ಪ್ರಕೃತಿ ಮತ್ತು ಮನಸು

ಮುಗಿಲಿಗೂ ಕಡಲಿಗೂ ಎಲ್ಲೆ ಎಲ್ಲಿದೆ 

ಎತ್ತ ನೋಡಿದರೂ ನೀಲಿ ನೀಲಿ 

ಮನಸೂ ಒಂಥರ ಮುಗಿಲಂತೆ 

ತನ್ನಿಷ್ಟದಂತೆ ಹರಿಯುವುದು ಕಡಲಂತೆ 

ಪ್ರಕೃತಿಗೂ ಮನಸಿಗೂ ಹೇಳತೀರದ ಅನುಬಂಧ 

ಇರಬೇಕು  ಇಬ್ಬರ ನಡುವೆ ಸದಾ ಸವಿಬಂಧ 

ನಿಸರ್ಗದ ನರ್ತನವ ಅರ್ಥೈಸಿಕೊಂಡರೆ 

ಸಿಗುವುದು ಮನುಜನ ಮನಸಿಗೆ ಸಾಂತ್ವನ 

ಪ್ರಕೃತಿಯ ಪ್ರೀತಿಗೆ ಪಾತ್ರರಾದರೆ ಈ ಜೀವನ ಸುಂದರ 

ವಿಕೋಪಕ್ಕೆ ತುತ್ತಾದರೆ ಆಗುವುದು ಬದುಕು ಹರೋಹರ 

ದೂರ ಹೋಗದಿರು

ನೀನಿರದ ಬಾಳು ಊಹಿಸಲು ಆಗುತ್ತಿಲ್ಲ 

ಎಲ್ಲಿ ನೋಡಿದರೂ ಕಾಣುತ್ತಿರುವೆ ನೀನೆ ಎಲ್ಲ 

ಅಂದುಕೊಂಡ ಹಾಗೆ ಏನು ಆಗದು 

ಆಗುತ್ತಿರುವುದು ಏನು ಎಂದು ನನಗೆ ತಿಳಿಯದು 

ಈ ಜಗದಲ್ಲಿ ನನಗೆಂದು ಯಾರೂ ಇಲ್ಲ 

ಇದ್ದ ನೀನೊಬ್ಬನೇ ನನಗೆಲ್ಲ 

ಹೇಳದೆ ನನ್ನ ಬದುಕನ್ನು ಪ್ರವೇಶಿಸಿದೆ 

ಕೇಳದೆ ಮಾತ್ರ ದೂರ ಹೋಗಬೇಡ 

ಆಗದು ನನಗೆ ನಿನ್ನ ಅಗಲಿ ಇರಲು 

ಬೇಕೆನಗೆ ಕೊನೆವರೆಗೂ ನಿನ್ನ ಪ್ರೀತಿಯ ಸೂರು 

ನಿನ್ನ ನೆನಪಿನ ರಂಗೋಲಿಯೇ ಹರಿಯುತ್ತಿದೆ ಎದೆಯಲ್ಲಿ 

ಅದಕ್ಕೆ ಬಣ್ಣಗಳಿಂದ ಅಲಂಕರಿಸುವೆಯ ನಿನ್ನ ಕೈಯಲ್ಲಿ  

ನೆನಪುಗಳ ಮಾಯೆ

ನೆನಪುಗಳು ಹೀಗೇಕೆ 

ಬೇಡವೆಂದರೂ ಬಂದು ಕಾಡುವುದು 

ಬೇಕಾದಾಗ ಬಾರದೆ ಹೋಗುವುದು 

ಮೆದುಳಿಗೆ ಬೇಕಾದ ನೆನಪು 

ಮನಸಲ್ಲಿ ಅಳಿಯುವುದು 

ಮನಸಿಗೆ ಬೇಡವಾದ ನೆನಪು 

ತಲೆಯಲ್ಲಿಯೇ ಕೊರಿಯುವುದು 

ಕಿತ್ತು ಎಸೆಯಬೇಕಾದ ನೆನಪಿಗೆ 

ಇರುವ ಶಕ್ತಿ ಬೇಕಾದ ನೆನಪಿಗೆ ಏಕಿಲ್ಲ 

ಬದುಕೆಂದರೆ ಸಿಹಿ ಕಹಿ ನೆನಪುಗಳ ಮಿಶ್ರಣ 

ಆಗದಿರಿ ನೆನಪುಗಳಿಂದ ತಲ್ಲಣ 

ಓಡಿಸೋಣ ಕಹಿನೆನಪುಗಳನು ದೂರ 

ಕಟ್ಟೋಣ  ಸಿಹಿನೆನಪುಗಳ ಹಾರ 

ನೆರಳು

ನೀ ಉರಿಯುವ ಬೆಂಕಿಯಾದರೆ 

ನಾ ಅದನು ತಣಿಸುವ ನೀರಾಗುವೆ 

ನೀ ಹರಿಯುವ ಕಡಲಾದರೆ 

ನಾ  ನಿನ್ನ ಸೇರುವ ನದಿಯಾಗುವೆ 

ನೀ ಫಲ ಕೊಡುವ ಧರೆಯಾದರೆ 

ನಾ ಸುರಿಯುವ ಮಳೆಯಾಗುವೆ 

ನೀ  ಹೇಗೆ ಇರು ಎಲ್ಲೇ ಇರು 

ಯಾವುದೇ ರೂಪದಲ್ಲಿದ್ದರೂ 

ನಾ ಸದಾ ನಿನ್ನ ಬೆಂಬಿಡದೆ ಕಾಯುವ 

ನೆರಳಾಗಿರುವೆ                     

ಮೌನ

ನೀ ಮೌನಿಯಾದರೆ ನಾ 
ಮರೆತುಬಿಡುವೆ ನನ್ನ ದನಿಯ 
ಕೊಲ್ಲದಿರು ನೀ ನನ್ನ ಮೌನದಲಿ 
ಕೋಪವಿದ್ದರೆ ಬೈದುಬಿಡು ನಿನ್ನ ದನಿಯಲ್ಲಿ

ಮೌನವಾಗಿರುವುದು ಚಂದವೆಂದು 
ತಿಳಿದು ಸುಮ್ಮನಿದ್ದೆ ನಾ ಅಂದು 
ಆದರೆ ಒಲವಿನ ಹುಡುಗ ಮೌನವಾದರೆ 
ಏನಾಗುವುದೆಂಬ ಅರಿವು ನನಗಾಯಿತು ಇಂದು 

ಭಾವನೆಯನ್ನೇ ಬಂಡವಾಳವನ್ನಾಗಿಸಿ 
ಬದುಕುತಿರುವೆ ನಾ ಪ್ರತಿಕ್ಷಣ 
ಎಂದಾದರೂ ಒಂದು ದಿನ ತಿಳಿಯುವೆಯ 
ನೀ ನನ್ನ ಮನಸಿನ ತಲ್ಲಣ 

ಬಳಿ ನೀ ಇದ್ದಾಗ ಹರಿಯುತ್ತಿತ್ತು 
ಚಂದದ ಪ್ರೀತಿಯ ಭಾವ 
ನೀ ದೂರಾದ ಕ್ಷಣದಿಂದ ಎಲ್ಲೇ 
ಮೀರಿ ಹರಿಯುತಿದೆ ವಿರಹದ ರಾಗ 

ಮನಬಿಚ್ಚಿ ಹೇಳುವೆ ಕಡೆಯ ಮಾತು ನಿನಗೆ 
ಈಗಲೇ ನೆನೆಪಿಸುಕೋ ನನ್ನ 
ಈ ಜಗವ ಬಿಟ್ಟು ಹೋಗುವ ಮುನ್ನ 
ನೀ ನೆನೆದರೆ ಎನ್ನ ಈ ಜೀವನ ಧನ್ಯ 

ಹಂಬಲ

ಕಾದು ಕಾದು ಸಾಕಾಯಿತು ನನಗೆ 
ಪೂರ್ವದ ದಿನಕರ ಪಶ್ಚಿಮಕ್ಕೆ ಸರಿಯುತ್ತಿದ್ದಾನೆ 
ಆದರೂ ನಿನ್ನ ಸುಳಿವಿಲ್ಲ 

ನೀನೀಗ ನನ್ನ ಬಳಿ ಇದ್ದಿದ್ದರೆ ನಾ ಹೆಣೆದ
ಹಾಡನ್ನು ನಿನ್ನಿಂದ ಹಾಡಿಸಿ ಆ ಇಂಪಾದ ದನಿಯೊಂದಿಗೆ
ಈ ತಂಪಾದ ಮುಸ್ಸಂಜೆಯ ಸವಿಯುತ್ತಿದ್ದೆ

ಈ ಹೃದಯದ ಒಂದು ಪುಟ್ಟ ಆಸೆಯನ್ನೂ
ಈಡೇರಿಸದೇ ಸತಾಯಿಸುತಿರುವೆ ಹೀಗೇಕೆ
ಇನ್ನೂ ಕಾಡುತಿದೆ ನಿನ್ನ ದನಿ ಕೇಳುವ ಹಂಬಲಿಕೆ

ಮುಂಜಾನೆಯಿಂದ ಮುಸ್ಸಂಜೆ ಆದರೂ ನಾ ಕಾಯುವೆ
ಕತ್ತಲಾಗುವ ಮುನ್ನ ಕೇಳಿಸಿಬಿಡು ನಿನ್ನ ದನಿಯೊಮ್ಮೆ
ಮತ್ತೆ ಮೋಸ ಮಾಡದೇ ಹಾರಿಹೋಗಬೇಡ ಓ ನನ್ನ ಕೋಗಿಲೆಯೇ

ನಾ ನಿನ್ನ ಸಹಚಾರಿಣಿ

ನನ್ನ ಮನ ಒಂದು ಶಿಲೆಯಂತೆ ಇರಲು

ಅದಕೆ ಭಾವನೆಯ ರೂಪವನ್ನು ಕೆತ್ತುವ ಶಿಲ್ಪಿಯಾದೆ ನೀನು 

ಆಗಸದಷ್ಟು ಅಗಲದ ನಿನ್ನ ಕಣ್ಣಲ್ಲಿ ಕೊಂಚವೇ 

ಮಿಂಚು ಕಂಡರೂ ಸಾಕು ಮಿಡಿಯುವುದು ನನ್ನ ಹೃದಯ 

ಹಕ್ಕಿಗಳಂತೆ ನನಗೂ ರೆಕ್ಕೆಗಳು ಇದ್ದಿದ್ದರೆ ಎಷ್ಟು ಚಂದ 

ಆಗ ಹಾರಾಡುತಿದ್ದೆ ಸದಾ ನಿನ್ನ ಮನಸೆಂಬ ಮೋಡದ ತುಂಬಾ 

ಸೂರ್ಯನ ಬೆಳಕಂತೆ ನಿನ್ನ ಒಲವಿನ ಕಿರಣಗಳು 

ಈ ಮನಸಲಿ ಬಿದ್ದರೆ ಕಂಗೊಳಿಸುವುದು ನನ್ನ ಹೃದಯವೆಂಬ ಧರೆಯು 

ನೀ ಶಿಲ್ಪಿಯಾದರೂ ಮಿಂಚಾದರೂ ಸೂರ್ಯನಾದರೂ 

ಏನೇ ಆದರೂ ಸದಾ ನಾನೇ ನಿನ್ನ ಸಹಚಾರಿಣಿಯಾಗಿರುವೆ

ಸ್ವೀಕಾರ

ನನಗಾಗಿ ಯಾರಿಲ್ಲ ಯಾರಿಗಾಗಿಯೂ ನಾನಿಲ್ಲ 

ನನಗೆ ನಾನೇ ಎಲ್ಲ ನಿನಗೆ ನೀನೆ ಎಲ್ಲ 

ಹೀಗಂದೆ ಬದುಕುವುದು  ಸರಿಯಲ್ಲ 

ಪ್ರೀತಿಯೋ ಸ್ನೇಹವೋ ಕೋಪವೋ ದ್ವೇಷವೋ 

ಏನಾದರಿಲಿ ಹೇಗಾದಿರಲಿ ಯಾರಿಗೂ ಯಾರಿಲ್ಲ 

ಎಂದುಕೊಳ್ಳಬೇಡ  ಅವರಿಗೆ ಅವರೇ ಎಲ್ಲ 

ಕವಿತೆಯೋ ಕವನವೋ ಕಥನವೋ ಅದಕ್ಕೆ 

ಕಲ್ಪನೆ ಭಾವನೆಯೇ ಎಲ್ಲ ಅದಕೆ ಒಳ್ಳೆಯ 

ಮನಸಿನ ಹೊರತು ಬೇರೇನೂ ಬೇಕಿಲ್ಲ 

ರಾಗವೋ ತಾಳವೋ ಭಾವವೋ ಅದಕ್ಕೆ 

ಆಲಿಸುವ ಶ್ರವಣಗಳೇ  ಎಲ್ಲ ಸಂಗೀತದ 

ಸ್ವರಗಳ  ಸಂಚಲನದ ಹೊರತು ಬೇರೇನೂ ಬೇಕಿಲ್ಲ 

ಇವುಗಳ ನಡುವೆ ಬದುಕುವ ಮನುಜರು ನಾವು 

ನಿಸರ್ಗದ ನಿಯಮಗಳ ಮೀರುವ ಹಾಗಿಲ್ಲ 

ಇರುವುದನ್ನು ಸ್ವೀಕರಿಸದ ಹೊರತು ಬೇರೆ ದಾರಿ ಇಲ್ಲ 

ಭಾವನೆಯ ಚಿತ್ತಾರ

ನೀಲಿ ಆಕಾಶದಲಿ ಚಂದ ಚಂದ 

ಬೆಳ್ಳಿ ಮೋಡಗಳ ಚಿತ್ತಾರ 

ಖಾಲಿ ಮನಸಿನಲಿ ಬಣ್ಣ 

ಬಣ್ಣದ ಭಾವನೆಗಳ ಹಾರ 

ಕವಲೊಡೆದು ಹೋದವು 

ಆ ಮೋಡಗಳು ಎಲ್ಲೋ 

ಕರಗದೆ ಹೃದಯದಲಿ ನೆಲೆಸಿವೆ 

ಭಾವನೆಗಳು ಇಲ್ಲೇ 

ಮೋಡಗಳಷ್ಟು ಹಗುರಲ್ಲ ಭಾವನೆಗಳು 

ಗಾಳಿಗೆ ತೇಲಿ ಹೋಗಲು 

ಆಕಾಶದಂತೆ ಸುಂದರ ಶಾಶ್ವತ 

ಅವು ಎಂದೂ ದೂರಾಗಲಾರವು  

ನೀನೊಂದು ಕವಿತೆಯಂತೆ 

ಎಷ್ಟು ಬರೆದರೂ ಸಾಲದು ನಿನ್ನ ಬಗ್ಗೆ 

ಕಡಲ ಆಳದ ಒಳಗೆ ಇರುವ 

ಮುತ್ತಿಗೆ ಚಿಪ್ಪಿನ ಕಾವಲಿನಂತೆ 

ನಿನ್ನ ಪ್ರತಿ ಹೆಜ್ಜೆಗೂ ನೆರಳಾಗಿ ನಾನಿರುವೆ 

ಮುಗಿಲಿನ ಮೋಡಕ್ಕೆ ಕೈ ಚಾಚಿದರೆ 

ನಿನ್ನ ಪ್ರೀತಿಯ ಮಳೆಯೇ ಸುರಿಯುತ್ತದೆ 

ಎಲ್ಲಿದ್ದರೂ ಹೇಗಿದ್ದರೂ ಬಂದು ಬಿಡು ನೀ ಬೇಗ 

ಬಾನಿನ ಅಂಚಿಂದ ನೀ ಬರುತಿರುವ 

ಕ್ಷಣವ ಒಮ್ಮೆ ನೋಡುವ ಮಹದಾಸೆ ನನ್ನದು 

ಈ ಆಸೆಯ ಬೇಗನೆ ಪೂರೈಸುವ ಕರ್ತವ್ಯ ನಿನ್ನದು 

ಏಕೆ

ನೀ ಯಾರೋ ನಾ ಯಾರೋ 
ಎಲ್ಲಿಂದಲೋ ನೀ ಬಂದೆ ಹೊಸ ಭಾವ ತರಿಸಿದೆ 

ನಿನ್ನ ನೆನೆದು ಗೀಚಿದ ಪದಗಳೆಲ್ಲ 
ಹಾಡಿನಂತೆ ಹರಿಯುವುದೇಕೆ...??? 

ನಿನ್ನ ಕಂಡ ಕ್ಷಣಗಳೆಲ್ಲ 
ನನ್ನ ಮುಖ ತಾರೆಗಳಂತೆ ಮಿನುಗುವುದೇಕೆ...?? 

ನೀ ದೂರಾದ ಕ್ಷಣ ನನ್ನ 
ಕಣ್ಣಲ್ಲಿ ಕಂಬನಿ ಮಿಡಿಯುವುದೇಕೆ...???

ನೀ ಎದುರಿಗೆ ಬಂದಾಗ ನೂರಾರು ಮಾತುಗಳು 
ಹೊರಬರದೆ ಮೌನವಾಗುವುದೇಕೆ...???

ಈ ಏಕೆ ಅನ್ನುವ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳಿಗೆ ಉತ್ತರ ಸಿಗದೇ 
ಸದಾ ಕಾಲ ನನ್ನ ಕಾಡುತ್ತಿದೆ ಹೀಗೇಕೆ...??

ಕಪ್ಪು ಬಿಳುಪಿನ ಸಂಗಮ

ನಿನಗೆಂದೇ ನಾ ಗೀಚುತಿರುವೆ 
ಖಾಲಿ ಹಾಳೆಯಲಿ ಏನೇನೋ ಅಕ್ಷರಗಳ 

ಅದಕ್ಕೇನೆಂದು ನೀ ಕರೆಯುವೆ
ಕವಿತೆಯೋ ಕಾದಂಬರಿಯೋ ಕವನವೋ

ಬರೆದು ಬರೆದು ಬರಿದಾಯಿತು ಬಿಳಿಯ ಕಾಗದ
ಅಕ್ಷರಗಳ ಸೋರಿಸಿ ಖಾಲಿ ಆಯಿತು ಕಪ್ಪು ಶಾಹಿ

ಕಪ್ಪು ಬಿಳುಪಿನ ಸಂಗಮವಾಗಿ ಹರಿಯುತಿದೆ
ಈಗ ಬಣ್ಣ ಬಣ್ಣದ ಚಂದದ ಭಾವನೆಗಳು

ಆ ಭಾವನೆಯು ಕಾಯುತಿದೆ ಒಂದು ಪ್ರತಿಸ್ಪಂದನವ
ಅದು ಸಿಗುವವರೆಗೂ ನಾ ಗೀಚುವೆ ಪ್ರೇಮಪತ್ರವ