ನಿಸರ್ಗ ಮಾತೆಗೊಂದು ಪ್ರಾರ್ಥನೆ

ನಿರ್ಮಲ ಭಾವದ ನದಿಯೇ ಹರಿಯುತಿರುವೆ 
ಉಪಕಾರ ಮಾಡುವ ಮನಸಿಂದ 
ಫಲ ಪುಷ್ಪ ನೀಡುವ ಗಿಡಮರಗಳೇ ಬೆಳೆದಿರುವಿರಿ 
ಉಸಿರಾಡಲು ನೆರವಾಗುವ ಉದ್ದೇಶದಿಂದ 
ಹಕಿಗಳಂತೆ ಹಾರಾಡುವ ಕಪ್ಪು ಮೋಡಗಳೇ 
ಸುರಿಸುವಿರಿ ಮಳೆಯ ಭೂಮಿಯ ಒಡಲು ತುಂಬಲು 

ಪ್ರಕೃತಿ ಮಾತೆಯ ಮುದ್ದಿನ ಮಕ್ಕಳೇ 
ನಿಮ್ಮನ್ನು ಏನು ಹೊಗಳಿದರೂ ಕಡಿಮೆಯೇ 
ಆದರೂ  ಇಷ್ಟೆಲ್ಲಾ ಉಪಕಾರ ಮಾಡಿದ ನಿಮ್ಮನ್ನು 
ಮನುಜನೆಂಬ ಜೀವಿಯು ಕೊಲ್ಲುತ್ತಿದೆ ತನ್ನ ಸ್ವಾರ್ಥಕ್ಕೆ 
ಪ್ರತಿಕ್ಷಣ ನೋವು ನೀಡುತ್ತಿದೆ ಪ್ರಕೃತಿ ಮಾತೆಗೆ 

ತಾಯೇ ನಿನ್ನ ಕ್ಷಮೆ ಕೇಳಲು ಅನಹ್ರರು ನಾವು 
ಆದರೂ ನಾಚಿಕೆ ಇಲ್ಲದೇ ಕೇಳುತಿದ್ದೇವೆ ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ 
ರೌದ್ರ ನರ್ತನದಿಂದ ಹೇಳದೇ  ನಿನ್ನ ಪ್ರೀತಿಯ 
ತೋಳಲ್ಲೇ ನಮ್ಮನು ಬಂಧಿಸಿ ಅರ್ಥಮಾಡಿಸು 
ನಿನ್ನ ಮಡಿಲಲ್ಲಿ ಬೆಳೆದ ಅನ್ಯರನ್ನು ಸಂರಕ್ಷಿಸು ಎಂದು