
ಉಸಿರೇ ನೀ ನಿಲ್ಲುವೆ ಯಾವಾಗ 

ಕಣ್ಣಿಗೆ ಕಾಣದ ಮನದಲ್ಲಿ ಬಣ್ಣ ಬಣ್ಣದ 
ಭಾವನೆಗಳ ಬಿತ್ತುವ ಪುಣ್ಯಾತ್ಮನ್ಯಾರೋ 
ಅವು ಚಿಗುರಿ ಹೂವಾಗಿ ಅರಳುವ ಸಮಯದಲ್ಲಿ 
ಕಿತ್ತು ಸಾಯಿಸಿಬಿಡು ಎಂದು 
ವಿಧಿಯ ಬರೆದ ಕೈ ಯಾವುದೋ 

ನನ್ನೊಡಲಲ್ಲಿ ತುಂಬಿದೆ ಮಮತೆಯ ಮಂಜು 
ಅದೇಕೋ ಕರಗುತಿದೆ ಕಾರಣ ನಿಮ್ಮೆಲ್ಲರ ಸಂಚು 
ಬೇಡವೆಂದರೂ ನಿಷ್ಕರುಣೆಯಿಂದ ಕೀಳುತ್ತಿರುವಿರಿ 
ನನ್ನ ಕರುಳಿನ ಕುಡಿಗಳ ನಿಮ್ಮ ಜೀವನದ ಆಧಾರವ 
ಅವುಗಳ ಆರ್ತನಾದಗಳೇ ಹೇಳುತ್ತಿವೆ ನಿಮಗಿಲ್ಲ ಇನ್ನು ಮಳೆ ಬೆಳೆಯೂ 
ಆದರೂ ಬಾರದು ಬುದ್ಧಿಯೂ ಬರೀ ಬರಗಾಲವೇ ನಿಮಗೆ ಸಿದ್ಧಿಯೂ 
ನನ್ನ ಕರುಣೆ ಸಹನೆಯೂ ಕರಗುತ್ತಿವೆ ನಿಮ್ಮ ನೋವುಗಳು ಹೆಚ್ಚುತ್ತಿವೆ 
ಕೊಂದರೆ ನೀವು ಭೂತಾಯಿಯ ಹತ್ತುವಿರಿ ನರಕದ ಮೆಟ್ಟಿಲುಗಳ 

ನಿನ್ನ ಕಣ್ಣೀರು ಜಾರುವ ಮುನ್ನ 
ಬರುವುದು ಒ0ದು ಚಿನ್ನ 
ಬಿಗಿಯಾಗಿ ಹಿಡಿದಪ್ಪಲು ನಿನ್ನ 
ಜಾರದ0ತೆ ನೋಡಿಕೊಳ್ಳುವುದು 
ನಿನ್ನ ಕ0ಬನಿಯನ್ನ...

ನನ್ನ ಮನಸೊಂದು ತಿಳಿನೀರ ಕೊಳವು 
ಅಲ್ಲಿ ಹರಿಯುತ್ತಿದೆ ಪರಿಶುದ್ಧ ಪ್ರೇಮವೂ 
ಬಯಸುತಿದೆ ನಿನ್ನ ಮನಸಿನ ಸಂಗಮವೂ 
ಕೊಳದಲ್ಲಿ ಚಂದ್ರನ ಬಿಂಬವ ಕಾಣಲು 
ನೈದಿಲೆಯ ನಯನವು ಪರಿತಪಿಸುವ ಹಾಗೇ 
ನನ್ನ ಪ್ರೀತಿಯ ಬಳ್ಳಿಗೆ ನಿನ್ನ ಮನಸಿನ 
ಸಂಗಮವೇ ಆಸರೆಯೆಂದು ಕಾಯುತಿರುವೆ 

ರೈತನಿಗೂ ಸಾಕಾಗಿದೆ ಬರಗಾಲದ ನೋವು 
ಬೆಳೆಗಳಿಗೆಲ್ಲ ತಾಕುತ್ತಿದೆ ಬಿಸಿಲಿನ ಖಾವು 
ಬೇಕಾಗಿದೆ ನಮಗೆಲ್ಲ ವರುಣನ  ಕರುಣೆಯು 
ಭೂತಾಯಿಯ ಕರುಳ ತಂಪಾಗಿಸಲು 
ಓ ಮಳೆರಾಯ ನಿನಗೊಂದು ಪ್ರಾರ್ಥನೆ 
ನಿನ್ನ ಕೋಪದಿಂದ ಸುಡಬೇಡ ನಮ್ಮ ರೈತರ ಬೆಳೆ 
ಅತೀಯಾಗಿಯೂ ಸುರಿಯದೇ ಬರಿಯ ಹನಿಗಳನ್ನೂ ಉದುರಿಸದೆ 
ಮಿತವಾಗಿ ಸುರಿದು ಬದುಕಿಸು ಬೆಳೆಯ ಚಿಗುರ 
ಪ್ರೀತಿ ಕರುಣೆ ವಾತ್ಸಲ್ಯದಿಂದ ವರೆಸು ರೈತರ ಕಣ್ಣೀರ 

ಮಾತಾಡದ ಮೌನಕ್ಕೆ ಇಂದೇಕೋ ಶರಣಾಗಿರುವೆ 
ಸಿಗಲಾರದ ಶಬ್ಧಕ್ಕೆ ಹುಡುಕಾಡಿ ಸೋತಿರುವೆ 
ನೂರಾರು ಭಾವಗಳ ಪೋಣಿಸುವ ಆಸೆಯ ಕೊಂದಿರುವೆ 
ಮೌನವು ಮಾತಾಗಿ ಭಾವಗಳೆಲ್ಲ ಪದಗಳಾಗಿ 
ಹೊರಹೊಮ್ಮುವ ತನಕ ಕೊನೆವರೆಗೂ ಕಾಯುವೆ 

ಸದಾ ಹಸನ್ಮುಖಿಯಾಗಿ ಜೀವನದ ಸೂತ್ರವ ಹೇಳುತ್ತಾ 
ವಿಜ್ಞಾನ ತಂತ್ರಜ್ಞಾನದ ಬೆಳವಣಿಗೆಗೆ ಶ್ರಮಿಸುತ್ತಾ  
ಮಾಡುವ ಕಾಯಕದಲ್ಲೇ ದೇವರನ್ನು ಕಂಡ ನಾಯಕ 
ಕೋಟಿ ಕೋಟಿ ಜನಗಳ ಮನಗೆದ್ದ ಮರೆಯಲಾಗದ ಮಾಣಿಕ್ಯ 
ನೀವು ನಗು ನಗುತ್ತಲೇ ಜಗವ ಆ ಬಿಟ್ಟ ಕ್ಷಣ 
ಶತಕೋಟಿ ಜನರು  ಕಂಬನಿ ಹರಿಸಿದರು ತುಂಬಿ ಮನ 
ಓ ಮುದ್ದು ಕಲಾಂ ತಾತ ನಿಮಗಿದೋ ನನ್ನ ಅಂತಿಮ ಸಲಾಂ         

ಮುದ್ದು ಮಕ್ಕಳ ಮುದ್ದಿನ ಮೇಷ್ಟ್ರು ನೀವಾಗಿ 
ವಿಜ್ಞಾನ ಲೋಕದ ವಜ್ರವಾಗಿ ಕಂಗೊಳಿಸುತ್ತಾ 
ಮಾನವನ ಮೌಲ್ಯಗಳ ಇಡೀ ಮನಕುಲಕ್ಕೆ ಅರ್ಥೈಸಿ 
ಭಾರತ ರತ್ನವ ಸ್ವೀಕರಿಸಿದ ನಮ್ಮೆಲ್ಲರ ಹಿರಿಮೆಯ 
ಕಲಾಂ ಅಜ್ಜನಿಗೊಂದು ಮನಸ್ಪೂರ್ವಕ ಸಲಾಂ 

ಮನಸೇಕೋ ಆಗಿದೆ ಇಂದು ಖಾಲಿ ಖಾಲಿ 
ಪದಗಳೆಲ್ಲ ಆಗುತ್ತಿವೆ ಚೆಲ್ಲಾಪಿಲ್ಲಿ 
ಭಾವನೆಗಳ ಎಣಿಸಿ ಪದಗಳ ಬೆರೆಸಿ ಕವನವ 
ಬರೆಯುವ ಆಸೆ ಹೋಗುತಿದೆ ಎಲ್ಲಿ...???

ನನ್ನ ಎದೆಯೆಂಬ ಭುವಿಯೊಳಗೆ ಬಿತ್ತಿರುವೆ ಒಲವಿನ ಬೀಜವ 
ಪ್ರೀತಿಯ ಪನ್ನೀರು ಸುರಿದರೆ ಉದಯಿಸುವುದೇನೋ ಪ್ರೇಮ ಪುಷ್ಪ 
ಆ ಪುಷ್ಪ ಬಯಸುತಿದೆ ಪ್ರೀತಿಯ ಪರ್ವತದ ತುದಿಗೆ ಏರಲು 
ಅದಕ್ಕೆಂದೇ ಕಾಯುತಿದೆ ಪ್ರೆಮಗಂಗೆಯ ಹರಿಸುವ ಮನವು ಬರಲು 

ಮೌನದಿ ಬರೆದ ಕವನವ ಮಾತಲಿ ಹೇಳಲಿ ಹೇಗೆ 
ಅರಿಯದೇ ಬಂದ ಪ್ರೀತಿಯ ಕೀಳಲಿ ಹೇಗೆ 
ನೂರಾರು ಆಸೆಗಳು ಚಿಗುರುವ ಸಮಯದಿ 
ಸಾವಿರಾರು ಮೈಲಿಗಳಷ್ಟು ದೂರ ಬಿಟ್ಟು ಓಡಲಿ ಹೇಗೆ 

ನೀ ಕವಿಯಾದರೆ ನಾ ನಿನ್ನ ಪದಗಳಲ್ಲಿ ಕುಣಿಯುವ ಕವಿತೆ 
ನೀ ವೈಣಿಕನಾದರೆ ನಾ ನಿನ್ನ ಕೈಯಿಂದ ಮೀಟುವ ವೀಣೆ 
ನೀ ಬಾನಷ್ಟು ಎತ್ತರದಲ್ಲಿದ್ದರೆ ನಾ ಇಂದಲ್ಲ ನಾಳೆ ಮೇಘ 
ಸಂದೇಶ ಬರುವುದೆಂದು ಕಾಯುತ್ತಿರುವ ಭೂಮಿ 
ನೀ ಇಂಪಾಗಿ ಹಾಡುವ ಕೋಗಿಲೆಯಾದರೆ ನಾ ನಿನ್ನ 
ದನಿಯಿಂದ ಹೊರಡುವ ಸಂಗೀತ ಸುಧೆಯು 
ನೀ ಎಲ್ಲಿದ್ದರೂ ಹೇಗಿದ್ದರೂ ನಾ ನಿನ್ನ ನೆರಳಾಗಿ  
ಬಾಳಿಗೆ ಜ್ಯೋತಿಯಾಗಿ ಬೆಳಗುವ ಉಷೆಯೂ 

ಮನವೊಂದು ಪುಸ್ತಕದಂತೆ 
ಅಲ್ಲಿ ಬರುವ ಆಸೆ ಕನಸುಗಳೆಲ್ಲ ಪುಟಗಳಂತೆ 
ಸುಂದರ ಭಾವಗಳನು ಬೆರೆಸಿ 
ಒಳ್ಳೆಯ ಯೋಚನೆಗಳ ಪೋಣಿಸಿ ಬರೆಯುವ 
ಆಸೆಯು ಕೈಗೂಡಿದರೆ ಬಾಳೊಂದು 
ಬೆಳಗುವುದು ನಂದಾದೀಪದಂತೆ 

ಭಾವಗಳ ಬೆರೆಸಿ ಮೌನದಲೇ ಕವಿತೆಯ ಬರೆಯುವಾಸೆ 
ಕಾರಣ ಮಾತುಗಳೆಲ್ಲ ಮಂಜಿನಂತೆ ಕರಗುತಿವೆ 
ನುಡಿಗಳ ಪೋಣಿಸಿ ಕವನದ ಹಾರವ ಮಾಡುವ ಆಸೆ 
ಅದಕ್ಕೆಂದೇ ಪದಗಳ ಗುಂಪನು ಹುಡುಕುತಿರುವೆ 

ನಲಿವೊಂದೆ ನೆನೆದರೆ ನೋವನ್ನು ನುಂಗುವರ್ಯಾರು 
ಮನಸಿನ ನೋವನ್ನು ಮರೆತರೆ ಬದುಕಲ್ಲಿ 
ಮುಂಬರುವುದನ್ನು ತಡೆಯುವರ್ಯಾರು 
ಬದುಕೊಂದು ನೋವು ನಲಿವುಗಳೆಂಬ ಚಕ್ರಗಳ ಬಂಡಿ 
ಸರಿಯಾಗಿ ಸುತ್ತಿದರೆ ನಮ್ಮ ಬಾಳೊಂದು ಸುಂದರ ಕನ್ನಡಿ 

ನಿನ್ನೊಂದಿಗೆ ಮಳೆಯಲಿ ನೆನೆದ ಆ ಕ್ಷಣ 
ನಾ ಕಂಡೆ ನಿನ್ನ ಕಣ್ಣಲ್ಲಿ ಹನಿಯಾಗಿ ಮೂಡಿದ ಮಿಂಚೊಂದ 
ಅದು ಹೇಳುತಿತ್ತು ನನಗೆ ನಿನ್ನ ಪ್ರೀತಿಯ ಆಲಿಂಗನ 
ಕಣ್ಣಲ್ಲೇ ಹುಟ್ಟಿ ಕಣ್ಣಿಂದಲೇ ಕಳಿಸಿದ ನಿನ್ನ ನಯನ ಸಂದೇಶಕ್ಕೆ 
ಏನೆಂದು ಉತ್ತರಿಸುವುದೋ ತಿಳಿಯದಾಗಿದೆ 

ನೀ ನುಡಿಯದ ಪದಗಳಿಗೆ ಸ್ವರವೂ ನಾನೇ 
ನೀ ಹೇಳದ ನೋವಿಗೆ ಕಂಬನಿಯೂ ನಾನೇ 
ನೀ ಹಾಡುವ ಹಾಡಿಗೆ ಉಲಿಯುವ ನಾದಗಂಗೆಯೂ ನಾನೇ 
ನೀ ಸುರಿಸುವ ಒಲವಿಗೆ ಹರಿಯುವ ಪ್ರೆಮಗಂಗೆಯೂ ನಾನೇ 
ನಿನಗೇ ನೋವೇ ಆದರೂ ಸಾವೇ ಬಂದರೂ 
ನಿನ್ನ ಉಸಿರಲ್ಲಿ ಉಸಿರಾಗಿ ಸಾವಲ್ಲಿ ಸಾವಾಗಿ ಬರುವ ಜೀವವೂ ನನ್ನದೇ 

ನನ್ನ ಹೃದಯದಲ್ಲಿ ಒಲವಿನ ಕಾರ್ಮೋಡ ಕವಿದಾಗಿದೆ 
ನಿನ್ನ ಪ್ರೇಮದ ಕಿರಣಗಳ ಸ್ಪರ್ಶದಿಂದ ಅದು 
ಕರಗಿ ಪ್ರೀತಿಯ ಮಳೆ ಸುರಿಸಬೇಕಿದೆ 
ಹನಿಯಾಗಿ ಉದುರುವುದೋ ಭೋರ್ಗರೆದು 
ಸುರಿಯುವುದೋ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ 
ಮುಂಜಾವಿನಲ್ಲಿ ಎಲೆಗಳ ಮೇಲೆ ಬಿದ್ದ ಇಬ್ಬನಿಯಷ್ಟೇ 
ಪುಟ್ಟ ಕಿರಣ ತಾಕಿದರೂ ಸಾಕು 
ಪ್ರೀತಿಯ ಪರ್ವತವೇ ಸಿಕ್ಕಿತೆಂದು ಕುಣಿದಾಡುವುದು 
ನನ್ನ ಮನವೆಲ್ಲ 

ಬರೆಯದೇ ಉಳಿದ ಪದಗಳಿಲ್ಲ ನಿನ್ನ ಭಾವಗಳ ಬಿಂಬಿಸಲು 
ಹುಡುಕದಿರುವ ಹಾಳೆಗಳಿಲ್ಲ ನನ್ನ ಕವನಗಳ ತುಂಬಿಸಲು 
ನಿನ್ನ ಭಾವನೆಗಳಿಗೆ ನನ್ನ ಪದಗಳ ಮಿಲನವಾದ ಕ್ಷಣ 
ಚಂದಿರ ಕಂಡ ನೈದಿಲೆಯಂತೆ ನಲಿಯುವುದು ನನ್ನ ಮನ 

ಇನ್ನೇನು ನೋವೆಲ್ಲಾ ದೂರ ಹೋದವೆಂದು ನಗುವ ಮುನ್ನವೇ 
ಕಹಿ ನೆನಪೆಂಬ ಮುಳ್ಳುಗಳು ಮನಸಿಗೆ ಇರಿದು ಕಣ್ಣೀರ ಹರಿಸುವುವು 
ಆ ನೆನಪುಗಳನು ಮರೆಯುವ ಯತ್ನದಲ್ಲಿ ಹೊಸ ಆಸೆಗಳ 
ಚಿಗುರನ್ನೇ ಕತ್ತರಿಸಿ ಹಾಕುತ ಬದುಕುತಿವೆ  ಭಾವನೆಗಳು 

ಬಾರದ ಭಾವನೆಗಳ ಬರಿಸುವ ಹುಚ್ಚು ಹಠವೇಕೆ 
ಒಲ್ಲದ ಪ್ರೀತಿಯ ಒಪ್ಪಿಕೋ ಎನ್ನುವ ಬಲವಂತವೇಕೆ 
ಮರುಭೂಮಿಯ ಮರಳಲ್ಲಿ ಮಲ್ಲಿಗೆಯ ಬೆಳೆದರೆ 
ಸತ್ತು ಹೋದ ಮನದಲ್ಲಿ ಪ್ರೇಮದ ಭಾವವ ಬಿತ್ತಿದಂತೆ 

ಅತ್ತರೂ ನಕ್ಕರೂ ನನಗಿರುವ ಸಂಗಾತಿಯೊಂದೇ ಅದೇ ನನ್ನ ಮುದ್ದು ಕವನ 
ಆದರೇ ಬರೆಯಲಾಗದೇ ಸೋಲುತಿರುವೆ ನಾನೀಗ ಏಕೋ 
ಕಾರಣ ಬರೆಯಲು ಹುಡುಕುವ ಪದಗಳೇ ಆಡುತ್ತಿವೆ  ಕಣ್ಣಾಮುಚ್ಚಾಲೆ ಆಟ 
ಪದೇ ಪದೇ ಸತಾಯಿಸುವ ಆಸೆ ಈ ಪದಗಳಿಗೇಕೋ...?????

ಅಮ್ಮನ ಪ್ರೀತಿಯ ಉಣಿಸುವ  ಅಮ್ಮ ನಿನಗಾಗಿ 
ಶಿವನ ಚರಣ ಕಮಲದಲಿ ಬೆರೆತ ಚರಣದಾಸಿ 
ಪವಿತ್ರ ಪ್ರೇಮದ ನವಿರು ಭಾವದ ಕುಲವಧು 
ನಿರ್ಮಲ ಮನಸಿನ ಪುಟ್ಟ ಗೌರಮ್ಮ 
ತ್ರಿಕೋಣ ಪ್ರೇಮಕಥೆಯ ನಿರೂಪಣೆ ಲಕ್ಷ್ಮಿ ಬಾರಮ್ಮ 
ಮನಸಾಕ್ಷಿಯ ಒಲಿಸಿ ಬಾಳುತಿರುವ ಅಗ್ನಿಸಾಕ್ಷಿ 
ಅಕ್ಕ ತಂಗಿಯ ಪವಿತ್ರ ಬಂಧನದ ಅಕ್ಕ 
ಅಮ್ಮನೇ ಎನ್ನ ಪ್ರಾಣ ಎನ್ನುವ ಯಶೋದೆ 
ಮುಗ್ಧ ನಗೆಯ ಮುದ್ದು ಮುಖ ಗೋಕುಲದಲ್ಲಿ ಸೀತೆ 
ಕೈಗೆಟುಕದಷ್ಟು ದೂರದಲ್ಲಿ ಮಿನುಗುತಿರುವ ಅಶ್ವಿನಿ ನಕ್ಷತ್ರ 
ಹೊಟ್ಟೆ ತುಂಬಾ ನಗಿಸಿ ಚಿಂತೆ ಮರೆಸಿ ಮಲಗಿಸುವ ರೋಬೋ ಫ್ಯಾಮಿಲಿ 

ಬೆಂಕಿಯಲಿ ಬೆಂದ ಮನಸೊಂದು ನೀರಲಿ ಮುಳುಗುವ 
ಮನಸಿಗೆ ಸಾಂತ್ವನ ಹೇಳುವಾಗ 
ನಲಿದಾಡುವ ಮನಸುಗಳೇಕೆ ನೋವು ತಿನ್ನುವ ಮನಸಿಗೆ 
ಖುಷಿಯ ಕೊಡುವಲ್ಲಿ  ಏಕೇ ಅಸಮರ್ಥವಾಗುತಿವೆ...????

ಮರೆತು ಹೋದ ಕಥೆಯೊಂದು ಮತ್ತೆ ನೆನಪಾಗಿದೆ 
ಬೇಡವೆಂದು ಹರಿದ ಪುಟವೊಂದು 
ಮತ್ತೆ ಹಾರಿ ಬಳಿಗೆ ಬರುತಿದೆ 
ಆ ಕಥೆಗೆ ಈ ಪುಟವು ಹೊಂದಿಕೊಂಡರೆ 
ಮೂಡುವುದೇ ಶೃಂಗಾರ ಕಾವ್ಯ.. ???
ಮತ್ತೆ ಬೇಡವೆಂದು ಕಿತ್ತು ಹಾಕಿದರೆ ಸತ್ತು 
ಹೋಗುವುದೇ ಮಧುರ ಬಾಂಧವ್ಯ ... ???

ಮನಸಲ್ಲೊಂದು ಆಸೆ ಮೂಡಿದೆ ಕಾದಂಬರಿ ಬರೆಯಲು 
ಆದರೆ ತೋಚುತ್ತಿಲ್ಲ ನನಗೆ ಪಾತ್ರಗಳನು ಹುಡುಕಲು 
ಕಾಲ್ಪನಿಕವಾಗಿರಲೋ ವಾಸ್ತವವಾಗಿರಲೋ ತಿಳಿಯದಾಗಿದೆ 
ಮನಸಿನ ತೊಳಲಾಟಕ್ಕೆ ಸಹಾಯ ಮಾಡುವುದೇ ನನ್ನ ಕವನ 
ಬಿಳಿಯ ಹಾಳೆಯ ಪುಸ್ತಕದಲ್ಲಿ ಕಪ್ಪು ಶಾಹಿಯ ಬರಹದಿಂದ 
ತುಂಬಿಸುವ ನನ್ನ ಕಾದಂಬರಿಯ ಕನಸು ನನಸಾಗುವುದೇ...???

ಮಾತಲಿ ಆಗದ ಕೆಲಸವ ಮೌನದಿ ಸಾಧಿಸು 
ಸಿಟ್ಟಿಂದ ಗೆಲ್ಲಲಾಗದ ಮನಸನ್ನು ಪ್ರೀತಿಲಿ ಗೆಲ್ಲು 
ರೂಪಕ್ಕೆ ಕಟ್ಟುವ ಬೆಲೆಯನ್ನು ಗುಣಕ್ಕೆ ಕೊಡು 
ಶುಭ್ರ ಮನದಿ ಪ್ರಾರ್ಥಿಸು ನೀ ದೇವರನ್ನು 
ಬಾಳಿಸು ನೀ ಎಲ್ಲರನ್ನು ಖುಷಿಯಿಂದ ಎಂದು 

ಕನಸಿಗೆ ಕಣ್ಣಿಲ್ಲ ಮನಸಿಗೆ ಮನೆಯಿಲ್ಲ 
ಭಾವನೆಗೆ ಬಣ್ಣವಿಲ್ಲ ಆಸೆಗೆ ಮಿತಿಯಿಲ್ಲ 
ಇವೆಲ್ಲವನ್ನೂ ಬಿಟ್ಟು ಬದುಕುವ ಶಕ್ತಿ ಯಾರಿಗೂ ಇಲ್ಲ !!!!

ಈ ಹೃದಯ ಹಾಡುತಿದೆ ಒಂದು ಚಂದದ ರಾಗ 
ಅದಕ್ಕೆಂದು ದಕ್ಕುವುದೋ ನಿನ್ನ ಮನಸನ್ನು ತಲುಪುವ ಯೋಗ 
ಆ ರಾಗದ ಪಲ್ಲವಿಗೆ ಬೇಕೊಂದು ನಿನ್ನನ್ನೇ ಹೋಲುವ ಚರಣ 
ನಿನ್ನ ಕರಗಳಿಂದ ವೀಣೆಯ ಮೀಟಿದಾಗ  ಹೊರಡುವ ನಾದವು 
ನನ್ನ ಹೃದಯದ ರಾಗವಾದರೆ  ಸುಂದರ ಸಂಗೀತದಂತಿರುವ 
ನನ್ನ ಬದುಕು ಎಂದೆಂದಿಗೂ ಭಾವಗೀತೆಯೇ ಓ ಒಲವೇ 

ಮಾತುಗಳೆಲ್ಲ ಮಂಜಿನಂತೆ ಕರಗಿ ಮೌನವಾಗುತ್ತಿವೆ 
ಭಾವನೆಗಳೆಲ್ಲ ಮರುಭೂಮಿಯಂತೆ ಬರಡಾಗುತ್ತಿವೆ 
ನನ್ನ ಧ್ವನಿ ನನಗೇ ಕೇಳದೇ ಕಿವಿಯು ಕಿವುಡಾಗಿದೆ 
ಏಕೆ ಈ ಮೌನವು ಮನೆ ಮಾಡುತಿದೆ ನನ್ನ ಮನೆ ಮನದಲ್ಲಿ 
ಎಂದು ಹುಡುಕುತಾ ಅಲೆಯುತಿರುವೆ ನಾ ಇದಕೆ ಉತ್ತರವಾ 

ಒಂದು ಕೊಳೆತ ಹಣ್ಣನು ಇಟ್ಟರೆ ಮತ್ತೆಲ್ಲ 

ಹಣ್ಣುಗಳು ಕೊಳೆಯುವಂತೆ 

ಕೆಟ್ಟ ಮನಸಿನ ಮನುಷ್ಯನ ಜೊತೆ ಬೆರೆತಾಗ

ಒಳ್ಳೆ ಮನಸು ಕೂಡ  ಕೊಳೆತು ನಾರುವುದು 

ನನ್ನಾಸೆಯ ಹೂ ನೀನು 
ಈ ಬಾಳಿಗೆ ಬೆಳದಿಂಗಳು ನೀನು 
ನನ್ನ ಪ್ರತೀಕ್ಷಣದ ಉಸಿರು ನೀನು 
ಈ ನನ್ನ ಜೀವಕೆ ಜೀವನವಾಗುವೆಯಾ ನೀನು...???

ಪವಿತ್ರ ಕಲ್ಯಾಣಿಯೇ ಏನು ಅದೃಷ್ಟವೋ ನಿನ್ನದು 
ನಿನ್ನ ಬದುಕಿನ ಪ್ರತೀ ಕ್ಷಣವ ದೇವಸ್ಥಾನದಲ್ಲಿ ಕಳೆವೆ 
ಭಕ್ತರ ಪಾಪ ಪುಣ್ಯಗಳನು ನಿನ್ನ  ಮಡಿಲಲ್ಲಿ ತುಂಬುವೆ 
ಎಲ್ಲ ಜೀವಿಗಳ ನೋವುಗಳನು ಮಾಡುವೆ ನೀ ಶಮನ 
ತಾಯಿ ಈ ನಿನ್ನ ವಾತ್ಸಲ್ಯಕೆ ಇದೋ ನನ್ನದೊಂದು ನಮನ 

ಬರೆಯುವ ಆಸೆಯು ಕುಂದುತ್ತಿದೆ ಕಾರಣ ಭಾವನೆಗಳು ಸತ್ತಿವೆ 
ಮನಸಿನ ನೋವನು ಪದಗಳ ಹೆಣೆಯುತ್ತಾ ಮರೆಯುತಿದ್ದೆ 
ಆದರೆ ಪದಗಳೇ ಮೋಸ ಮಾಡಿ ಮರೆಯಾಗುತ್ತಿವೆ 
ಯಾರಿಗೆ ಹೇಳಲಿ ನನ್ನ ದುಃಖವ ಹೇಗೆ ಮರೆಯಲಿ ಈ ನೋವ

ಬೆದರು ಗೊಂಬೆ ನಾನಲ್ಲ ನೀ ಆಡಿಸಿದಂತೆ ಆಡಲು 
ನೋವು ನಲಿವುಗಳ ಅರಿವಿರುವ ಮನಸುಂಟು ಈ ಜೀವಕೆ 
ಉಸಿರಾಡುವ ಶವವಾಗಿ ಬದುಕುವ ಆಸೆಯೂ ನನಗಿಲ್ಲ 
ಸಾವಿನ ದಾರಿಯ ಹುಡುಕುವ ಕೆಟ್ಟಾಸೆಯೂ ಇಲ್ಲ 
ಒಳ್ಳೆಯ ಸಮಯವ ಕಾಯುತ್ತ ಅಶಾವಾದಿಯಾಗಿ ಬದುಕುವೆ 

ಒಲವಿನ ಹಾದಿಯಲ್ಲಿ ನೀ ಸುರಿಸುವ ಪ್ರೀತಿಯೇ ಮುತ್ತಿನ ಬಳ್ಳಿಯು 
ನಿನ್ನ ಧ್ವನಿಯಲಿ ಹರಿಯುವ ಪದಗಳೇ ಸಂಗೀತದ ಅಲೆಗಳು 
ನಿನ್ನ ಕಣ್ಣಂಚಿನ ನೋಟವೇ ಚಂದ್ರನ ಕಾಂತಿಗೆ ನಗುವ ನೈದಿಲೆಯು 
ಏನು ಹೊಗಳಿದರೂ ಸರಿದೂಗದ ನಿನ್ನ ಪ್ರೇಮ ಪರ್ವತದಲ್ಲಿ 
ಮಿಂದು ಆನಂದಿಸುವ ಸೌಭಾಗ್ಯವೇ ನನ್ನದು 

ಬಾಳಿನ ಎಲ್ಲಾ ದಾರಿಗಳು ಮುಚ್ಚಿರಲು 
ಮನಸೆಂಬ ಮಂಟಪವು ಕುಸಿಯುವುದು 
ವೇದನೆಯ ಸಾಗರದಲಿ ಮನವು ಮುಳುಗಿರಲು  
ಉಸಿರಾಡುವ ಆಸೆಯೇ ಕುಗ್ಗುವುದು 
ಕೊಚ್ಚಿ ಹೋಗುವೆ ಎಂಬ ಹೆದರಿಕೆಯ ಹಿಮ್ಮೆಟ್ಟಿ ಮುನ್ನುಗ್ಗಿದರೆ 
ಎಲ್ಲಾದರೂ ಒಂದು ಉತ್ಸಾಹದ ಚಿಗುರು ಹುಟ್ಟುವುದು 

ಸಿಡಕ್ ಮೂತಿ ಸಿದ್ದ 
ಸಿಡಕಬೇಡ  ಹಗಲಗಲ 
ನೀ ಸಿಡಕಿದ್ರೆ ಹಿಂಗ ನಿಂಗ ನಷ್ಟ ಬಾಳ 
ಒದ್ದಾಡಬೇಡ  ಆಮ್ಯಾಲ 

ನನ್ನದಲ್ಲದ ನಿನ್ನ ಅಂದವ ನನ್ನದು ಎಂದುಕೊಂಡರೇನು ಚೆನ್ನ 
ಸೌಂದರ್ಯ ಸವೆಯುವ ಆಸೆಯಿಂದ  ನಾ ನಿನ್ನಲ್ಲಿ ಬಂದೆ 
ಆ ಕ್ಷಣ ನೀನಿಲ್ಲದಿರುವುದ ಕಂಡು ನಾ ನೋವಲಿ ಬೆಂದೆ 
ನೋವು ತಾಳಲಾರದೆ ಹೊರಟು ನಿಂತ ನನ್ನ ಮತ್ತೆ 
ಕಟ್ಟಿ ಹಾಕಿತು ನಿನ್ನ ಚೂಪಾದ ಮುಳ್ಳು ಓ ಗುಲಾಬಿಯೇ 

ಹಾಡುವ ಆಸೆಯಾಗಿದೆ ಕೋಗಿಲೆಯೇ ನನಗೂ ನಿನ್ನಂತೆ 
ಆದರೆ ಧ್ವನಿಯಲ್ಲಿ ಮಾಧುರ್ಯವಿಲ್ಲ 
ನಾಟ್ಯವಾಡುವ ಮನಸಾಗಿದೆ ನವಿಲೇ ನನಗೂ ನಿನ್ನಂತೆ 
ಆದರೆ ಚಂದದ ಸುಂದರ ಗರಿಗಳಿಲ್ಲ 
ನಾದವ ಹೊರಡಿಸುವ ಆಸೆಯಾಗಿದೆ ವೀಣೆಯೇ ನನಗೂ ನಿನ್ನಂತೆ 
ಆದರೆ ಮೀಟಲು ನನ್ನಲ್ಲಿ ತಂತಿಗಳಿಲ್ಲ 
ಬೇಡವೆಂದರೂ ಬರುವ ಈ ಆಸೆಗಳ ತಡೆಯುವ ಹಂಬಲ ನನಗೆ 
ಆದರೆ ತಡೆಯುವ ಶಕ್ತಿ ಇಲ್ಲ 

ಭಾವನೆಗಳು ಬತ್ತದೆ ಕನಸು ಸಾಯದೆ 
ಜೀವನವೆಂಬ ಹೋರಾಟ ಮುಗಿಯುವುದೇ...???

ಚಿಗುರಾಗಲಿ ಮೊಗ್ಗಾಗಲಿ ಅದು ಬಳ್ಳಿಗೆ ಸ್ವಂತ 
ಹೂವಾಗಿ ಹಣ್ಣಾಗಿ ಅರಳಿದ ಮೇಲೆ ಪರರಿಗೆ ಸ್ವಂತ 
ನಾನು ನನ್ನದು ಎಂದು ಪರಿತಪಿಸುವ ಮನುಜ
ಈ ಸತ್ಯವೇಕೆ ಅರಿಯನೋ ನಾ ಅರಿಯೇ 

ಬಾಳೊಂದು ಲತೆಯಾದರೆ 
ನೋವು ನಲಿವುಗಳೆಲ್ಲ ಹೂವು ಮುಳ್ಳುಗಳಂತೆ 
ಸುಂದರವಾದ ಹೂವು ಕಣ್ಣಿಗೆ ತಂಪಾಗಿ ಕಂಡರೆ 
ಹರಿತವಾದ ಮುಳ್ಳು ಚುಚ್ಚಿದರೆ ಕಣ್ಣೀರು ಹರಿವುದು 

ವೀಣೆಯಿಂದ ನಾದಗಂಗೆ ಹರಿದಂತೆ 
ನವಿಲು ನಾಟ್ಯ ಮಯೂರಿಯಾಗಿ ಕುಣಿದಂತೆ 
ಪ್ರೇಮ ಪಲ್ಲವಿ ಬರೆಯುವಾಗ ಒಲವಿನ ಶ್ರುತಿ ಸೇರಿದಂತೆ 
ನೀ ಬಳಿ ಬಂದ ಕ್ಷಣ ಮಿಂಚಂತೆ ಕುಣಿವುದು ನನ್ನ ಮನ 

ಕವನ ಬರೆಯಲು ಇಂದೇಕೋ ಮನಸಿಲ್ಲ 
ಬರೆಯದೇ ಇರಲು ಮನಸು ಕೇಳುತ್ತಿಲ್ಲ 
ಏನು ಬರೆಯುವುದೆಂದು ತೋಚುತ್ತಿಲ್ಲ 
ಆದರೂ ಬರೆಯುವ ಹಠ ಹೋಗುತ್ತಿಲ್ಲ 

ಅರಿಯದ ಸತ್ಯದ ಹುಡುಕಾಟ ಮರೆಯದ ನೆನಪಿನ ಪರದಾಟ 
ಎರಡರ ನಡುವೆ ಜೀವನವೆಂಬ ನೌಕೆಯ ಎಳದಾಟ

ನನ್ನ ಬಾಳೆಂಬ ಬತ್ತಿಗೆ ನಿನ್ನ ಒಲವೆಂಬ ಎಣ್ಣೆಯ ಹಾಕಿ 
ಪ್ರೀತಿಯ ನಂದಾದೀಪವ ಹಚ್ಚುವಾಸೆ ನನಗೆ 
ಈ ನನ್ನ ಬಾಳಿಗೆ ನಿನ್ನಾಸರೆಯೇ ನನಗೆಲ್ಲ ನೀನಿಲ್ಲದೇ ನನಗೆ ಬದುಕಿಲ್ಲ 

ನಾ ಕವಿಯಾಗಲು ಹೊರಟಿರುವೆ ಕಾಣದ ಕವಿತೆಯ ಹುಡುಕುತ್ತಾ 
ಕಡಲೋ ದಡವೋ ಕಾಡೋ ನಾಡೋ ಅದರ ಅರಿವಿಲ್ಲ ಎನಗೆ 
ಪದಗಳ ಅರಸುತ್ತ ಸುಂದರ ಸಾಲನ್ನು ಹೆಣೆಯುತ್ತಾ 
ಕವನದ ಮಾಲೆಯ ಮಾಡುವ ಆಸೆಯೊಂದೇ ಮನದಲ್ಲಿ  ನನಗೆ 

ಮಾತು ಕಲಿಸುವ ಅಮ್ಮ ಕನ್ನಡವಮ್ಮ 
ಅನ್ನ ನೀಡುವ ಅಮ್ಮ ಭೂಮಿಯಮ್ಮ 
ನೀರು ಕೊಡುವ ಅಮ್ಮ ಕಾವೇರಮ್ಮ 
ಇಂತ ಅಮ್ಮಂದಿರ ಕೊಟ್ಟ ಕರುನಾಡಲಿ 
ಬದುಕುವ ನಾವೇ ಪುಣ್ಯವಂತರಮ್ಮ          

ನಾ ಅರಳಿದ  ತಾವರೆ ನೀ ನನ್ನ ನಗಿಸುವ ಚಂದಿರ 
ನಾ ಉಸಿರಾಡುವ ದೇಹ ನೀ ಅಲ್ಲಿ ಬೆರೆತಿರುವ ಆತ್ಮ 
ಹಸಿರೆಲೆಯ ಮೇಲಿರುವ ಇಬ್ಬನಿಯ ಹನಿಯಂತೆ ನನ್ನ ಪ್ರೀತಿ 
ಹೂಗಳ ಪರಿಮಳದಂತೆ ನೀ ನನ್ನ ಆವರಿಸಿರುವ ರೀತಿ 

ಮನ ಏನನ್ನೋ  ಬಯಸುತಿದೆ 
ವಿಧಿಯಲ್ಲಿ ಮತ್ತೇನೋ ಬರೆದಿದೆ 
ಮನಸಿನ  ಆಸೆಯೇನೋ ಬದಲಾಗುವುದು 
ಆದರೆ ವಿಧಿಯ ಬರಹ ಬದಲಾದಿತೆ..?? 
ಹಣೆಬರಹ ಬದಲಿಸುವ ಶಕ್ತಿಯಿಲ್ಲದ ಮನಕೆ 
ಕನಸು ಕಾಣುವ ಹಕ್ಕಿದೆಯಾ..???

ತನ್ನದಲ್ಲದ ವಸ್ತುವ ಪ್ರೀತಿಸುವುದು ತಪ್ಪಲ್ಲ 
ಅದೇ ವಸ್ತು ತನಗೇ ದಕ್ಕಲಿ ಎಂಬ ಸ್ವಾರ್ಥ ತಪ್ಪು 
ಅದಕೆ ಕಾರಣ ಹಿರಿಯರ ಚಿನ್ನದ  ನುಡಿ 
ಬಾರದು ಬಪ್ಪದು ಬಪ್ಪದು ತಪ್ಪದು 

ನಾ ನಿನ್ನ ಪ್ರೀತಿಸುವ ಪ್ರಮಾಣ ಎಷ್ಟೆಂದು ಅರಿತಿಲ್ಲ ನನ್ನ ಮನ 
ಆದರೆ ನೀನಿಲ್ಲದೆ ಹೋದರೆ ಒಂದು ಕ್ಷಣವೂ ನಿಲ್ಲದು ನನ್ನ ಪ್ರಾಣ 
ನೀ ಎಲ್ಲೇ ಹೇಗೆ ಇದ್ದರೂ ಚಿಂತೆ ಇಲ್ಲ ಎನಗೆ 
ನಿನ್ನ  ಮನಸಿನ ಮೂಲೆಯಲ್ಲೊಂದು ಜಾಗ ಕೊಡು ಅದೇ ಸಾಕೆನಗೆ 

ಹೊಸವರ್ಷದ ಹೊಂಗಿರಣ ಬಿದ್ದಾಗಿದೆ 
ದೇವಸ್ಥಾನವೆಂಬ ಪವಿತ್ರ ಜಾಗದಿಂದ ದಿನ ಆರಂಭವಾಗಿದೆ 
ದೇವರ  ಆಶೀರ್ವಾದ ಪಡೆದಂತ ಅನುಭವ ಮನಸಲ್ಲಿ 
ಹೊಸ ಆಸೆಯ ಚಿಗುರು ಕವಲೊಡೆದಿದೆ ಬಾಳ ಲತೆಯಲ್ಲಿ 
ಶುದ್ಧ ಮನಸಿಂದ ಪ್ರಾರ್ಥಿಸುವೆ ಆ ದೇವರನ್ನು 
ಸುಖ ನೆಮ್ಮದಿಯಿಂದ ಬಾಳಿಸು ನೀ ಎಲ್ಲರನ್ನು