ನವವರ್ಷಕೆ ಸುಸ್ವಾಗತ

ಹೊಸವರ್ಷದ ಹೊಂಗಿರಣ ಬೀಳುವ ಸಮಯ 
ಇಂಪಾದ ನಾದದಂತೆ ಹರಿಯುವ ಗಾಯನವಾಗಲಿ ಈ ಜೀವನ 

ಕಂಡ ಕನಸುಗಳೆಲ್ಲ ನನಸಾಗದಿದ್ದರೆ ನಿರಾಸೆ ಬೇಡ 
ಬಯಸಿದ್ದೆಲ್ಲ ಸಿಕ್ಕಿತೆಂದು ಅಹಂಕಾರ ಬೇಡ 

ಕೊರಗುವ ಮನಸಿಗೆ ಸಂತೈಸುವ ಮನಸಾಗಿ 
ಹತಾಶೆ ತುಂಬಿದ ಮನಸಿಗೆ ಹುರಿದುಂಬಿಸುವ ಮನಸಾಗಿ 

ಸಾಗಿಸೋಣ ಈ ಬಾಳ ಬಂಡಿಯ ನವ ಉತ್ಸಾಹದಿಂದ 
ಹಾರೈಸುತ್ತ ಎಲ್ಲರಿಗೂ ನಿಷ್ಕಲ್ಮಷ ಮನಸಿಂದ 

ಈ ಜೀವ ಸಹಿಸದು ನೀ ಒಂದು ಕ್ಷಣ ನೊಂದರು 
ಅಪ್ಪಿತಪ್ಪಿ ಒಂದು ಹನಿ ಕಣ್ಣೀರು ಬಂದರೂ 
ಮುದ್ದಿನ ಮಾತಾಡದಿದ್ದರೂ ಚಿಂತೆಯಿಲ್ಲ ನನಗೆ 
ನಿನ್ನ ಮೌನದ ರೂಪವೇ ಸಾಕು ಅದುವೇ ಎಲ್ಲ ಎನಗೆ 

ಭಾವನೆಗಳೇ ಇಲ್ಲದ ಮನದಲ್ಲಿ ಭಾವಗೀತೆಯಂತೆ 
ಹರಿಯುತ್ತ ಬಂದೆ ನೀ ಅಂದು 
ಏನಾದರೂ ಉಡುಗೊರೆ ಕೊಡುವ ಆಸೆಯಿಂದ 
ಬರೆಯುತಿರುವೆ ಪ್ರೇಮಗೀತೆ ನಿನಗಿಂದು

ಪರಿಶುಧ್ಧ ಪ್ರೇಮ

ರೂಪದಿ ಚಂದ ನಾನಿಲ್ಲ ಆದರೂ ನನ್ನ ಮನಸಿನ ಅಂದಕೆ ಮಿತಿಯಿಲ್ಲ 
ನೀ ಪ್ರೀತಿಸಿದ್ದು ರೂಪವೋ ಗುಣವೋ ಎಂದು ನಾ ಅರಿತಿಲ್ಲ 

ಆದರೂ ನನ್ನಾಸೆಯೊಂದೆ ಹುಡುಗ ಒಲವಿನ ಭಾವಕೆ ಬೇಕೊಂದು 
ಪ್ರೇಮದ ಕಾರಂಜಿಯ ಹರಿಸುವ ಮನಸೊಂದು  

ರೂಪಕ್ಕೆ ಮುಪ್ಪುಂಟು ಆದರೆ ನಿನ್ನ ಹುಡುಗಿಯ ಪ್ರೇಮಕ್ಕೆ ಮುಪ್ಪಿಲ್ಲ 
ಮೊಗದ ಮೇಲಿನ ನಯನವ ಮುಚ್ಚಿ ಮನದ ನಯನದಿಂದ ನೋಡೊಮ್ಮೆ 

ಕಾಣುವುದು ಅಲ್ಲಿ ನಿನಗಾಗಿ ನನ್ನಲ್ಲಿ ಹರಿಯುತ್ತಿರುವ ಪವಿತ್ರ ಪ್ರೇಮ 
ಕಂಡರೂ ಕಾಣದಂತೆ ನೀ ದೂರಾಗಿ ಅದನ್ನು ಮಾಡದಿರು ಬೆಂಕಿಯಲಿ ಹೋಮ 

ಮರೆಯದೇ ಬರುವೆಯಾ ನೀ
ನನ್ನ ಪ್ರೇಮದ ಕರೆಗೆ ಓಗೊಟ್ಟು 
ಕರೆಯದೇ ಬಂದು ತಿಳಿ ನೀ 
ನನ್ನ ಮನದ ಒಳಗುಟ್ಟು 
ಸುಖವೋ ದುಖವೋ ನಾ ಬಯಸುವೆ 
ಬರೀ ನಿನ್ನ ತೋಳಿನ ಹಾರವೊಂದೇ
ಇದನರಿತು ಬೇಗನೇ ಓಡಿ ಬಾ
ನೀ ನನ್ನ ಕಣ್ಮುಂದೆ

ನಿಸರ್ಗ ಮಾತೆಗೊಂದು ಪ್ರಾರ್ಥನೆ

ನಿರ್ಮಲ ಭಾವದ ನದಿಯೇ ಹರಿಯುತಿರುವೆ 
ಉಪಕಾರ ಮಾಡುವ ಮನಸಿಂದ 
ಫಲ ಪುಷ್ಪ ನೀಡುವ ಗಿಡಮರಗಳೇ ಬೆಳೆದಿರುವಿರಿ 
ಉಸಿರಾಡಲು ನೆರವಾಗುವ ಉದ್ದೇಶದಿಂದ 
ಹಕಿಗಳಂತೆ ಹಾರಾಡುವ ಕಪ್ಪು ಮೋಡಗಳೇ 
ಸುರಿಸುವಿರಿ ಮಳೆಯ ಭೂಮಿಯ ಒಡಲು ತುಂಬಲು 

ಪ್ರಕೃತಿ ಮಾತೆಯ ಮುದ್ದಿನ ಮಕ್ಕಳೇ 
ನಿಮ್ಮನ್ನು ಏನು ಹೊಗಳಿದರೂ ಕಡಿಮೆಯೇ 
ಆದರೂ  ಇಷ್ಟೆಲ್ಲಾ ಉಪಕಾರ ಮಾಡಿದ ನಿಮ್ಮನ್ನು 
ಮನುಜನೆಂಬ ಜೀವಿಯು ಕೊಲ್ಲುತ್ತಿದೆ ತನ್ನ ಸ್ವಾರ್ಥಕ್ಕೆ 
ಪ್ರತಿಕ್ಷಣ ನೋವು ನೀಡುತ್ತಿದೆ ಪ್ರಕೃತಿ ಮಾತೆಗೆ 

ತಾಯೇ ನಿನ್ನ ಕ್ಷಮೆ ಕೇಳಲು ಅನಹ್ರರು ನಾವು 
ಆದರೂ ನಾಚಿಕೆ ಇಲ್ಲದೇ ಕೇಳುತಿದ್ದೇವೆ ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ 
ರೌದ್ರ ನರ್ತನದಿಂದ ಹೇಳದೇ  ನಿನ್ನ ಪ್ರೀತಿಯ 
ತೋಳಲ್ಲೇ ನಮ್ಮನು ಬಂಧಿಸಿ ಅರ್ಥಮಾಡಿಸು 
ನಿನ್ನ ಮಡಿಲಲ್ಲಿ ಬೆಳೆದ ಅನ್ಯರನ್ನು ಸಂರಕ್ಷಿಸು ಎಂದು 

ಗಿಡಮರಗಳಿಗೊಂದು ನಮನ

ನಗು ಬಂದರೂ ನಗದೇ 
ಅಳು ಬಂದರೂ ಅಳದೇ
ಮನದ ಭಾವನೆಯನ್ನು ಅದುಮಿಟ್ಟುಕೊಂಡು 
ನಿನ್ನ ಮಗುವನ್ನು ಕಿತ್ತು ಅಲಂಕಾರಕ್ಕೆ, ಹಸಿವಿಗೆ 
ಬಳಸುವಾಗಲೆಲ್ಲ ಮೌನರೋಧನೆಯಲ್ಲೇ 
ಕಾಲ ಕಳೆಯುವ ನಿನ್ನ ಉದಾರ ಮನಸಿಗೆ 
ನನ್ನದೊಂದು ನಮನ ಓ ಗಿಡಮರಗಳೇ

ತುಡಿತ

ನಿನ್ನ ನೆನಪು ಸುಳಿದಾಗಲಿಲ್ಲ ಈ ಹೃದಯದಲ್ಲಿ 
ಮಿಡಿಯುವುದು ಒಂದು ಮನಮೋಹಕ ಮಿಡಿತ 

ಅಂತರಂಗದ ಆಳದಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲೋ ಒಂದು ಕೇಳುತಿದೆ 
ನಿನಗಾಗಿ ಚಡಪಡಿಸುತ್ತಿರುವ ನನ್ನ ಮನದ ತುಡಿತ 

ಪ್ರತಿಕ್ಷಣ ಬೇಯುತಿರುವೆ ವಿರಹವೆಂಬ ಬೆಂಕಿಯಲ್ಲಿ  
ಕಾಯುತಿರುವೆ ನಾ ತೇಲಲು ನಿನ್ನ ಸನಿಹವೆಂಬ ತಂಗಾಳಿಯಲ್ಲಿ 

ವೇದನೆ

ಮರುಭೂಮಿಯಲ್ಲಿ ಮರಳ ಹೊರತು ಸಿಗುವುದೇ ಹರಳು 
ಸತ್ತ ಮನಸಲಿ ನಿರ್ಭಾವುಕ ಸ್ಥಿತಿ ಬಿಟ್ಟರೆ 
ಚಿಗುರುವುದೇ ಸಂತಸದ ಚಿಲುಮೆ 
ಆಸೆಗಳೆಲ್ಲ ಸತ್ತು ಹೋಗಿ ಮನವೆಂಬ ಹೂವು
ಮತ್ತೆಂದು ಆಕಾರ ತಾಳದ ಕಲ್ಲಂತಾಗಿದೆ
ಶಿಲ್ಪಿ ಬಂದು ಕೆತ್ತಿದರೆ ಸುಂದರ ಶಿಲೆಯಾಗಬಹುದೇನೋ ಆ ಕಲ್ಲು
ಒಡೆದು ಹೋದ ಕನ್ನಡಿಯಂತಾಗಿರುವ ಮನವು ಮಾತ್ರ
ಮತ್ತೆಂದು ಅರಳಲಾಗದು ಸುಂದರ ಹೂವಾಗಿ 

ವಾಸ್ತವ

ಆಕಾಶದ ಎತ್ತರಕ್ಕೆ ಹಾರಾಡುವ 
ಗಾಳಿಪಟ ಸುಂದರವಾಗಿ ಕಾಣುವುದು 
ಆದರೆ ಎತ್ತರಕ್ಕೆ ಹಾರಿಸಿದ ಕೈಗಳು ಮಾತ್ರ 
ಇಳೆಯೊಳಗೆ ಮರೆಯಾಗುವುದು
ಬದುಕು ಸಹ ಹಾಗೆ ಅಲ್ಲವೇ
ಕೈಹಿಡಿದು ಕಾಪಾಡಿದ ಮನವು
ಮೌನದಲ್ಲೇ ಮುಳುಗುವುದು
ಉಪಕಾರ ಮಾಡಿಸಿಕೊಂಡ ಮನವು
ಹಕ್ಕಿಯಂತೆ ಹಾರಾಡುವುದು 

ಮಳೆಯಿಂದಾದ ವಿರಹ

ಮಳೆ ಸುರಿಯುವ ಸುಂದರ ಸಂಜೆಯಲಿ 
ನೀನಿಲ್ಲವೆಂದು ಕೊರಗುತಿರುವೆ ನಾ ಈ  ಕ್ಷಣ 
ಏನು ಮಾಡಿದರೂ ಕೇಳುತಿಲ್ಲ ನನ್ನ ಮನ 
ಬೇಡವೆಂದರೂ ಕೆಣಕುತ್ತಿದೆ ನಿನ್ನ ನೆನಪು 
ಆ ಕ್ಷಣ ಕಣ್ಣಲ್ಲಿ ಮೂಡುವುದು ಒಂದು ಹೊಳಪು 
ಮಳೆ ನಿಂತು ಹೋಗಿ ಎಲೆಯಿಂದ ಹನಿ ಉದುರುವ ಒಳಗೆ 
ನೀ ಬರದಿದ್ದರೆ ನನ್ನ ನಯನದಿಂದ ಜಾರುವುದು 
ಕಣ್ಣೀರಿನ ಹನಿ ಓ ಹುಡುಗ  

ಕವನ

ಬಹಳ ದಿನವಾಯ್ತು ನಿನ್ನ ನೋಡಿ ನಕ್ಕು ನಲಿದಾಡಿ 
ಬೇಕೆಂದರೂ ಹತ್ತಿರ ಬರಲಾರಷ್ಟು ದೂರಾಗಿದ್ದೆ ನಿನ್ನಿಂದ 
ಆದೆಷ್ಟು ಪರದಾಡಿದೆನೋ ನಾ ನಿನ್ನ ಕಾಣದೆ 
ಆಗಲಿದ್ದ ಪ್ರತಿಕ್ಷಣ ಯುಗದಂತೆ ಕಳೆದೆ 
ಅಂತು ಇಂತೂ ನಿನ್ನ ಸನಿಹ ಸುಳಿವ ಕ್ಷಣ ಬಂದಾಗಿದೆ 
ಬಯಸಿದ್ದೆಲ್ಲ ನಿನ್ನಲ್ಲಿ ಬರೆಯುವ ಆಸೆ ಚಿಗುರೊಡೆದಿದೆ 
ಇನ್ನೇನು ಬೇಕು ಹೇಳು ನನಗೆ ಓ ಕವನವೇ

ಬಯಸದೇ ಏನನ್ನೂ ನಾ ನಿನ್ನ ಪಡೆದೆ 
ಬಯಕೆಯ ಹೊಳೆಯೇ ಮನದಲ್ಲಿ ಹರಿಸುತಿರುವೆ 
ಬೇಡಿದರೂ ಸಿಗದಂತ ವರವಿಂದು 
ಬೇಡದೇನೇ ನನಗಿಂದು ಸಿಕ್ಕಿದೆ 
ಧನ್ಯವೋ ಧನ್ಯ ಈ ಜೀವ 
ಸದಾ ಹರಿಯುತಿರಲಿ ಹೀಗೆ ನಿನ್ನ ಒಲವಿನ ಭಾವ 

ಕಾದು ಸಾಕಾಗಿದೆ ಎನಗೆ

ಬಯಸದೇ ನೀ ಹತ್ತಿರ ಸುಳಿದ ಆ ಕ್ಷಣ 
ಅರಿತಿರಲಿಲ್ಲ ಏನನ್ನೂ  ನನ್ನ ಈ ಮನ 
ಜೊತೆಯಲೇ ಬೆರೆಯುತ ದಿನಗಳ ಎಣಿಸುತ್ತ 
ಸಾಗುತಲಿತ್ತು ನಮ್ಮ ಸುಂದರ  ಜೀವನ 
ಪ್ರತಿಕ್ಷಣ ಕಳೆಯುವಾಗಲೆಲ್ಲ ಬೇಕೆನಿಸುತ್ತಿತ್ತು ನಿನ್ನ ಸನಿಹ 
ಆದರೂ ವಿಧಿಯಿಲ್ಲದೇ ಬದುಕುತಿರುವೆ ನಿನ್ನ ವಿನಹ 
ಏನು ಮಾಡಲು ಅರಿಯದೆ ಮೌನವಾಗಿದ್ದೇನೆ ನಾ ಇಂದು 
ಎಡೆಬಿಡದೆ ಕಾಯುತಿರುವೆ ನಿನ್ನ ಸೇರುವ ದಿನ ಬರುವುದೆಂದು  

ಮುಂಜಾನೆಯ ಸಮಯ

ಹೂ ಅರಳುವ ಸಮಯ 
ಇಬ್ಬನಿ ಎಲೆಗೆ ಮುತ್ತಿಕ್ಕುವ ಸಮಯ 
ಚಂದ್ರ ಮರೆಯಾಗಿ ಸೂರ್ಯೋದಯವಾಗುವ ಸಮಯ 
ನಸುಕು ಮರೆಯಾಗಿ ಬೆಳಕು ಹರಿಯುವ ಸಮಯ 
ಆಹಾ ಏನು ಆನಂದವೋ ಈ ಸೌಂದರ್ಯವ  ಸವಿಯಲು 
ಈ ಸಮಯ ಕಂಗಳೆರಡು ಸಾಲದಯ್ತು ಎನಗೆ 
ಮನ ಬಯಸುತ್ತಿದೆ ರಂಗೋಲಿ ಬಿಡಿಸಲು 
ಮನೆ ಮುಂದಿರುವ ಧರೆಗೆ 

ಅಂದು ನಾನೆಲ್ಲೋ ನೀನೆಲ್ಲೋ.... 

ನಡುವೆಲ್ಲೋ ಬೆಸೆಯಿತು ನಮ್ಮಿಬ್ಬರ ಮನಗಳ ಭಾವಾಂಕುರ.... 

ಅದರ ಫ಼ಲವಾಗಿ ಆಗಿದೆ ಇಂದು ಪ್ರೇಮಾಂಕುರ....

ವರ್ಣಿಸಲು ಅಸಾಧ್ಯ

ನೋಡಲು ನೀನು ಆ ಹುಣ್ಣಿಮೆಗಿಂತ ಚಂದ 
ನಕ್ಕರೆ ನೀನು ನಾಚುವುದು ಹೂವಿನ ಅಂದ 
ಎಲ್ಲೆಂದು ಹುಡುಕಲಿ ನಿನ್ನೊಲವ ವರ್ಣಿಸುವ ಶಬ್ಧಗಳ 
ಹುಡುಕಾಡಿ ಸೋತಿರುವೆ ನಾ ಪ್ರತಿಕ್ಷಣ 
ನಾ ಎಲ್ಲಿದ್ದರೂ ಹೇಗಿದ್ದರೂ ಬಯಸುವುದೊಂದೇ 
ಜೊತೆಗಿದ್ದರೆ ನೀನು ಬಾಳೆಲ್ಲ ಹಾಲುಜೇನು 

ಕರೆಯೋಲೆ

ಒಲವಿನ ಬಂಧನದಲ್ಲಿ ನಾವಿಬ್ಬರೂ ಬೆರೆತು 
ಅದಕ್ಕೆಂದೇ ಕಳಿಸಿರುವೆ ಮದುವೆಯ ಮಮತೆಯ ಕರೆಯೋಲೆ 
ಎರಡು ಮನಸುಗಳ ಮಿಲನ ಮದುವೆ ಎಂಬ
ಮೂರಕ್ಷರಗಳಲ್ಲಿ ಆಗುವ ಶುಭ ಸಮಯ 
ನಮ್ಮ ಮನಸಿನ ಭಾವನೆಗಳು ಮದರಂಗಿಯಲ್ಲಿ 
ಮೂಡುವ ಸಮಯ ಇಂತಹ ಶುಭಗಳಿಗೆಯಲ್ಲಿ 
ನಾವಿಬ್ಬರೂ ಕಾಯುತಿದ್ದೇವೆ ನಿಮ್ಮೆಲ್ಲರ ಆಶೀರ್ವಾದವ 
ಅಕ್ಷತೆಯ ರೂಪದಲ್ಲಿ ಪಡೆಯಲು ಅದಕ್ಕೆಂದೇ 
ನಾ ಬರೆದಿರುವೆ ಈ ಕವನವ ಇದನ್ನೇ ಕರೆಯೋಲೆಯೆಂದು 
ಸ್ವೀಕರಿಸಿ ಕಳುಹಿಸಿ ನಿಮ್ಮ ಪ್ರೀತಿ ತುಂಬಿದ ಆಶಿರ್ವಾದವ 
ಹರಸಿ ನಮಗೆ ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ ಸಾಗಿಸಿ ಎಂದು ನಮ್ಮಿಬ್ಬರ ಜೀವನವ

ಆಶ್ರಯ

ಒಲವಿನ ಮೋಡಗಳಿಂದ ಎಡೆಬಿಡದೆ  ಸುರಿಯುತಿದೆ 

ಪ್ರೀತಿಯೆಂಬ ಮಳೆಯು ಈ ಹೃದಯದ ಇಳೆಗೆ 

ಇಂಗಿಸಿ ಹಿಡಿದಿಟ್ಟುಕೊಂಡಿದೆ ಪ್ರೀತಿಯೆಂಬ ಅಂತರ್ಜಲವ 

ಬೇಡಿದಾಗ ಸುರಿಯದ ಮಳೆಗೆ ಬೇಕಲ್ಲವೇ 

ತನ್ನಲ್ಲಿ ಬಚ್ಚಿಟ್ಟ ಅಂತರ್ಜಾಲದ ಆಶ್ರಯ ಈ ಇಳೆಗೆ 

ಕೈ ಆಸರೆ

ಮೋಡದ ಮರೆಯಲ್ಲಿ ಅಡಗಿದ ಚಂದ್ರನ ಹಾಗೆ 
ನನ್ನ ಮನದ ಗೋಡೆಯ ಹಿಂದೆ ನೀ ಅವಿತಿರುವೆ 
ಬಂದು ನಿನ್ನ ಮೊಗವನ್ನು ಒಮ್ಮೆ ತೋರಿದರೆ 
ಚಂದಿರನ ಕಂಡ ನೈದಿಲೆಯಂತೆ ನಾ ಬೀಗುವೆ 
ನಿನ್ನ ರೂಪವ ಹೊಗಳುವ ಆಸೆ ಎನಗಿಲ್ಲ 
ನಿನ್ನ ಮನದ ಅಂದವೆ ಸಾಕು ಅದುವೇ ನನಗೆಲ್ಲ 
ನನ್ನ ಜೀವಕ್ಕೆ ಜೀವನಕ್ಕೆ ಬೇಕಾಗಿದೆ 
ಒಲವು ಬೆರೆತ ನಿನ್ನ ಕೈಗಳ ಹಾರದ ಆಸರೆಯೊಂದೆ 

ಸಿಗದ ಉತ್ತರ

ನೂರಾರು ಆಸೆಗಳು ಹೂವಿನಂತೆ ಅರಳಿ 
ಮನಸೆಂಬ ಬಳ್ಳಿಯ ಸುತ್ತ ಹಬ್ಬುತ್ತಿವೆ 
ಬಣ್ಣ ಬಣ್ಣದ ಹೂಗಳ ನಡುವೆ ಹಸಿರೆಲೆಯು ಇದ್ದಂತೆ 
ಥರ ಥರ ಭಾವಗಳ ನಡುವೆ ಮನವು ಹೊಯ್ದಾಡುತ್ತಿದೆ 
ಇದಕ್ಕೆ ಏನೆಂದು ಹೇಳುವುದೋ ನಾ ಕಾಣೆ 
ಚಂಚಲ ಮನಸಿನ ವಿಚಿತ್ರ ಭಾವಗಳ ಮೂಲ 
ಎಲ್ಲಿರುವುದೋ ಹೇಗೆ ಹುಟ್ಟುವುದೋ  ಒಂದೂ ತಿಳಿಯದು 
ಈ ಪ್ರಶ್ನೆಗೆ ಉತ್ತರ ಸಿಕ್ಕ ಕ್ಷಣ ನನ್ನ ಮನಸಾಗುವುದು ಧನ್ಯ 

ವಿಷಯದ ಹುಡುಕಾಟ

ಬರೆಯಬೇಕೆಂದು ಪ್ರಯತ್ನಿಸಿದರೂ ಏನೂ 
ತೋಚುತ್ತಿಲ್ಲ ಮನಸಿಗೆ ಇಂದು 
ಏನಾದರೂ ಸರಿಯೇ ಬರೆದೇ ಬಿಡಲು 
ನಿರ್ಧರಿಸುವೆ ನಾ ಈ ಕ್ಷಣ 
ಅಂದುಕೊಂಡ ಪದಗಳೆಲ್ಲೂ ಸಿಗುತ್ತಿಲ್ಲ 
ಆದರೂ ಬರೆಯದೇ ಇರಲು ಮನಸಿಲ್ಲ 

ಒಲವಾಯಿತು ಛಲವಾಯಿತು 
ನಿಸರ್ಗವಾಯಿತು ನೀಹಾರಿಕವಾಯಿತು 
ಸ್ನೇಹವಾಯಿತು ಪ್ರೇಮವಾಯಿತು 
ಮಗುವಾಯಿತು ನಗುವಾಯಿತು 
ಆನಂದ ಭಾಷ್ಪವೂ ಹರಿಯಿತು 
ದುಃಖದ ಕಣ್ಣೀರೂ ಸುರಿಯಿತು 

ನಾ ಬರೆಯಬೇಕೆಂಬ ವಿಷಯಗಳೆಲ್ಲ 
ಸವೆಯುತ್ತಾ ಎಲ್ಲಿಗೆ ಹೋದವೋ ನಾ ಕಾಣೆ 
ಮನದ ಹಂಬಲ ಈಡೆರುವುದೋ ಇಲ್ಲವೋ 
ಅದೇನೇ ಇರಲಿ ಕವನ ಎಂಬ ಕೋಣೆಯೊಳಗೆ 
ಭಾವನೆಯ ಹಾಳೆಗಳು ರಾಶಿ ರಾಶಿ ಬಿದ್ದಿವೆ 
ಅವನ್ನೆಲ್ಲ ಆಯ್ದು ಒಂದು ಸುಂದರ 
ಕವನವ ಬರೆದೇ ತೀರುವೆ ನಾ ಇಂದು

ವಿಷಯದ ಹುಡುಕಾಟ

ಬರೆಯಬೇಕೆಂದು ಪ್ರಯತ್ನಿಸಿದರೂ ಏನೂ 
ತೋಚುತ್ತಿಲ್ಲ ಮನಸಿಗೆ ಇಂದು 
ಏನಾದರೂ ಸರಿಯೇ ಬರೆದೇ ಬಿಡಲು 
ನಿರ್ಧರಿಸುವೆ ನಾ ಈ ಕ್ಷಣ 
ಅಂದುಕೊಂಡ ಪದಗಳೆಲ್ಲೂ ಸಿಗುತ್ತಿಲ್ಲ 
ಆದರೂ ಬರೆಯದೇ  ಇರಲು ಮನಸಿಲ್ಲ 

ಒಲವಾಯಿತು ಛಲವಾಯಿತು 
ನಿಸರ್ಗವಾಯಿತು ನೀಹಾರಿಕವಾಯಿತು 
ಸ್ನೇಹವಾಯಿತು ಪ್ರೇಮವಾಯಿತು 
ಮಗುವಾಯಿತು ನಗುವಾಯಿತು 
ಆನಂದ ಭಾಷ್ಪವೂ ಹರಿಯಿತು 
ದುಃಖದ ಕಣ್ಣೀರೂ ಸುರಿಯಿತು 

ನಾ ಬರೆಯಬೇಕೆಂಬ ವಿಷಯಗಳೆಲ್ಲ 
ಸವೆಯುತ್ತಾ ಎಲ್ಲಿಗೆ ಹೋದವೋ ನಾ ಕಾಣೆ 
ಮನದ ಹಂಬಲ ಈಡೆರುವುದೋ ಇಲ್ಲವೋ 
ಅದೇನೇ ಇರಲಿ ಕವನ ಎಂಬ ಕೋಣೆಯೊಳಗೆ 
ಭಾವನೆಯ ಹಾಳೆಗಳು ರಾಶಿ ರಾಶಿ ಬಿದ್ದಿವೆ 
ಅವನ್ನೆಲ್ಲ ಆಯ್ದು ಒಂದು ಸುಂದರ 
ಕವನವ ಬರೆದೇ ತೀರುವೆ ನಾ ಇಂದು 

ನನ್ನ ಮಲ್ಲಿಗೆ

ಧರೆಯ ಮೇಲೆ ಹುಟ್ಟಿ ಅಂಬರದಲ್ಲಿ ಚಾಚಿ 
ಕೈಗೆಟುಕದಷ್ಟು ಮೇಲೆ ಹೋಗಿದೆ 
ನಿನ್ನ ಕಾಂತಿ ಮತ್ತು ಕಂಪು 
ಅಂದಕ್ಕೂ ನೀನೆ ಪೂಜೆಗೂ ನೀನೆ 
ಪ್ರೀತಿಗೂ ನೀನೆ ಸ್ನೇಹಕ್ಕೂ ನೀನೆ 
ಓ ನನ್ನ ಮಲ್ಲಿಗೆಯೇ 

ಎಂತಹ ನೋವಿನಲ್ಲೂ ನಾ ನಿನ್ನ ಕಂಡರೂ 
ಶ್ವೇತ ವರ್ಣದ ನಿನ್ನ ದುಂಡು ಮುಖವ 
ನೋಡಿ ಕಂಪನ್ನು ಸವಿದರೆ ಸಾಕು 
ಮನದ ಚೆಂತೆಯಲ್ಲ ಮಂಜಿನಂತೆ ಕರಗಿಸಿಬಿಡುವೆ 
ಓ ನನ್ನ ಮಲ್ಲಿಗೆಯೇ 

ಪ್ರೇಮ ನಿವೇದನೆಗೆ  ಬೇಕು ನೀನೆ 
ವಿವಾಹ ಬಂಧನಕೇ ಬೇಡುವರು ನಿನ್ನನ್ನೇ 
ಸೂರ್ಯನ ಬೆಳಕಿಗೆ ಸೂರ್ಯನೇ ಸಾಟಿಯಂತೆ 
ಚಂದ್ರನ ಕಾಂತಿಗೆ ಚಂದ್ರನೇ ಸಾಟಿಯಂತೆ 
ಹಾಗೆ ನಿನ್ನ ರೂಪಕ್ಕೆ ಕಂಪಿಗೆ ನೀನೆ ಸಾಟಿ 
ಓ ನನ್ನ ಮಲ್ಲಿಗೆಯೇ 

ಆಕಾಂಕ್ಷೆ

ನೀರ ಅಗಲಿ ಮೀನು ಇರಲಾರದು 
ಮಗುವ ಅಗಲಿ ತಾಯಿ ಇರಲಾರಳು 
ಗೂಡು ಮರೆತು ಹಕ್ಕಿ ಇರಲಾರದು 
ಹಸಿರ ಕೊಂದರೆ   ಉಸಿರು ನಿಲ್ಲಲಾರದು 
ಬೆಟ್ಟಕ್ಕೆ ಚುಂಬಿಸದೆ ಮೋಡವು ಧರೆಗಿಳಿಯದು 

ಪ್ರಕೃತಿಯ ನಡುವೆ ಬದುಕುವ ನಾವು ನಿಸರ್ಗ
ಮಾತೆಯ ಮಡಿಲಿಂದ ಹೊರಬಂದು ಬಾಳಲಾರೆವು 
ಸುಂದರ ಸಮೃಧ್ಧಿಯಿಂದಿದ್ದರೆ ನಮ್ಮ ನಿಸರ್ಗ 
ಎಲ್ಲರ ಜೀವನ ಆಗುವುದು ಸ್ವರ್ಗ 

ಪ್ರಕೃತಿ ವಿರುದ್ಹ ಬೇಡ ಅತಿಯಾದ ನಿರೀಕ್ಷೆ 
ಮಾಡೋಣ ಪ್ರಕೃತಿಯ ಪರ ಒಂದು ಸಮೀಕ್ಷೆ 
ಇಟ್ಟುಕೊಂಡು ಒಳ್ಳೆಯ ಆಕಾಂಕ್ಷೆ 

ಮೌನದಿ ಬರೆದ ಒಲವಿನ ಅಕ್ಷರ

ಅರಿಯದೆ ಬಂದ ನೀನು ನನ್ನ 
ಪೂರ್ಣ ಮನವನ್ನು ಆವರಿಸಿರುವೆ 
ಕರೆಯದೆ ಬಂದ ನೀನು ನನ್ನ 
ಕಿವಿಯಲ್ಲಿ ಪಿಸುಗುಡುವ ಧ್ವನಿಯಾಗಿರುವೆ 
ಹೇಳದೆ ನುಗ್ಗಿದ ನೀನು ನನ್ನ 
ಜೀವನದ ಆಸರೆಯಾಗಿ ಹೋಗಿರುವೆ 

ನನ್ನ ತನು ಎಲ್ಲಿದ್ದರೂ ಸರಿಯೇ 
ಮನ ಮಾತ್ರ ನಿನ್ನ ಸುತ್ತ ತಿರುಗುತ್ತಲೇ ಇಹುದು 
ಏನು ಮೋಡಿ ಮಾಡಿ ಹೋದೆಯೋ ಏನೋ 
ನಿನ್ನ ನೋಡಿದ ಕ್ಷಣದಲ್ಲೇ ನನ್ನ ಮಾತೆಲ್ಲ ಮೌನವಾಯಿತು 
ಭಾವನೆಗಳ ಸಂಗಮವಾಗಿ ಬರೀ ಮನವೇ ಮಾತಾಡಿತು 

ಈ ಮೌನದ ಅಕ್ಷರಗಳ ನಿನಗೆಂದೇ ಬರೆಯುತಿರುವೆ 
ಬೇಗ ಬಂದು ಜೋಡಿಸು ಬಾರಾ 
ಮಾಡೊಂದು ಪ್ರೀತಿಯ ಅಕ್ಷರಗಳ ಸುಂದರ ಹಾರ 

ನಿರಾಸೆ ಬೇಡ ಓ ಬದುಕೇ

ನಾ ಬಯಸಿದ ಜೀವನ ನನ್ನದಾಗಲಿಲ್ಲ 
ಹೀಗೆಂದು ನಾ ಸುಮ್ಮನಿದ್ದರೆ ನನಗಿಂತ ಬೇರೆ ಮೂರ್ಖರಿಲ್ಲ 
ಸಿಗದ ಬಾಳಿನ ಆಸೆಯ ಬಿಟ್ಟು 
ಸಿಕ್ಕ ಬಾಳನ್ನು ಹಸನಾಗಿಸುವ ಗುರಿಕಡೆಗೆ ನಡೆಯುವುದೇ 
ವಾಸ್ತವ ಬದುಕಿನ ನಿಜವಾದ ಅರ್ಥ 

ಸಂಬಂಧ

ರಾಗಕ್ಕೂ ತಾಳಕ್ಕೂ ಹೋಲಿಕೆಯಾದರೆ 
ಮಧುರ ಗಾನಸುಧೆ ಹರಿಯುವುದು 

ಕರುಳಿಗೂ ಕಂದನಿಗೂ ನಂಟಿದ್ದಾಗಲೇ 
ಅಮ್ಮನಿಗೆ ಕೇಳುವುದು ಮಗುವಿನ ಆರ್ತನಾದ 

ಮಲ್ಲಿಗೆ ಸಂಪಿಗೆ ಕೇದಗೆ ಬೆರೆತಾಗಲೇ 
ಹರಿಯುವುದು ಅನನ್ಯ ಸುಗಂಧ 

ಅಂತೆಯ ಬಾಳಿನ ಬಂಧಗಳನು ಅರಿತಾಗಲೆ 
ಜೀವನ ಆಗುವುದು ನಂದನ 

ಬೇಡೆನು ಏನು ನಾ ನಿನಗೆ

ಕಡಲಲ್ಲಿ ಇರುವ ಮುತ್ತಂತೆ 
ಭುವಿಯೊಳಗೆ ಹುದುಗಿದ ಬಂಗಾರದಂತೆ 
ನೀ ನನ್ನ ಉಸಿರಲಿ ಬೆರೆತಿರುವೆ 

ಮರಕ್ಕೆ ಕಟ್ಟಿದ ಜೇನು ಗೂಡಂತೆ 
ಬಳ್ಳಿಗೆ ಅಂಟಿದ ಹೂಗಳಂತೆ 
ನನ್ನ ಮನಸ್ಸು ಸದಾ ನಿನ್ನ ಹಿಂದೆಯೇ ಸುತ್ತುತ್ತಿದೆ 

ಎಲ್ಲೇ ಇರು ಹೇಗೆ ಇರು ನಾ ವ್ಯಥೆಪಡೆನು 
ನನಗೆಂದೇ ಒಲಿದ ನಿನ್ನ ಪ್ರೇಮವೊಂದಿದ್ದರೆ ಸಾಕೆನಗೆ 
ಕೊನೆ ಉಸಿರು ಇರುವ ತನಕ ಬೇರೇನೂ ಬೇಡೆನು ನಾನಿನಗೆ 

ನೆನಪಿಂದ ನೆನಪಾದ ನೆನಪೊಂದು 
ಹಳೆಯ ನೆನಪೊಂದನು ಕೆಣಕುತಿದೆ 
ಹಳೆಯ ಕಹಿನೆನಪನು ಅಳಿಸುವ ಬದಲು 
ಸಿಹಿನೆನಪಿನ ಬೇರನ್ನು ಕೀಳುತ್ತಿದೆ ಆ ನೆನಪು 
ನೆನೆಯಬಾರದೆಂದು ಬಯಸಿದ ಈ ನೆನಪು 
ದಿನ ದಿನವೂ ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ನೆನಪಾಗುವುದೇಕೆ... ??

ಬೀಳ್ಕೊಡುಗೆ

**********************************************************
ಸುಂದರ ಹೂವಿನ ಹಾಗೆ ಮುಖ ಅರಳಿಸಿ 
ಸದಾ ಮೊಗದಲ್ಲಿ ಮುಗುಳ್ನಗೆ ಬೀರುತ್ತಾ 
ದಿನ ಆರಂಭಿಸಿ ಎಲ್ಲರ ಪ್ರೀತಿಯ ಗಳಿಸುತ್ತಾ 
ಎಲ್ಲರ ಹೃದಯದಲ್ಲಿ ಮನೆ ಮಾಡಿದ ನೀವು 
ಇಂದು ವಿಶ್ರಾಂತಿಯ ಜೀವನಕ್ಕೆ ಕಾಲಿಡುತ್ತಿದ್ದೀರಿ 

ಈ ಕ್ಷಣ ನನ್ನ ಬಾಳಿನ ದೊಡ್ಡ ನೋವಿನ ಕ್ಷಣ 
ಏಕಾದರೂ ಈ ಸಮಯ ಬಂತೋ ನಾ ಅರಿಯೆ 
ಬೇಡವೆಂದರೂ ಬರುತ್ತಿದೆ ದುಃಖದ ನೀರು ಕಣ್ಣೊಳಗೆ 
ಆದರೂ ಇದ ಬದಲಾಯಿಸಲು ಆಗದು ನನಗೆ

ಬಂದೇ  ಬಿಟ್ಟಿತು ನಿಮ್ಮನ್ನು ಅಗಲುವ ದಿನ 
ಆಗಲಿ ನಿಮಗೆ ಇಂದಿನಿಂದ ಪ್ರತಿದಿನವೂ ಶುಭದಿನ 
ಹಾರೈಸುವೆ ನಾ ನಿಮಗೆ ಈ ಕ್ಷಣ 

ಸದಾ ನಿಮ್ಮ ಮೊಗದಲ್ಲಿ ತುಂಬಿರಲಿ ಹೂನಗೆ 
ತೋಚುತ್ತಿಲ್ಲ ಏನು ಉಡುಗೊರೆ ಕೊಡಲಿ ನಾ ನಿಮಗೆ 
ಉಡುಗೊರೆಯಾಗಿ ಬರೆದಿರುವೆ ಈ ಕವನ
ಖುಷಿ ತುಂಬಿದ ನಂದನವಾಗಲಿ ನಿಮ್ಮ ಜೀವನ 

ರಾಗದ ಹುಡುಕಾಟ

ಎಲ್ಲೋ ಗುನುಗುತಿದ್ದ ಸಂಗೀತದ ಸ್ವರವೊಂದು 
ಬಿತ್ತು ನನ್ನ ಕಿವಿಯ ಮೇಲೆ 
ಹುಡುಕುವ ಆಸೆಯು ಬಂದಿತು ಮನದೊಳಗೆ 
ಏನು ಮಾಡಿದರೂ ಸಿಗುತ್ತಿಲ್ಲ ಆ ರಾಗದ ಅಲೆ
ಅಲೆದು ಅಲೆದು ಸಾಕಾಗಿ ಮುಟ್ಟಿದೆ ನನ್ನ ಕಿವಿ ಓಲೆ 
ಕೈಗೆಟುಕಿತು ಆ ಹಾಡಿನ ಮೂಲ 
ಅದು ಬೇರೇನೂ ಅಲ್ಲ ನನ್ನ ಓಲೆಗೆ 
ಬೆಸೆದ  ಝುಮುಕಿಯ ನಾದ 

ಒಲವಿನ ಉದಯ

ಬೆರಳಿಗೆ ಉಂಗುರವಿಟ್ಟ ಆ ಕ್ಷಣ 

ಕೆನ್ನೆಯ ಮೇಲೆ ಗುಳಿಯೊಂದು ಮೂಡಿತು 
ಕಣ್ಣಲ್ಲಿ ಪ್ರೀತಿಯ ಮಿಂಚೊಂದು ಹರಿಯಿತು 
ಮನಸಿನಾಳದಲ್ಲಿ ಹೇಳಲಾಗದ ಆನಂದ 
ಹೃದಯದಲ್ಲಿ ಎಂದೂ  ಕಾಣದ ರೋಮಾಂಚನ 

ಎಲ್ಲೋ ಇದ್ದ ನಮ್ಮಿಬ್ಬರ 
ಬಂಧಿಸಿದೆಇಂದು ಆ ಉಂಗುರ 
ಮೂಡುತ್ತಿವೆ ಭಾವನೆಗಳು ಥರ ಥರ 

ಏನು ಚಂದದ ಅನುಭವವಿದು ಹೇಳಲಾಗುತ್ತಿಲ್ಲ 
ಪ್ರೀತಿಯ ಸೆಳೆತಕ್ಕೆ ಸಿಕ್ಕಮೇಲೆ ಈ 
ಮನಸು ನನ್ನ ಮಾತನ್ನೇ ಕೇಳುತ್ತಿಲ್ಲ 
ಇದಕ್ಕೆಲ್ಲ ಕಾರಣ ನೀನೆ ಓ ನನ್ನ ನಲ್ಲ 

ಪುಟ್ಟನ ಕೋರಿಕೆ

ಅಕ್ಕರೆಯ ಅಪ್ಪ ಅಮ್ಮನಿಗೆ ಅನಾಮಿಕನ  ನಮನ
ನನಗಿದೋ ಇಂದು ಮಾಡುತಿರುವಿರಿ ನಾಮಕರಣ 
ಚಿನ್ನು ಪುಟ್ಟ ಮುದ್ದು ಬಂಗಾರ ಎಂಬ ಹೆಸರಿಂದಲೇ 
ಕರೆಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿರುವೆ ನಾ ಪ್ರತಿದಿನ 
ಮುದ್ದಾದ ಹೆಸರೊಂದನು ಬಯಸುತ್ತಿದೆ ನನ್ನ ಮನ 
ಈ ಶುಭಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ನಮ್ಮ ಮನೆ ಆಗಲಿ 
ನನ್ನ ಅಜ್ಜ ಅಜ್ಜಿಯರ ಆಶಿರ್ವಾದಗಳಿಂದ ಕೂಡಿದ ನಂದನ 

ಆಸೆ

ನೈದಿಲೆಯ ನಯನವ ನೋಡುವ ಆಸೆ ಚಂದ್ರನಿಗೆ 
ತಾವರೆಯ ಅಂದ ಪದಗಳಲ್ಲಿ ಬಂಧಿಸುವಾಸೆ ಕವಿಗೆ 
ಆಗಸದಲ್ಲಿ ತೇಲುವ ಬೆಳ್ಳಿಮೋಡಗಳನ್ನು 
ಚುಂಬಿಸುವಾಸೆ ಗಿರಿಶಿಖರಗಳಿಗೆ 
ದೇವನ ಸೇರುವ ಪುಷ್ಪಗಳ ಮುದ್ದಿಸುವಾಸೆ ಆ ಬಳ್ಳಿಗೆ 
ಕವಿಯು ಮನುಜನಾದರೆ ಗಿರಿಯು 
ನಿಸರ್ಗ ಕೊಟ್ಟ ಸುಂದರ  ಉಡುಗೊರೆ 
ಮೇಲಿರುವ ತಾರೆಗಳಾದರೂ ಕೆಳಗಿರುವ ಗಿರಿಗಳಾದರೂ 
ಅವುಗಳ ಭಾವನೆಗೆ ಅವುಗಳೇ ಸಾಟಿ 

ಮದುವೆ

ಹೊಸಬಾಳಿನ ಹೊಸ್ತಿಲಲ್ಲಿ ನಿಂತಿರುವೆ 
ನಿನ್ನ ಮನಸೆಂಬ ಮನೆಯನ್ನು ನಾ 
ತುಂಬುವ ಅಮೃತಘಳಿಗೆಗಾಗಿ ಕಾದಿರುವೆ 
ಈ ಭಾವನೆಗೆ ಏನೆಂದು ಬರೆಯುವುದೋ ನಾ ಅರಿಯೆ 
ಅರಿಶಿನ ದಾರದ ನಂಟಿಗೆ ಅಕ್ಷತೆಯ 
ಆಶಿರ್ವಾದವ ಬೆರೆಸಿ ಪ್ರೀತಿಯ ಪಲ್ಲಕ್ಕಿಯಲ್ಲಿ ಹೊತ್ತು 
ಸಾಗುವ ಮದುವೆ ಎಂಬ ಮೂರಕ್ಷರಗಳ ಬಂಧನ 
ಆಗಲಿ ನಮ್ಮಿಬ್ಬರ ಮನಸುಗಳ ಶುಭಮಿಲನ 

ಮೇಘಗಳ ಮಿಲನ

ಎಡೆಯಿಲ್ಲದೆ ಸುರಿಸುತ್ತಿವೆ ಮಳೆಯನ್ನು 
ಆ ಮೇಘಗಳು ಹೇಳುತ್ತಿರುವುದಾದರೂ ಏನು 

ಪ್ರೀತಿಯ ಮಳೆಯ ಬಯಸಿದೆ ಈ ಧರೆಯು 
ಬಹು ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ ಬಿತ್ತಿರುವರು ಬೀಜಗಳನ್ನು 
ಜೋಪಾನವಾಗಿ ಬಿಗಿದಪ್ಪಿರುವಳು ಭೂತಾಯಿಯು 

ಆಗಸವು ಕಳಿಸಿದೆ ಇಳೆಗೆ ಮೇಘ ಸಂದೇಶವ 
ಕಾಯುತಿರುವಳು ಭೂತಾಯಿಯೂ ಮೇಘಗಳ ಮಿಲನವ 
ಆ ಮಿಲನದ ಫಲವೇ ಭೂತಾಯಿಯ ಮಡಿಲಲ್ಲಿ 
ಹುಟ್ಟುವುವು ಮನುಜರ ಹೊಟ್ಟೆ ತುಂಬುವ ಫಲವು 

ಓ ಮೇಘವೇ ಓಡೋಡಿ ಬಾ ನೀ ಈ ಇಳೆಗೆ 
ಹಸಿದ ಹೊಟ್ಟೆಯ ತುಂಬಿಸು ಬಾ 
ತನ್ನ ಮಕ್ಕಳ ಚಿಂತೆಯಲ್ಲಿರುವ ಭೂತಾಯಿಗೆ 
ನೆಮ್ಮದಿಯ ನೀಡಲು ನೀ ಬೇಗನೆ ಬಾ ಮೇಘವೇ 

ಅರಿಯದ ಸತ್ಯ

ನೀ ಅರಿಯದ ಸತ್ಯವ ನಾ ಹೇಳಲೇ ಗೆಳೆಯ 

ಮನಸಾರೆ ನಾ ನಿನ್ನ ಪ್ರೀತಿಸುತ್ತಿರುವೆ 

ಪ್ರತೀ ಉಸಿರಲ್ಲೂ ನಿನ್ನ ಹೆಸರ ಜಪಿಸುತ್ತಿರುವೆ 

ನನ್ನ ಮನವೆಂಬ ತಿಳಿನೀರಲ್ಲಿ ನಿನ್ನ 

ಬಿಂಬವನ್ನಷ್ಟೇ ಕಾಣುತ್ತಿರುವೆ 

ನಾ ಬರೆಯುವ ಪ್ರತೀ ಕವನದಲ್ಲೂ 

ನಿನ್ನ ಕಲ್ಪನೆಯನ್ನೇ ಕೆತ್ತಿರುವೆ 

ಇಷ್ಟಾದರೂ ನೀ ನನ್ನ ಮನ ಅರಿಯದೆ 

ಗಾಳಿಗಿಂತ ವೇಗವಾಗಿ ದೂರ ಹೋಗುತಿರುವೆ 

ದಿನ ಸುರಿಯುವ ಈ ಪ್ರೀತಿ ಮಳೆಯಲ್ಲಿ ನಿನ್ನ 

ಜೊತೆ ನೆನೆಯುತ ಬದುಕಿನ ಪ್ರತಿಕ್ಷಣ ನಿನ್ನಲಿ 

ಬೆರೆಯುತ ಕೊನೆವರೆಗೂ ನಿನ್ನ ಬಾಹುಗಳಲ್ಲೇ 

ಬಂಧಿಯಾಗಿರುವ ಆಸೆ ನನಗೆ 

ಇದನರಿತು ನೀ ಬೇಗನೇ ಓಡಿ  ಬಾ  ನನ್ನಲ್ಲಿಗೆ 

ಕರುನಾಡ ಕೂಸು

ಮಲೆನಾಡ ಮುಡಿಗೆ ಮಲ್ಲಿಗೆ ಮುಡಿಸಿದಂತೆ 

ಬೆಳ್ಳಿಮೋಡ ಮುತ್ತಿಕ್ಕುತ್ತಿದೆ ಬೆಟ್ಟಕ್ಕೆ 

ಹಾಲಿನ ಸಾಗರದಂತೆ ತುಂಬಿ ಹರಿಯುತ್ತಿದ್ದಾಳೆ  

ಶರಾವತಿಯು ಜೋಗ ಜಲಪಾತದಲ್ಲಿ 

ಎಲ್ಲಿ ನೋಡಿದರಲ್ಲಿ ಹಕ್ಕಿಗಳ ಕಲರವ 

ಹೂಗಳ ಸುಗಂಧ ಬೃಂದಾವನದಲ್ಲಿ 

ಹೇಗೆ ಎಣಿಸಲಿ ಈ ಕರುನಾಡ ಸ್ಥಳಗಳ ಸೊಬಗನ್ನು 

ಆಹಾ ಏನು ಆನಂದವೋ ಈ ಕಂಗಳಿಗೆ 

ಚಂದಕ್ಕಿಂತ ಚಂದವಾದ ತಾಣಗಳೇ ತುಂಬಿವೆ  

ಹೇಗೆ ಬಣ್ಣಿಸುವುದೋ ಈ ನೆಲದ ಮಹಿಮೆಯ ನಾ ಕಾಣೆ

ಅದಕ್ಕೆಂದೇ ಎಂದೆಂದಿಗೂ ನಾವು ಹೆಮ್ಮೆಯಿಂದ ಹೇಳುವ 

ಕರುನಾಡ ಕೂಸುಗಳಾಗಿ ಹುಟ್ಟಿದ ನಾವೇ ಪುಣ್ಯವಂತರೆಂದು 

ಸಾಗರ ಕರೆದರೆ ನದಿಯು ಹರಿದು ಬರದೆ ಇರವುದೇ 

ಹೃದಯ ನೊಂದರೆ ಕಂಗಳ ಹನಿ ಜಾರದಿರುವುದೇ 

ಹುಣ್ಣಿಮೆ ಚಂದಿರನ ತೋರಿದರೆ ಕಂದನ ಬಾಯಲ್ಲಿ 

ತುತ್ತು ಇಳಿಯದಿರುವುದೇ 

ಸುಡುವ ನೆಲವು ಮಳೆ ಸುರಿದರೆ ಧರೆಯು ತಣಿಯದಿರುವುದೇ 

ಪ್ರಕೃತಿಯೇ ಆಗಲೀ  ಮನುಜನೇ ಆಗಲೀ 

ನೋವಾದರೂ ನಲಿವಾದರೂ ಒಬ್ಬರಿಗೊಬ್ಬರೂ ಇದ್ದೆ ಇರುತಾರೆ  

ನೊಂದ ಮನಸಿಗೊಂದು ಬೇಕು ಸಾಂತ್ವನ ನೀಡುವ ಮನಸು 

ಖುಷಿಯ ಭಾವಕ್ಕೊಂದು ಬೇಕು ಪ್ರತಿಸ್ಪಂದಿಸುವ ಮನಸು 

ನೀನಿರದೆ ಎಲ್ಲಿಗೆ ಹೋಗಲಿ 

ದಿನ ಬರುವ ಕಾಲಕೆ ಏನೆಂದು ಹೇಳಲಿ 

ಪ್ರತಿ ಕ್ಷಣವೂ ಬಯಸುತ್ತಿದೆ ನಿನ್ನ ಸನಿಹ 

ಇದನ್ನು ಹೇಳಲಾಗದೆ ಕಳಿಸಿರುವೆ ಈ ಬಿನ್ನಹ 

ನೀ ನನ್ನ ಪ್ರೀತಿಯ ಸ್ವೀಕರಿಸುವ ಕ್ಷಣಕ್ಕಾಗಿ 

ಎಡೆಬಿಡದೆ ಕಾಯುತಿರುವೆ ನಾನೀಗ 

ಎಂದಾದರೂ ಬರಲಿ ಆ ಕ್ಷಣ 

ಈ ಜನ್ಮ ಪೂರ್ತಿ ಕಾಯುವುದು ಈ ಮನ 

ಮುಂಜಾವಿನ ಕನಸು

ನವಿರಾದ ಕನಸೊಂದು ಬಿತ್ತು ಮುಂಜಾವಿನಲ್ಲಿ 

ಪೋಣಿಸಿದ ಸುಂದರ ಮುತ್ತುಗಳಂತೆ  ಬಿದ್ದಿದ್ದವು 

ಇಬ್ಬನಿಯ ತುಂತುರು ಹನಿಗಳು ಹಸಿರೆಲೆಗಳ ಮೇಲೆ 

ನಸುಕಾದ ಬೆಳಕು ಬೀರುತ್ತಿತ್ತು ಆಗಸದಲ್ಲಿ 

ಸೂರ್ಯನ ಚಿನ್ನದ ಬಣ್ಣವು ಹರಡಿತ್ತು ಮೋಡಗಳ ಮೇಲೆ 

ಎಂತಹ ರಮಣೀಯ ನೋಟವದು ಆಹಾ ಕಂಗಳೆರಡು 

ಸಾಲದಾಯ್ತು ಎನಗೆ ಅದನ್ನು ನೋಡಲು 

ನನ್ನನ್ನೇ ನಾ ಮರೆತು ನಿಂತಿದ್ದೆ ಆ ಒಂದು ಕ್ಷಣ 

ಎಲ್ಲೆಲ್ಲಿ ನೋಡಿದರೂ ಮನಸು ಸೆಳೆಯುತ್ತಿದೆ ಹಸಿರು ವನ 

ಏನು ಪುಣ್ಯ ಮಾಡಿದವೋ ಈ ಕಂಗಳು ಎಂದು 

ಖುಷಿಯಿಂದ ಕಣ್ಣು ಬಿಟ್ಟು ನೋಡಿದರೆ ಅದೇ 

ನಾಲ್ಕು ಗೋಡೆಗಳ ಮಧ್ಯ ಮಲಗಿದ್ದೆ 

ಮೂಡಿತು ಈ ಮನಸಿಗೆ ನಿರಾಸೆಯೊಂದು 

ಮುಂಜಾವಿನ ಆ ಸೌಂದರ್ಯ ಈ ಕಣ್ಣು ತುಂಬುವುದೆಂದು 

ಹೂವೇ ನನಗೆ ಸ್ಫೂರ್ತಿ

ಏನನ್ನೋ ಯೋಚಿಸುತ್ತ ಕುಳಿತಿದ್ದೆ 

ಮನೆಯ ಮಹಡಿಯ ಮೇಲೆ ನಾ ಅಂದು 

ಹಾಗೆ ಸುಮ್ಮನೆ ಆನಂದಿಸುತ್ತಿದ್ದೆ ಆ ನಿಸರ್ಗವ 

ನೀನೇಕೆ ಕಣ್ಮುಂದೆ ಬಂದೆಯೋ ಏನೋ 

ನಾ ಅರಿಯೆ ಸುಂದರ ಕುಂಡದಲ್ಲಿ ಅರಳಿ 

ನಗುತ್ತ ನಿಂತಿದ್ದೆ ನನ್ನ ನೋಡುತಿದ್ದೆ  ನೀನು 

ನಿನ್ನ ನಗುವ ನೋಡುತ್ತಾ ನನ್ನ ಮನದ ಚಿಂತೆಯ 

ಮರೆತು ಮಂದಹಾಸವ ಬೀರಿದೆ ನಾನು 

ಆ ಕ್ಷಣವೇ ನಿನಗೆ  ಅರ್ಪಿಸಿದೆ ನನ್ನ ಮೊದಲ ಕವನವ 

ಕೇಳಿ ಆನಂದಿಸು ಓ ಹೂವೆ 

"ನೀ ಅಂದು ಚೆಲ್ಲಿದ ಆ ಹೂನಗೆ ಇಂದೂ ನನ್ನ ಕಾಡುತಿದೆ 

ಸಾಕು ಆ ನಿನ್ನ ಹೂನಗೆ ನನ್ನ ಈ ಜೀವನದ ಪಾಲಿಗೆ"

ನೀನಿಂದು ಮೆಚ್ಚಿದರೆ ಈ ಕವನ 

ನಾ ಮನಸಾರೆ ಅರ್ಪಿಸುವೆ ನಿನಗೆ ಕೋಟಿ ನಮನ 

 

ಸ್ಪೂರ್ತಿಯ ಸೆಲೆ

ನಿನ್ನ ಕಂಡ ಆ ದಿನ  ಏನನ್ನು ಅರಿತಿರಲಿಲ್ಲ ನನ್ನ ಈ ಮನ 

ಭಾವನೆ ಇಲ್ಲದೆ ನಿನ್ನಲ್ಲಿ ಬಂದಿದ್ದೆ ನಾ ಅಂದು 

ಏನು ಮೋಡಿ ಮಾಡಿದೆಯೋ ನೀ ಎನಗೆ 

ನಿನ್ನ ಅಗಲಿ ಇರಲಾಗುತ್ತಿಲ್ಲ ನನಗಿಂದು 

ನಗುವಿರದ ತುಟಿಗಳಲ್ಲಿ ಮಂದಹಾಸ ಬೀರುತಿದೆ 

ಕನಸಿಲ್ಲದ ಕಂಗಳಲ್ಲಿ ನೂರಾರು ಆಸೆಗಳು ಉದಯಿಸುತ್ತಿವೆ 

ಬಾಡಿದ ಬಳ್ಳಿಯಂತಿದ್ದ ಈ ಮನಸಲ್ಲಿ ಮಂದಾರ 

ಪುಷ್ಪವೊಂದು ಮೈದುಂಬಿ ಅರಳಿದೆ 

ಪ್ರೀತಿ ಶುರುವಾದ ಆ ಕ್ಷಣ ಮನದಲ್ಲಿ ಆಗುತ್ತಿದೆ 

ಏನೋ ಒಂದು ಸುಂದರ ರೋಮಾಂಚನ 

ಮುಗಿಲ ಮಲ್ಲಿಗೆಯಂತೆ ಎತ್ತರಕ್ಕೆ ಇರಬೇಕು ಈ ಪ್ರೀತಿ 

ಸ್ಪೂರ್ತಿಯ ಸೆಲೆಯಾಗಬೆಕು ನಾವಿಬ್ಬರೂ ಬಾಳುವ ರೀತಿ 

ನೀನಿರುವ ಕ್ಷಣವ ಹಿಡಿದಿಟ್ಟು ಮುತ್ತಿನ ಹಾರದಂತೆ 

ಪೋಣಿಸಿ ಒಲವಿನ ಗೊಂಬೆಯು ನಾನಾದಾಗ 

ನೀ ಬಂದು ಆ ಹಾರವ ತಂದು ನನಗೆ ತೊಡಿಸಿದರೆ 

ಆಗುವ ಆನಂದಕೆ ಸಾಟಿಯುಂಟೆ ಓ ನನ್ನ ಒಲವೆ 

ಬಯಕೆ

ಬೆಳ್ಳಂಬೆಳಗ್ಗೆ  ಬೀಸುತ್ತಿತ್ತು ತಂಗಾಳಿ 

ಕುಣಿದಾಡುತಿದ್ದವು ಇಬ್ಬನಿಯೆಂಬ ಸುಂದರ 

ಮುತ್ತಿನ ಹನಿಗಳು ಹಸಿರೆಲೆಯ ಮೇಲೆ 

ಚಂದದ ಪುಷ್ಪವು ಮೈದುಂಬಿ ಸುರಿದಿತ್ತು 

ಮನೆ ಮುಂದಿನ ನಂದನದಲ್ಲಿ, ಮುಂಜಾವಿನ

ಸುಂದರ ಪ್ರಕೃತಿಯ ಆಸ್ವಾದಿಸುತ್ತಿದ್ದ ಸಮಯ 

ಮನವು ಬಿಡಿಸಲು ಬಯಸುತ್ತಿದೆ ಬಣ್ಣದ ರಂಗೋಲಿಯ 

ಹೀಗೊಂದು ಪ್ರಾರ್ಥನೆ

ದೇವರೇ ನೀನೇಕೆ ಇಷ್ಟು ಕ್ರೂರಿ 

ನೀ ಅರಿತು ಮಾಡುತಿರುವೆ ನನಗೆ ನೋವು 

ನಾ ಮಾಡಿದ ತಪ್ಪಾದರೂ ಏನು 

ತಿಳಿಯದೆ ಈ ಭೂಮಿ ಮೇಲೆ ಜನ್ಮ ತಾಳಿದೆ 

ಹುಟ್ಟಿದ ಕ್ಷಣದಿಂದ ಇಲ್ಲಿಯವರೆಗೂ 

ಖುಷಿಯೇನೆಂದು ನಾ ಕಾಣೆ 

ನೋವಿನ ವಿನಹ ಬೇರೇನೂ ಬದುಕೆ ಇಲ್ಲವೇ ನನಗೆ 

ಕಣ್ಣೀರ ಹರಿಸಲೆಂದೇ ಹುಟ್ತಿಸಿದೆಯ ನನ್ನ 

ನನ್ನ ನೋವಿನ ಕಣ್ಣೀರಿಗೆ ಕೊನೆಯಿಲ್ಲವಾದರೆ 

ಕೊಟ್ಟುಬಿಡು ಈ ಜೀವಕ್ಕೆ ಮುಕ್ತಿಯನ್ನು 

 

ಸೈನಿಕ

ಪ್ರಳಯವಾದರೂ ಸರಿಯೇ 

ಸ್ಪೋಟವಾದರೂ ಸರಿಯೇ 

ಎಲ್ಲೆಂದರಲ್ಲಿ ಪ್ರತ್ಯಕ್ಷವಾಗುವೆ 

ನೊಂದ ಸಂತ್ರಸ್ತರಿಗೆ ನೆರವಾಗುವೆ 

ಎಲ್ಲಾ ಆಸೆಗಳನ್ನು ಸಂಬಂಧಗಳನ್ನೂ ಬಿಟ್ಟು 

ಕೊನೆಗೆ ನಿನ್ನ ಜೀವವನ್ನು ಲೆಕ್ಕಿಸದೆ  

ನೂರಾರು ಜೀವಗಳನು ಉಳಿಸುವೆ 

ದೇಶಕ್ಕಾಗಿ ಮಡಿಯಲು ತಯಾರಿರುವ 

ನಿನ್ನ ತ್ಯಾಗಕ್ಕೆ ಏನು ಹೇಳಿದರೂ ಸಾಲುವುದಿಲ್ಲ 

ನಿನಗೆಷ್ಟು ನಮನಗಳನು ಅರ್ಪಿಸಿದರೂ 

ಕಡಿಮೆಯೇ ಓ ಸೈನಿಕ...  ಜೈ ಹಿಂದ್   

ನಿಸರ್ಗ

ಅಮ್ಮನ ಕಾಣದ ಮನ ನೊಂದ ಮಗುವೊಂದು 

ಎಡೆಬಿಡದೆ ಉಸಿರುಗಟ್ಟುವ ಹಾಗೆ ಅಳುತ್ತಲೇ ಇದೆ 

ಆ ಅಳುವ ನಿಲ್ಲಿಸಲು ಆ ತಾಯಿ ಎಂದು ಬರುವಳೋ 

ಆ ಕಂದನ ಮೊಗವ ನಗುವಿನಿಂದ ಎಂದು ಅರಳುವುದೋ 

ಕ್ಷುಲ್ಲಕ ಕಾರಣಗಳಿಗಾಗಿ ಎಂದೂ ತಾಯಿ ಮಗುವ ದೂರ 

ಮಾಡುವುದಿಲ್ಲ, ಏಕಾಏಕಿ ಮಗುವ ಬಿಟ್ಟು ಹೋದರೆ ಅದು 

ಮಾಡುವುದಾದರೂ ಏನು ಅಳುವ ಹೊರತು 

ಈ ಪ್ರಕೃತಿಯೂ ಕೂಡ ಅಮ್ಮನ ಹಾಗೆ, ನಾವೆಲ್ಲರೂ 

ಪ್ರಕೃತಿಯ ಮಡಿಲಲ್ಲಿ ಮಲಗುವ ಮಕ್ಕಳಲ್ಲವೇ 

ಬದುಕು ಕೊಟ್ಟ ಈ ನಿಸರ್ಗವನ್ನೇ ನಾವು ಕೊಲ್ಲುತ್ತಾ 

ಹೋದರೆ ನಮ್ಮ ಕೈ ಬಿಡದೆ ಅದಕ್ಕೆ ಬೇರೆ ದಾರಿ ಇದೆಯೇ 

ಅದಕ್ಕೆಂದೇ ಆಗುತ್ತಿಲ್ಲವೇ ಉತ್ತರದಲ್ಲಿ ಜಲಪ್ರಳಯ 

ಅದನ್ನು ತಡಿಯಬಹುದಾಗಿತ್ತಲ್ಲವೇ ನಾವು ಇದ್ದಿದ್ದರೆ ನಿಸರ್ಗದ ಸನಿಹ, 

ಏನಾದರೂ ಇರಲಿ ಹೇಗಾದರೂ ಇರಲಿ 

ಪ್ರಕೃತಿ ಎಂದರೆ ಜನ್ಮ ಕೊಟ್ಟ ಅಮ್ಮನಂತೆ  

ಬದುಕ ಕೊಟ್ಟವರನ್ನೇ ಕೊಳ್ಳಲು ಹೊರಟರೆ ಆಗುವುದು 

ನಮ್ಮ ಬದುಕಿನ ಸರ್ವನಾಶವೇ ಹೊರತು ಬೇರೇನೂ ಅಲ್ಲ 

ಅಮ್ಮನಂತೆ ಪ್ರೀತಿಸಿ  ಆರೈಕೆ ಮಾಡೋಣ ನಿಸರ್ಗ ಮಾತೆಯನ್ನು 

ಆ ತಾಯಿ ಪಾವನ ಮಾಡುವಳು ನಮ್ಮ ಜೀವನವನ್ನು 

ಸಾಗರ ಪ್ರೀತಿ

ಹೃದಯದಲಿ ನದಿಯೊಂದು ಹರಿಯುತ್ತಿದೆ 
ನಿನ್ನ ಒಲವಿನ ಮಳೆಯೂ ಅಲ್ಲಿ ಸುರಿಯುತ್ತಿದೆ 

ನದಿಯಲ್ಲಿ ಮಳೆಯೂ ಸುರಿದು ಎರಡು ಮನಗಳ 
ಪ್ರೀತಿಯ ಸಾಗರ ತುಂಬಿ ಹರಿಯುತ್ತಿದೆ 

ನದಿಯ ಮಧ್ಯ ನನ್ನ ಮನಸೆಂಬ ಮರವನ್ನು ಬೆಳೆಸಿ 
ಆ ಮರದಲ್ಲಿ ನಿನಗಾಗಿ ಒಂದು ಪ್ರೀತಿಯ ಗೂಡು ಕಟ್ಟಿರುವೆ 

ಆ ಗೂಡಿಗೆ ನಿನ್ನ ಪ್ರೀತಿಯ ಅಲೆಗಳು ಬಂದು ತಾಕಬೇಕು 
ತಂಪಾದ ಆ ಅಲೆಗಳ ಸ್ಪರ್ಷ ಸದಾ ನನ್ನ ಗೂಡಿಗೆ ಇರಬೇಕು

ನನ್ನ ಕೋಗಿಲೆ

ನಿನ್ನ ಧ್ವನಿಯ ಕೇಳದೆ ಕಂಗಾಲಾಗಿದ್ದೆ ನಾ ಇಷ್ಟು ದಿನ 
ಎನ್ನ ಅಗಲಿ ಎಲ್ಲಿ ಹೋದೆಯೋ ಎಂದು ಚಡಪಡಿಸುತ್ತಿತ್ತು ಈ ಮನ 

ಮುಂಜಾನೆಯ ಮಂಪರು ಬೆಳಕಲ್ಲಿಯೂ  
ಹುಡುಕುತ್ತಿದ್ದೆ ನಿನ್ನ ಸುಂದರ ದನಿಯ 
ಹಸಿರೆಲೆ ಮೇಲಿನ ಇಬ್ಬನಿ ಕರಗಿದರೂ 
ಮೋಡಗಳ  ಬಂಗಾರ ಬಣ್ಣ ಹೋಗಿ 
ಬೆಳ್ಳಿಯ ಬಣ್ಣ ಬಂದರೂ ನಿನ್ನ ಸುಳಿವಿಲ್ಲದೇ ಹೋಯಿತು 

ನನ್ನ ಎಲ್ಲ  ನೋವನ್ನೂ ಮರೆಸುತಿದ್ದೆ 
ನಿನ್ನ ಇಂಪಾದ ದನಿಯಿಂದ 
ಸುಖವೋ ದುಖವೋ ಒಮ್ಮೆ 
ನಿನ್ನ ಸ್ವರವನ್ನು ಕೇಳಿದರೆ ಸಾಕು 
ಮನ ಹಗುರಾಗಿ ಹಕ್ಕಿಯಂತೆ ಹಾರಾಡುತಿದ್ದೆ  ನಾ 

ನಿನಗೆ ಕಾದು ಕಾದು ಸಾಕಾಗಿ 
ನಾನೇ ಹಾಡಲು ಕಲಿತಿರುವೆ 
ನಿನಗೆಂದೇ  ಬರೆದು ಹಾಡುತ್ತ
 ಕಾಯುತಿರುವೆನು ಕೇಳೆ ಕೋಗಿಲೆ 
ಈ ಹಾಡನು  ಕೇಳಿಯಾದರೂ ಬರುವೆ ಏನು ನೋಡುವೆ

ಕುಹೂ ಕುಹೂ ಹಾಡುವೆ ನೀ ಕೋಗಿಲೆ 
ನನಗೆ ಯಾವಾಗ ಕಲಿಸುವೆ ನೀ ಹೇಳೆಲೆ 
ಕುಹೂ ಕುಹೂ ಎಂದು ಹಾಡುತ್ತಲೇ ಬೇಗನೆ 
ಬಂದು ನೊಂದ ಈ  ಮನಸನು ಸಂತೈಸು ಬಾರೆಲೆ 

ಹೀಗೊಂದು ಪುಟ್ಟ ಸಂದೇಶ

ಮನಸಿನ ವೇಗ ಗಾಳಿಗಿಂತ ಹೆಚ್ಚು 
ಗಾಳಿ ಬೀಸಿದಾಗ ಚಂದದ ಎಲೆಗಳು 
ಬೇಡದ ಧೂಳಿನ ಕಣಗಳು ಹಾರುತಾ ಬರುವುವು 
ಹಸಿರೆಲೆ ಬಂದು ಮುಖಕ್ಕೆ ಬಡಿದಾಗ ಆನಂದವಾದರೆ 
ಬೇಡದ ಧೂಳು ಕಣ್ಣಲಿ ಹೋದಾಗ ನೋವಿನ ನೀರು ಬರುವುದು 
ಮನಸು ಸ್ವಚ್ಛಂದವಾಗಿ ಹರಿಯಲು ಬಿಟ್ಟರೆ 
ಅಪರಿಮಿತ ಕನಸುಗಳು ಹರಿಯುವುವು 
ಕೈಗೆಟುಕದ ಕನಸಿಗೆ ಹೆಚ್ಚು ಆಸೆ ಪಡುವುದು 
ವಾಸ್ತವದ ಮಡಿಲಲ್ಲಿ  ತಲೆಯಿಟ್ಟು ಮಲಗದು 
ಈ ಮನಸು ಬಯಸಿದ್ದು ಸಿಗದು ಸಿಕ್ಕಿರುವುದನ್ನು ಅದು ಸ್ವೀಕರಿಸದು  
ಇರುವ ಭಾಗ್ಯವ ಬಿಟ್ಟು ಇರದುದರ ಕಡೆ ಓಡಿದರೆ 
ಆಗುವುದೇ ನಮ್ಮ ಆಶಾಗೋಪುರ ನನಸಿನ ಸೌಧ 
ಏನೇ ಆಗಲಿ ಮುಂದೆ ಸಾಗಲೇಬೇಕು ಈ ಬದುಕ ನಡೆಸಲೇಬೇಕು 
ಕಷ್ಟವೋ ಸುಖವೋ ನೋವೋ ನಲಿವೋ ಎಲ್ಲದುದರ 
ಅನುಭವ ಪಡೆದು ಸಾಗಿಸಿದರೆ ಈ ಜೀವನ ಒಂದು ನಂದನವನ 

ಪದಗಳ ಪರದಾಟ

ನಾ ಬರೆಯದೇ ಉಳಿದ ಪದಗಳಿಲ್ಲ 
ನಿನ್ನ ಒಲವನ್ನು ವರ್ಣಿಸಲು 
ಆದರೂ ಮನಸು ಕೇಳುತ್ತಿಲ್ಲ  ಗೀಚದೆ  ಇರಲು 
ಎಲ್ಲಿಂದ ಹುಡುಕಲಿ ನಾ ಪದಗಳನ್ನು 
ಶಬ್ಧಕೋಶವೇ ನಾಚಿ ಮರೆಯಾಗಿದೆ ನಿನ್ನೊಲವ ಕಂಡು  
ಓ ಶಾರದೆಯೇ ಕಳುಹಿಸು ನನ್ನ ಇನಿಯನ 
ಪ್ರೇಮಕ್ಕೆ ಸರಿತೂಗುವ ಅಕ್ಷರಗಳ ದಂಡು 

ಸ್ನೇಹ ಬಂಧನ

ಹಕ್ಕಿಯಂತೆ ರೆಕ್ಕೆಯಿಲ್ಲ ನನಗೆ ಸದಾ 
ನಿನ್ನ ಜೊತೆ ಹಾರಾಡಲು 
ಆದರೂ ಆಸೆ ನನಗೆ ಇಬ್ಬರೂ ಸೇರಿ 
ಬಾನಿನ ಎತ್ತರಕ್ಕೆ ಹಾರಲು 

ನೀ ನುಡಿವ ಒಂದೊಂದು ನುಡಿಯು 
ಪೋಣಿಸಿದ ಮುತ್ತಿನ ಹಾರದಂತೆ 
ನಿನ್ನ ಸ್ನೇಹ ಸದಾ ಹೀಗೆ ಇದ್ದರೆ ನನ್ನ 
ಬದುಕೊಂದು ಸುಂದರ ನವಿಲಿನ ಗರಿಯಂತೆ

ಪ್ರೀತಿ ಪ್ರೇಮಕ್ಕಿಂತ ಮಿಗಿಲಾದ 
ಪವಿತ್ರ ಸ್ನೇಹ ಬಂಧನ ನಮ್ಮದು 
ಈ ಸ್ನೇಹದ ಸಂಕೋಲೆಯಿಂದ ಬೇಡೆನಗೆ 
ಬಿಡುಗಡೆ ಸದಾ ನಾನಿರಬೇಕು ನಿನ್ನಲ್ಲೇ 

ಒಲವಿನ ಮಳೆ

ಆಗಸದಲಿ ಕಪ್ಪು ಮೋಡ ಕವಿದಿದೆ 

ಮಳೆ ನಿರೀಕ್ಷೆಯಲಿ ಭೂಮಿ ಕಾದಿದೆ 

ಬೆಳ್ಳಿ ಮೋಡ ಕಾಣಲು ಸುಂದರ 

ಕಾರ್ಮೋಡ ಈ ಧರೆಗೆ ಜೀವಾಳ 

ಹೃದಯವೆಂಬ ಬಾನಲ್ಲಿ ನೀ ಬಿತ್ತಿದೆ ಒಲವಿನ ಮೋಡವ  

ಕಾಯುತ್ತಿರುವೆ ನಾ  ಸುರಿಯುವ ಆ ಪ್ರೀತಿಯ ಮಳೆಗೆ  

ಈ ಸುಂದರ ಪ್ರೀತಿಗೆ ಬೆಳ್ಳಿ ಮೋಡವೇ ಸ್ಫೂರ್ತಿ 

ಭಾವಗಳ ಸಂಯೋಜನೆಗೆ ಕಾರ್ಮೊಡವೇ ಸ್ಫೂರ್ತಿ 

ಗಾಳಿಗೆ ಹಾರುವ ಸುಂದರ ಬೆಳ್ಳಿ ಮೋಡಕ್ಕಿಂತ ತಂಪಾಗಿ ಮಳೆ ಸುರಿಸಿ  

ಶಾಶ್ವತವಾಗಿ ಧರೆ ಸೇರುವ ಕಾರ್ಮೊಡವೇ ಚಂದ 

ಆ ಕಾರ್ಮೋಡ ನೀನಾಗಿ ಇಳೆಯು ನಾನಾಗಿ ನಡುವೆ ಇರುವ ಅಂತರದಲ್ಲಿ 

ಒಲವೆಂಬ  ಮಳೆಯ ಸುರಿಸಿದರೆ ಇನ್ನೂ ಚಂದ 

ಶುಭೋದಯ

ಮುತ್ತಂತೆ ಉದುರುತ್ತಿವೆ ಮುಂಜಾನೆ ಹನಿಗಳು 
ಸುಂದರವಾಗಿ ಕಾಣುತ್ತಿವೆ ಹಸಿರೆಲೆಗಳು 
ಆಗಸದಲಿ ಹರಿದಿದೆ ಉದಯನ ಚಿನ್ನದ ನೀರು 
ಇಬ್ಬನಿಯ ಅಂದ ಸೂರ್ಯನ ಕಿರಣಗಳ ಚಂದ 
ಜೊತೆಗೆ ನೆಮ್ಮದಿಯಾಗಿ ಮಾಡಿ  ದೇವರ ಪ್ರಾರ್ಥನೆಯ 
ಸುಂದರ ಮುಂಜಾನೆಯ ಸೊಬಗಲಿ ಸುಂದರ ಮುಗುಳ್ನಗೆಯ 
ಜೊತೆಯಲ್ಲಿ ಎಳೆಯೋಣ ಬದುಕಿನ ರಥವ 

ಜೀವನದ ಜೋಕಾಲಿ

ಕೋಗಿಲೆಯಾಗಿ ನೀ ಹಾಡಿದರೆ 

ನವಿಲಾಗಿ ನಾನು ಕುಣಿಯುವೆ 

ಆಗಸದಲ್ಲಿ ಕವಿದಿರುವ ಕಪ್ಪು ಮೋಡ ನೀನಾದರೆ 

ಅದನ್ನು ಕರಗಿಸಿ ಹನಿಯಾಗಿಸುವ ಕಿರಣ ನಾನಾಗುವೆ 

ನನ್ನ ಉಸಿರಾಡುವ ಪ್ರತಿ ಕ್ಷಣ 

ಜಪಿಸುವುದು ನಿನ್ನ ಹೆಸರಿನ ಮಂತ್ರ 

ನೀನಿರುವ ಕ್ಷಣವೆಲ್ಲ ಜೇನಂತೆ ಸವಿ 

ದೂರಾದ ಸಮಯ ಬೇವಿನಂತೆ ಕಹಿ 

ಹೂವಾದ ಆಸೆಯೆಲ್ಲಾ ಮುಳ್ಳಾಗಿಸದೆ 

ನವಿರಾದ ಹೊಂಗನಸ ಮಾಡಿ ಸವಿಯೋಣ

ಕಟ್ಟಿದ ಕನಸನ್ನು ನನಸಾಗಿಸಿ ಜೀವನವೆಂಬ 

ಜೋಕಾಲಿಯಲ್ಲಿ ಇಬ್ಬರೂ ಸೇರಿ ಜೀಕೋಣ