ಅಪ್ಪ ನೀ ಇಂದು ಹುಟ್ಟಿದ ದಿನ 
ಕವನ ಬರೆಯಲು ಬಯಸುತಿದೆ ನನ್ನ ಮನ 
ನನ್ನ ಪ್ರಾಣಕ್ಕಿಂತ ಹೆಚ್ಚಾಗಿರುವ ನಿನಗೆ 
ಏನೆಂದು ವರ್ಣಿಸಲಿ ಎಲ್ಲಿಂದ ಬರೆಯಲಿ 
ತೋಚದೇ ಕಂಗಾಲಾಗಿ ಕೂತಿರುವೆ 
ತಪ್ಪಿದ್ದಾಗ ತಿದ್ದಿ ಅತ್ತಾಗ ಮುದ್ದಿಸಿ 
ವಾತ್ಸಲ್ಯವೆಂಬ ಅಮೃತವ ಕುಡಿಸಿ ಬೆಳೆಸಿದೆ 
ಜಗದಲ್ಲಿ ನಿನಗಿಂತ ಹೆಚ್ಚು ನನಗ್ಯಾರಿಲ್ಲ 
ನೀ ಕೊಟ್ಟ ಪ್ರೀತಿಯನು ಮತ್ತಾರೂ ಕೊಡಲೂ ಸಾದ್ಯವಿಲ್ಲ 
ನಿನ್ನ ಹುಟ್ಟಿದ ದಿನ ನನ್ನ ಪ್ರಾರ್ಥನೆಯೊಂದೆ 
ನನ್ನುಸಿರು ಇರುವರೆಗೂ ನೀ ನಗುತಿರು 
ಪ್ರತೀ ಜನ್ಮದಲ್ಲೂ ನಿನ್ನ ಮಗಳಾಗೆಂದು ಹರಸುತಿರು 

#ಆಂಗ್ಲ_ಸಂದೇಶದ_ಅನುವಾದ 
ನನ್ನ ಮೌನ ಹೃದಯ ಹೇಳುತಿದೆ 
ನನ್ನ ಉಪಸ್ಥಿತಿ ಕೆಲವೊಬ್ಬರಿಗೆ ನೋವಾಗಬಹುದು 
ಆದರೆ ಖಂಡಿತವಾಗಿ ನಾ ಹೇಳುವೆ 
ನನ್ನ ಅನುಪಸ್ಥಿತಿ ಯಾರಿಗೂ  ನೋವು ಮಾಡದು 
ಅದಕೆ ನಾ ಸ್ವಂತ ಆಯ್ಕೆಯಿಂದ ಏಕಾಂಗಿ ಆಗಿರುವೆ 

ನಿನ್ನ ನಿರಾಶೆಗೊಳಿಸಿದ ವ್ಯಕ್ತಿಯನ್ನು ದೂರುವುದಕ್ಕಿಂತ 
ಅವರಿಂದ ನಿರೀಕ್ಷಿಸಿದ್ದಕ್ಕೆ ನಿನ್ನ ನೀನು ದೂರಿಕೋ 
ಕಾರಣ ಅತೀ ನಿರೀಕ್ಷೆ ಇದ್ದಲ್ಲಿ ನಿರಾಶೆ ಕಟ್ಟಿಟ್ಟ ಬುತ್ತಿ 

#ಮೌನಿಯ_ಕವನ 
ಬಯಸುತಿದೆ ಮಾತು ಶಾಶ್ವತ ಮೌನ 
ಆದರೂ ನೂರಾರು ಭಾವಗಳಿಂದ ತುಂಬಿದೆ ಮನ 
ಮಾತು ಮೌನವಾದಮೇಲೆ ಹೇಳಲಿ ಏನನ್ನ 
ಅದಕ್ಕೆಂದೇ ಲೇಖನಿ ಹಿಡಿದು ಗೀಚುವೆ ಕವನ 

ಓ ಸೂರ್ಯ ಏಕಯ್ಯ ಈ ಕೋಪ 
ಸಾಕು ಮಾಡು ನಿನ್ನ ತಾಪ 
ಕ್ಷಮಿಸಿ ತಣ್ಣಗಾಗು ನಮ್ಮ ಪಾಪ 
ಬಳಲಿ ಬೆಂಡಾಗಿದೆ ಈ ಭೂಮಂಡಲ 
ಶಾಂತನಾಗಿ ಹಿಂತೆಗೆದುಕೊ ನಿನ್ನ ಕೆಂಡಾಮಂಡಲ 
ಮಳೆಯ ಹನಿಯೇ ಆಗಿದೆ ಎಲ್ಲರ ಹಂಬಲ 
ಭುವಿಗೆ ಚೆಲ್ಲು ಬರಿಯ ಬೆಳಕಿನ ಕಿರಣ
ಕರುಣೆ ತೋರಿ ಬದುಕಿಸಿ ಓ ಅರುಣ 

ಪ್ರೀತಿಯ ಪಲ್ಲವಿಯ ಬರೆಯಲು ಕುಳಿತಿದ್ದಾಗ 
ಸ್ನೇಹದ ಕರೆಯೊಂದು ಓಡೋಡಿ ಬಂತು 
ಆ ತುಡಿತಕ್ಕೆ ಒಳಗೊಟ್ಟು ಮರೆತೇಬಿಟ್ಟೆ ಪ್ರೇಮವ 
ಇನ್ನೆಂದೂ ನೋಡಲು ಸಾದ್ಯವಿಲ್ಲ ಅಂತಹ ಸ್ನೇಹವ   
ಕಾರಣ ನಾ ಪ್ರೀತಿಸುವೆ ಸ್ನೇಹವ ಪ್ರೀತಿಗಿಂತ ಹೆಚ್ಚು 
ಅದಕೆ ಏನೋ ಸ್ನೇಹಕ್ಕೆ ನನ್ನ ಕಂಡರೆ ಅಚ್ಚುಮೆಚ್ಚು 

ನೀ ನನ್ನ ಉತ್ಸಾಹದ ಚಿಲುಮೆಯೋ ಹೃದಯದ ಜ್ಯೋತಿಯೋ 
ಆತ್ಮದ ಶಾಂತಿಯೋ ಕಣ್ಣಿನ ದೃಷ್ಟಿಯೋ ಯಾವುದೂ ನಾ ಅರಿಯೇ 
ತನು ಮನಗಳಲ್ಲಿ ಬೆರೆತಿರುವ ನಿನ್ನನ್ನು ಬಿಟ್ಟಿರಲು 
ಇದ್ಯಾವ ಪರಿಯ ಅಸಾಹಯಕತೆಯು ಬೆನ್ನತ್ತಿ ಕಾಡುತಿದೆಯೋ 
ಏನೇ ಇದ್ದರೂ ನನ್ನ ವಿಧಿ ನೀನೆ ನನ್ನ ಬಾಳಿನ ನಿಧಿ 
ನಿಷ್ಕಲ್ಮಶ ಪ್ರೇಮದಿಂದ ಪೂಜಿಸುವೆ ನಾ ನಿನ್ನ 
ಎಲ್ಲಿದ್ದರೂ ಮರೆಯದೇ ಅಪ್ಪು ನೀ ನನ್ನ ಮನವನ್ನ 
ನೈದಿಲೆಯಂತ ನಿನ್ನ ನಯನದಲ್ಲಿ ಕಾಣುವೆ ಆ ದೇವರನ್ನು 
ಇದೊಂದೇ ನಾ ಅರಿತಿರುವೆ ಮತ್ತೆಲ್ಲವ ನಾ ಮರೆತಿರುವೆ 

ನಿನ್ನ ನೆನಪುಗಳೆಂಬ ಮುತ್ತುಗಳನು ಆರಿಸುವಾಗ 
ಏನೋ ಒಂದು ರೋಮಾಂಚನ ಮನದಲ್ಲಿ 
ಆರಿಸಿ ಪೋಣಿಸಿ ಸುಂದರ ಹಾರ ಮಾಡಲು ಕಾಯುತಿರುವ 
ನನ್ನ ಮನಕೆ ನಿನ್ನ ಆಸರೆಯೇ ತಾನೇ ಸ್ಫೂರ್ತಿ 
ಎಲ್ಲಿದ್ದರೂ ಬೇಗನೇ ಓಡೋಡಿ ಬಾರೋ ಇನಿಯ 
ಹಾಕುವೆ ಆ ಮುತ್ತುಗಳ ಹಾರವ ನಿನ್ನ ಕೊರಳ ಸನಿಹ 
ಸಾಕಾಗಿದೆ ಎನಗೆ ಈ ವಿರಹ ಅದಕ್ಕೆಂದೇ ಕಟ್ಟಿರುವೆ ಈ ಹಾರ 
ಕಾಯುವ ಮನಸಿಗೆ ನೋವು ಮಾಡದೆ ಬಂದು ಅಪ್ಪಿಬಿಡು 
ಅಗಲಿದ ನೋವಿಂದ ಬಳಲಿದ ಮನಕೆ ಮುಕ್ತಿಯ ಕೊಟ್ಟುಬಿಡು 

ಅಂಬರದ ನೆಸರನೇ ಏಕೆ ಕೋಪ ಈ ಧರೆಯ ಮೇಲೆ 
ನೀ ಉದಯವಾಗಿ ಅಸ್ತಂಗತನಾಗಿ ಹೋದರೂ 
ಕೆಂಡದಂತೆ ಸುಡುತಿದೆ  ಈ ಭುವಿಯು 
ಇಡೀ ಭೂಮಂಡಲಕ್ಕೆ ಬೆಳಕು ನೀಡುವ 
ನಿನ್ನ ವಿಶಾಲ ಮನದಲ್ಲಿ ಏಕೆ ಬಂತು ಈ ಆಕ್ರೋಶ 
ಭೂ ಜೀವಿಗಳೆಲ್ಲ ದಹಿಸಿದರೆನಾ ನಿನಗೆ ಸಂತೋಷ...???
ಸುರಿಸಬೇಡ ಬೇಡ ಸೂರ್ಯದೇವ ಈ ಬೆಂಕಿಮಳೆಯ 
ತಾಳಲಾರದೇ ಸಾಯುತ್ತಿವೆ ಜೀವಿಗಳು ಆ ಜ್ವಾಲೆಯ 
ಕೈ ಮುಗಿದು ಕೇಳುತಿರುವೆ ನಾ ನಿನಗಿಂದು 
ನಿನ್ನ ಬೆಂಕಿಮಳೆಯ ನಿಲ್ಲಿಸಿ ಸುರಿಸಲು ಹೇಳು 
ವರುಣನಿಗೆ ನೀರಿನ ಮಳೆಯ ತಂಪಾಗಿಡಿಸಲು ಈ ಇಳೆಯ 
ಈ ಕೂಗು ಕೇಳಿ ಶಾಂತನಾಗಿ ನೀ ನೀಡಿದರೆ ಈ ವರವ 
ಕೊನೆವರೆಗೂ ಋಣಿಯಾಗಿರುವೆ ನಾ ನಿನಗೆ ಎಂದೆಂದೂ 

ಉತ್ತರ ಸಿಗದ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳ ಹಿಂದೆ ಓಡುತ್ತಾ 
ಬಾರದ ಅದೃಷ್ಟವ ಕಾಯುತ್ತ 
ಪ್ರತೀ ಪ್ರಯತ್ನದಲ್ಲಿಯೂ ಸೋಲುತ್ತಾ 
ನೋವಿನ ಮೇಲೊಂದು ನೋವನ್ನು ತಿನ್ನುತ್ತಾ 
ಆತ್ಮಸ್ಥೈರ್ಯವ ಕಳೆದುಕೊಳ್ಳದೇ ಜೀವಿಸುತ್ತಾ 
ಒದ್ದಾಡದ ಹೊರತು ಹೋಗುವೆ ನೀ ಎಲ್ಲಿಗಂತ...??

ನೆನೆಸಿದಂತೆಲ್ಲ ಗೀಚಲು 
ಜೀವನವೇನು ಕವನವೇ...???
ಬರೆದಂತೆಲ್ಲ ನಡೆಯಲಿ ಎನ್ನಲು 
ಕವನವೇನು ಜೀವನವೇ...???

ನಗುವ ಮಲ್ಲಿಗೆಯ ನೋಡಿ ನಾಚಿದ ಸೂರ್ಯ 
ನನ್ನ ಶಾಖದಿಂದ ಬಾಡಿ ಹೋಗುವುದಲ್ಲ ಎಂದು ಮರುಗಿದ 
ಗೂಡು ಕಟ್ಟಿ ಚಿಲಿಪಿಲಿ ಎಂದು ಗುನುಗುತಿದ್ದ ಹಕ್ಕಿಗಳ ಕಂಡ ಮರವು 
ನಾ ನೆಲಕೆ ಕುಸಿದು ಬಿದ್ದರೆ ಈ ಜೀವಗಳ ಗತಿಯೇನೆಂದು ನೊಂದಿತು 
ನೀರಲ್ಲೇ ಈಜಿ ಕುಣಿದು ಕುಪ್ಪಳಿಸಿ ಬದುಕುವ  ಮೀನುಗಳ ಕಂಡು 
ನಾನೇ ಬತ್ತಿದರೆ ಇವುಗಳ ಪಾಡೇನು ಎಂದು ಕೆರೆಯು ಕಣ್ಣೀರಿಟ್ಟಿತು 
ಪ್ರಕೃತಿಯೇ ಪ್ರಕೃತಿಯ ಜೀವಿಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಮರುಗುತ್ತಿರುವಾಗ 
ಪ್ರಕೃತಿಯನ್ನು ವಿಕೃತಿಗೊಳಿಸುತ್ತಿರುವ ಮನುಜನೇಕೆ ಸುಮ್ಮನಿರುವನೋ...??

ಕಳೆಯುತಿದೆ ಇಂದು ಹಳೆಯ ವರುಷ 
ಆಗಮಿಸುತಿದೆ ನಾಳೆ ನವ ವರುಷ 
ತರಲಿ ಈ ಯುಗಾದಿ ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಹರುಷ 
ನಾಳೆ ಬರುವ ಯುಗಾದಿ 
ಆಗಲಿ ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಶಾಂತಿ ನೆಮ್ಮದಿಯ ಆದಿ 
ತಿನ್ನೋಣ ನಿರಾಸೆ ಕೋಪ ದ್ವೇಷವ ಮರೆತು ಬೇವನು 
ಸೇರಿಸಿ ಹೊಸ ಭರವಸೆಗಳ ಮೂಡಿಸುವ ಬೆಲ್ಲದಲಿ 
ಬಾಳೊಂದು ಸಿಹಿ ಕಹಿಗಳ ಸಂಗಮ 
ಅದಕ್ಕೆಂದು ಹಂಚಿ ತಿಂದು ನಲಿಯೋಣ ಬೇವು ಬೆಲ್ಲವ 

ಕವಿಯ ಪ್ರಪಂಚ ಕಾವ್ಯದಲ್ಲಿ ಬಿಂಬಿತವಾದರೆ  
ಕಲಾಕಾರನ ಪ್ರಪಂಚ ಕುಂಚದಲ್ಲಿ ಚಿತ್ರಿತವಾದಂತೆ 
ಶಿಲ್ಪಿ ಕಲ್ಲಲ್ಲಿ ಪ್ರಪಂಚವ ಕೆತ್ತುವನು 
ಇರುವುದು ಒಂದೇ ಪ್ರಪಂಚವಾದರೂ 
ಹೀಗೆ ಒಂದು ಮತ್ತೊಂದು ಮೊಗದೊಂದು ರೂಪದಿ 
ಅವರವರ ಇಷ್ಟದ ಭಾವದಿ ಆಗುವುದು ಪ್ರಪಂಚ ಪರ್ಯಟನೆ 
ನೋಡುವ ಕಂಗಳು ಸವಿಯುವುವು ಅವರಿಷ್ಟದ ಕಲ್ಪನೆ 
ಸಾಗೋಣ ನಾವು ಹರಸುತ ಸವಿಯುತ  ಆ ಕಲೆಯ 
ಕಲಿಯೋಣ ನಾವು ನಮ್ಮ ಅಭಿರುಚಿಯ ಕಲೆಯ 

ಒಮ್ಮೆ ಬಣ್ಣ ಬಣ್ಣದ ಭಾವನೆಗಳು ಮುದ ನೀಡಿದರೆ 
ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ಸುಣ್ಣ ಬಳಿದು ಸುಡಬೇಕು ಎನ್ನುವಷ್ಟು ನೋವು ಮಾಡುವುವು 
ಮಾಯಾವಿ ಮನದೊಳಗೆ ಪ್ರೇಮಮಯಿ ಮನಸು ಕಾಲಿಟ್ಟರೆ 
ಆಗುವ ಆನಂದ ಪರ್ವತಗಿಂತಲೂ ಎತ್ತರ 
ಆದರೆ ಮೋಸ ಮಾಡಿ ಹೋಗುವ ಮನವು ಕಾಲಿಟ್ಟರೆ 
ಮನಸು ನರಳಿ ನರಳಿ ಸಾಯುವುದು ಥರ ಥರ 
ಭಾವನೆಗಳ ನಂಬಿ ಬಂಧನಗಳ ಸುಳಿಗೆ ಸಿಕ್ಕಿದರೆ 
ಬದುಕು ಅದೃಷ್ಟದ ಕೈಗೊಂಬೆಯಾಗಿ ಕುಣಿಯುವುದು ನಿರಂತರ 

ಮರೆತು ಹೋದ ಹಾಡಿಗೆ ನವ ರಾಗ ಸಿಕ್ಕಿದೆ 
ಬರೆಯಲಾಗದೆ ಒದ್ದಾಡುತಿದ್ದ ಮನದಲ್ಲಿ ಹೊಸ ಆಸೆ ಚಿಮ್ಮಿದೆ 
ನೀ ನನ್ನಿಂದ ಎಷ್ಟು ದೂರ ಓಡಿದರೂ ಬಿಡದೇ ಹಿಂದೆ ಸುತ್ತುವೆ 
ಬಾರದ ಭಾವನೆಗಳ ಸುಳಿಯದ ಭರವಸೆಗಳ ನಿನ್ನಲಿ ಕೆತ್ತುವೆ 
ನೀ ಎಲ್ಲಿದ್ದರೂ ಹೇಗಿದ್ದರೂ ತಾಯಿ ಮಗುವ ಮುದ್ದಿಸುವಂತೆ 
ನಾ ನಿನ್ನ ಮುದ್ದಿಸುವೆ ಓ ನನ್ನ ಮುದ್ದು ಕವನವೇ