ನವವರ್ಷಕೆ ಸುಸ್ವಾಗತ

ಹೊಸವರ್ಷದ ಹೊಂಗಿರಣ ಬೀಳುವ ಸಮಯ 
ಇಂಪಾದ ನಾದದಂತೆ ಹರಿಯುವ ಗಾಯನವಾಗಲಿ ಈ ಜೀವನ 

ಕಂಡ ಕನಸುಗಳೆಲ್ಲ ನನಸಾಗದಿದ್ದರೆ ನಿರಾಸೆ ಬೇಡ 
ಬಯಸಿದ್ದೆಲ್ಲ ಸಿಕ್ಕಿತೆಂದು ಅಹಂಕಾರ ಬೇಡ 

ಕೊರಗುವ ಮನಸಿಗೆ ಸಂತೈಸುವ ಮನಸಾಗಿ 
ಹತಾಶೆ ತುಂಬಿದ ಮನಸಿಗೆ ಹುರಿದುಂಬಿಸುವ ಮನಸಾಗಿ 

ಸಾಗಿಸೋಣ ಈ ಬಾಳ ಬಂಡಿಯ ನವ ಉತ್ಸಾಹದಿಂದ 
ಹಾರೈಸುತ್ತ ಎಲ್ಲರಿಗೂ ನಿಷ್ಕಲ್ಮಷ ಮನಸಿಂದ 

ಈ ಜೀವ ಸಹಿಸದು ನೀ ಒಂದು ಕ್ಷಣ ನೊಂದರು 
ಅಪ್ಪಿತಪ್ಪಿ ಒಂದು ಹನಿ ಕಣ್ಣೀರು ಬಂದರೂ 
ಮುದ್ದಿನ ಮಾತಾಡದಿದ್ದರೂ ಚಿಂತೆಯಿಲ್ಲ ನನಗೆ 
ನಿನ್ನ ಮೌನದ ರೂಪವೇ ಸಾಕು ಅದುವೇ ಎಲ್ಲ ಎನಗೆ 

ಭಾವನೆಗಳೇ ಇಲ್ಲದ ಮನದಲ್ಲಿ ಭಾವಗೀತೆಯಂತೆ 
ಹರಿಯುತ್ತ ಬಂದೆ ನೀ ಅಂದು 
ಏನಾದರೂ ಉಡುಗೊರೆ ಕೊಡುವ ಆಸೆಯಿಂದ 
ಬರೆಯುತಿರುವೆ ಪ್ರೇಮಗೀತೆ ನಿನಗಿಂದು

ಪರಿಶುಧ್ಧ ಪ್ರೇಮ

ರೂಪದಿ ಚಂದ ನಾನಿಲ್ಲ ಆದರೂ ನನ್ನ ಮನಸಿನ ಅಂದಕೆ ಮಿತಿಯಿಲ್ಲ 
ನೀ ಪ್ರೀತಿಸಿದ್ದು ರೂಪವೋ ಗುಣವೋ ಎಂದು ನಾ ಅರಿತಿಲ್ಲ 

ಆದರೂ ನನ್ನಾಸೆಯೊಂದೆ ಹುಡುಗ ಒಲವಿನ ಭಾವಕೆ ಬೇಕೊಂದು 
ಪ್ರೇಮದ ಕಾರಂಜಿಯ ಹರಿಸುವ ಮನಸೊಂದು  

ರೂಪಕ್ಕೆ ಮುಪ್ಪುಂಟು ಆದರೆ ನಿನ್ನ ಹುಡುಗಿಯ ಪ್ರೇಮಕ್ಕೆ ಮುಪ್ಪಿಲ್ಲ 
ಮೊಗದ ಮೇಲಿನ ನಯನವ ಮುಚ್ಚಿ ಮನದ ನಯನದಿಂದ ನೋಡೊಮ್ಮೆ 

ಕಾಣುವುದು ಅಲ್ಲಿ ನಿನಗಾಗಿ ನನ್ನಲ್ಲಿ ಹರಿಯುತ್ತಿರುವ ಪವಿತ್ರ ಪ್ರೇಮ 
ಕಂಡರೂ ಕಾಣದಂತೆ ನೀ ದೂರಾಗಿ ಅದನ್ನು ಮಾಡದಿರು ಬೆಂಕಿಯಲಿ ಹೋಮ 

ಮರೆಯದೇ ಬರುವೆಯಾ ನೀ
ನನ್ನ ಪ್ರೇಮದ ಕರೆಗೆ ಓಗೊಟ್ಟು 
ಕರೆಯದೇ ಬಂದು ತಿಳಿ ನೀ 
ನನ್ನ ಮನದ ಒಳಗುಟ್ಟು 
ಸುಖವೋ ದುಖವೋ ನಾ ಬಯಸುವೆ 
ಬರೀ ನಿನ್ನ ತೋಳಿನ ಹಾರವೊಂದೇ
ಇದನರಿತು ಬೇಗನೇ ಓಡಿ ಬಾ
ನೀ ನನ್ನ ಕಣ್ಮುಂದೆ

ನಿಸರ್ಗ ಮಾತೆಗೊಂದು ಪ್ರಾರ್ಥನೆ

ನಿರ್ಮಲ ಭಾವದ ನದಿಯೇ ಹರಿಯುತಿರುವೆ 
ಉಪಕಾರ ಮಾಡುವ ಮನಸಿಂದ 
ಫಲ ಪುಷ್ಪ ನೀಡುವ ಗಿಡಮರಗಳೇ ಬೆಳೆದಿರುವಿರಿ 
ಉಸಿರಾಡಲು ನೆರವಾಗುವ ಉದ್ದೇಶದಿಂದ 
ಹಕಿಗಳಂತೆ ಹಾರಾಡುವ ಕಪ್ಪು ಮೋಡಗಳೇ 
ಸುರಿಸುವಿರಿ ಮಳೆಯ ಭೂಮಿಯ ಒಡಲು ತುಂಬಲು 

ಪ್ರಕೃತಿ ಮಾತೆಯ ಮುದ್ದಿನ ಮಕ್ಕಳೇ 
ನಿಮ್ಮನ್ನು ಏನು ಹೊಗಳಿದರೂ ಕಡಿಮೆಯೇ 
ಆದರೂ  ಇಷ್ಟೆಲ್ಲಾ ಉಪಕಾರ ಮಾಡಿದ ನಿಮ್ಮನ್ನು 
ಮನುಜನೆಂಬ ಜೀವಿಯು ಕೊಲ್ಲುತ್ತಿದೆ ತನ್ನ ಸ್ವಾರ್ಥಕ್ಕೆ 
ಪ್ರತಿಕ್ಷಣ ನೋವು ನೀಡುತ್ತಿದೆ ಪ್ರಕೃತಿ ಮಾತೆಗೆ 

ತಾಯೇ ನಿನ್ನ ಕ್ಷಮೆ ಕೇಳಲು ಅನಹ್ರರು ನಾವು 
ಆದರೂ ನಾಚಿಕೆ ಇಲ್ಲದೇ ಕೇಳುತಿದ್ದೇವೆ ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ 
ರೌದ್ರ ನರ್ತನದಿಂದ ಹೇಳದೇ  ನಿನ್ನ ಪ್ರೀತಿಯ 
ತೋಳಲ್ಲೇ ನಮ್ಮನು ಬಂಧಿಸಿ ಅರ್ಥಮಾಡಿಸು 
ನಿನ್ನ ಮಡಿಲಲ್ಲಿ ಬೆಳೆದ ಅನ್ಯರನ್ನು ಸಂರಕ್ಷಿಸು ಎಂದು 

ಗಿಡಮರಗಳಿಗೊಂದು ನಮನ

ನಗು ಬಂದರೂ ನಗದೇ 
ಅಳು ಬಂದರೂ ಅಳದೇ
ಮನದ ಭಾವನೆಯನ್ನು ಅದುಮಿಟ್ಟುಕೊಂಡು 
ನಿನ್ನ ಮಗುವನ್ನು ಕಿತ್ತು ಅಲಂಕಾರಕ್ಕೆ, ಹಸಿವಿಗೆ 
ಬಳಸುವಾಗಲೆಲ್ಲ ಮೌನರೋಧನೆಯಲ್ಲೇ 
ಕಾಲ ಕಳೆಯುವ ನಿನ್ನ ಉದಾರ ಮನಸಿಗೆ 
ನನ್ನದೊಂದು ನಮನ ಓ ಗಿಡಮರಗಳೇ

ತುಡಿತ

ನಿನ್ನ ನೆನಪು ಸುಳಿದಾಗಲಿಲ್ಲ ಈ ಹೃದಯದಲ್ಲಿ 
ಮಿಡಿಯುವುದು ಒಂದು ಮನಮೋಹಕ ಮಿಡಿತ 

ಅಂತರಂಗದ ಆಳದಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲೋ ಒಂದು ಕೇಳುತಿದೆ 
ನಿನಗಾಗಿ ಚಡಪಡಿಸುತ್ತಿರುವ ನನ್ನ ಮನದ ತುಡಿತ 

ಪ್ರತಿಕ್ಷಣ ಬೇಯುತಿರುವೆ ವಿರಹವೆಂಬ ಬೆಂಕಿಯಲ್ಲಿ  
ಕಾಯುತಿರುವೆ ನಾ ತೇಲಲು ನಿನ್ನ ಸನಿಹವೆಂಬ ತಂಗಾಳಿಯಲ್ಲಿ 

ವೇದನೆ

ಮರುಭೂಮಿಯಲ್ಲಿ ಮರಳ ಹೊರತು ಸಿಗುವುದೇ ಹರಳು 
ಸತ್ತ ಮನಸಲಿ ನಿರ್ಭಾವುಕ ಸ್ಥಿತಿ ಬಿಟ್ಟರೆ 
ಚಿಗುರುವುದೇ ಸಂತಸದ ಚಿಲುಮೆ 
ಆಸೆಗಳೆಲ್ಲ ಸತ್ತು ಹೋಗಿ ಮನವೆಂಬ ಹೂವು
ಮತ್ತೆಂದು ಆಕಾರ ತಾಳದ ಕಲ್ಲಂತಾಗಿದೆ
ಶಿಲ್ಪಿ ಬಂದು ಕೆತ್ತಿದರೆ ಸುಂದರ ಶಿಲೆಯಾಗಬಹುದೇನೋ ಆ ಕಲ್ಲು
ಒಡೆದು ಹೋದ ಕನ್ನಡಿಯಂತಾಗಿರುವ ಮನವು ಮಾತ್ರ
ಮತ್ತೆಂದು ಅರಳಲಾಗದು ಸುಂದರ ಹೂವಾಗಿ