ನಲಿವೊಂದೆ ನೆನೆದರೆ ನೋವನ್ನು ನುಂಗುವರ್ಯಾರು 
ಮನಸಿನ ನೋವನ್ನು ಮರೆತರೆ ಬದುಕಲ್ಲಿ 
ಮುಂಬರುವುದನ್ನು ತಡೆಯುವರ್ಯಾರು 
ಬದುಕೊಂದು ನೋವು ನಲಿವುಗಳೆಂಬ ಚಕ್ರಗಳ ಬಂಡಿ 
ಸರಿಯಾಗಿ ಸುತ್ತಿದರೆ ನಮ್ಮ ಬಾಳೊಂದು ಸುಂದರ ಕನ್ನಡಿ 

ನಿನ್ನೊಂದಿಗೆ ಮಳೆಯಲಿ ನೆನೆದ ಆ ಕ್ಷಣ 
ನಾ ಕಂಡೆ ನಿನ್ನ ಕಣ್ಣಲ್ಲಿ ಹನಿಯಾಗಿ ಮೂಡಿದ ಮಿಂಚೊಂದ 
ಅದು ಹೇಳುತಿತ್ತು ನನಗೆ ನಿನ್ನ ಪ್ರೀತಿಯ ಆಲಿಂಗನ 
ಕಣ್ಣಲ್ಲೇ ಹುಟ್ಟಿ ಕಣ್ಣಿಂದಲೇ ಕಳಿಸಿದ ನಿನ್ನ ನಯನ ಸಂದೇಶಕ್ಕೆ 
ಏನೆಂದು ಉತ್ತರಿಸುವುದೋ ತಿಳಿಯದಾಗಿದೆ 

ನೀ ನುಡಿಯದ ಪದಗಳಿಗೆ ಸ್ವರವೂ ನಾನೇ 
ನೀ ಹೇಳದ ನೋವಿಗೆ ಕಂಬನಿಯೂ ನಾನೇ 
ನೀ ಹಾಡುವ ಹಾಡಿಗೆ ಉಲಿಯುವ ನಾದಗಂಗೆಯೂ ನಾನೇ 
ನೀ ಸುರಿಸುವ ಒಲವಿಗೆ ಹರಿಯುವ ಪ್ರೆಮಗಂಗೆಯೂ ನಾನೇ 
ನಿನಗೇ ನೋವೇ ಆದರೂ ಸಾವೇ ಬಂದರೂ 
ನಿನ್ನ ಉಸಿರಲ್ಲಿ ಉಸಿರಾಗಿ ಸಾವಲ್ಲಿ ಸಾವಾಗಿ ಬರುವ ಜೀವವೂ ನನ್ನದೇ 

ನನ್ನ ಹೃದಯದಲ್ಲಿ ಒಲವಿನ ಕಾರ್ಮೋಡ ಕವಿದಾಗಿದೆ 
ನಿನ್ನ ಪ್ರೇಮದ ಕಿರಣಗಳ ಸ್ಪರ್ಶದಿಂದ ಅದು 
ಕರಗಿ ಪ್ರೀತಿಯ ಮಳೆ ಸುರಿಸಬೇಕಿದೆ 
ಹನಿಯಾಗಿ ಉದುರುವುದೋ ಭೋರ್ಗರೆದು 
ಸುರಿಯುವುದೋ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ 
ಮುಂಜಾವಿನಲ್ಲಿ ಎಲೆಗಳ ಮೇಲೆ ಬಿದ್ದ ಇಬ್ಬನಿಯಷ್ಟೇ 
ಪುಟ್ಟ ಕಿರಣ ತಾಕಿದರೂ ಸಾಕು 
ಪ್ರೀತಿಯ ಪರ್ವತವೇ ಸಿಕ್ಕಿತೆಂದು ಕುಣಿದಾಡುವುದು 
ನನ್ನ ಮನವೆಲ್ಲ 

ಬರೆಯದೇ ಉಳಿದ ಪದಗಳಿಲ್ಲ ನಿನ್ನ ಭಾವಗಳ ಬಿಂಬಿಸಲು 
ಹುಡುಕದಿರುವ ಹಾಳೆಗಳಿಲ್ಲ ನನ್ನ ಕವನಗಳ ತುಂಬಿಸಲು 
ನಿನ್ನ ಭಾವನೆಗಳಿಗೆ ನನ್ನ ಪದಗಳ ಮಿಲನವಾದ ಕ್ಷಣ 
ಚಂದಿರ ಕಂಡ ನೈದಿಲೆಯಂತೆ ನಲಿಯುವುದು ನನ್ನ ಮನ 

ಇನ್ನೇನು ನೋವೆಲ್ಲಾ ದೂರ ಹೋದವೆಂದು ನಗುವ ಮುನ್ನವೇ 
ಕಹಿ ನೆನಪೆಂಬ ಮುಳ್ಳುಗಳು ಮನಸಿಗೆ ಇರಿದು ಕಣ್ಣೀರ ಹರಿಸುವುವು 
ಆ ನೆನಪುಗಳನು ಮರೆಯುವ ಯತ್ನದಲ್ಲಿ ಹೊಸ ಆಸೆಗಳ 
ಚಿಗುರನ್ನೇ ಕತ್ತರಿಸಿ ಹಾಕುತ ಬದುಕುತಿವೆ  ಭಾವನೆಗಳು 

ಬಾರದ ಭಾವನೆಗಳ ಬರಿಸುವ ಹುಚ್ಚು ಹಠವೇಕೆ 
ಒಲ್ಲದ ಪ್ರೀತಿಯ ಒಪ್ಪಿಕೋ ಎನ್ನುವ ಬಲವಂತವೇಕೆ 
ಮರುಭೂಮಿಯ ಮರಳಲ್ಲಿ ಮಲ್ಲಿಗೆಯ ಬೆಳೆದರೆ 
ಸತ್ತು ಹೋದ ಮನದಲ್ಲಿ ಪ್ರೇಮದ ಭಾವವ ಬಿತ್ತಿದಂತೆ