ಬಾಳೊಂದು ಲತೆಯಾದರೆ 
ನೋವು ನಲಿವುಗಳೆಲ್ಲ ಹೂವು ಮುಳ್ಳುಗಳಂತೆ 
ಸುಂದರವಾದ ಹೂವು ಕಣ್ಣಿಗೆ ತಂಪಾಗಿ ಕಂಡರೆ 
ಹರಿತವಾದ ಮುಳ್ಳು ಚುಚ್ಚಿದರೆ ಕಣ್ಣೀರು ಹರಿವುದು 

ವೀಣೆಯಿಂದ ನಾದಗಂಗೆ ಹರಿದಂತೆ 
ನವಿಲು ನಾಟ್ಯ ಮಯೂರಿಯಾಗಿ ಕುಣಿದಂತೆ 
ಪ್ರೇಮ ಪಲ್ಲವಿ ಬರೆಯುವಾಗ ಒಲವಿನ ಶ್ರುತಿ ಸೇರಿದಂತೆ 
ನೀ ಬಳಿ ಬಂದ ಕ್ಷಣ ಮಿಂಚಂತೆ ಕುಣಿವುದು ನನ್ನ ಮನ 

ಕವನ ಬರೆಯಲು ಇಂದೇಕೋ ಮನಸಿಲ್ಲ 
ಬರೆಯದೇ ಇರಲು ಮನಸು ಕೇಳುತ್ತಿಲ್ಲ 
ಏನು ಬರೆಯುವುದೆಂದು ತೋಚುತ್ತಿಲ್ಲ 
ಆದರೂ ಬರೆಯುವ ಹಠ ಹೋಗುತ್ತಿಲ್ಲ 

ಅರಿಯದ ಸತ್ಯದ ಹುಡುಕಾಟ ಮರೆಯದ ನೆನಪಿನ ಪರದಾಟ 
ಎರಡರ ನಡುವೆ ಜೀವನವೆಂಬ ನೌಕೆಯ ಎಳದಾಟ

ನನ್ನ ಬಾಳೆಂಬ ಬತ್ತಿಗೆ ನಿನ್ನ ಒಲವೆಂಬ ಎಣ್ಣೆಯ ಹಾಕಿ 
ಪ್ರೀತಿಯ ನಂದಾದೀಪವ ಹಚ್ಚುವಾಸೆ ನನಗೆ 
ಈ ನನ್ನ ಬಾಳಿಗೆ ನಿನ್ನಾಸರೆಯೇ ನನಗೆಲ್ಲ ನೀನಿಲ್ಲದೇ ನನಗೆ ಬದುಕಿಲ್ಲ 

ನಾ ಕವಿಯಾಗಲು ಹೊರಟಿರುವೆ ಕಾಣದ ಕವಿತೆಯ ಹುಡುಕುತ್ತಾ 
ಕಡಲೋ ದಡವೋ ಕಾಡೋ ನಾಡೋ ಅದರ ಅರಿವಿಲ್ಲ ಎನಗೆ 
ಪದಗಳ ಅರಸುತ್ತ ಸುಂದರ ಸಾಲನ್ನು ಹೆಣೆಯುತ್ತಾ 
ಕವನದ ಮಾಲೆಯ ಮಾಡುವ ಆಸೆಯೊಂದೇ ಮನದಲ್ಲಿ  ನನಗೆ 

ಮಾತು ಕಲಿಸುವ ಅಮ್ಮ ಕನ್ನಡವಮ್ಮ 
ಅನ್ನ ನೀಡುವ ಅಮ್ಮ ಭೂಮಿಯಮ್ಮ 
ನೀರು ಕೊಡುವ ಅಮ್ಮ ಕಾವೇರಮ್ಮ 
ಇಂತ ಅಮ್ಮಂದಿರ ಕೊಟ್ಟ ಕರುನಾಡಲಿ 
ಬದುಕುವ ನಾವೇ ಪುಣ್ಯವಂತರಮ್ಮ          

ನಾ ಅರಳಿದ  ತಾವರೆ ನೀ ನನ್ನ ನಗಿಸುವ ಚಂದಿರ 
ನಾ ಉಸಿರಾಡುವ ದೇಹ ನೀ ಅಲ್ಲಿ ಬೆರೆತಿರುವ ಆತ್ಮ 
ಹಸಿರೆಲೆಯ ಮೇಲಿರುವ ಇಬ್ಬನಿಯ ಹನಿಯಂತೆ ನನ್ನ ಪ್ರೀತಿ 
ಹೂಗಳ ಪರಿಮಳದಂತೆ ನೀ ನನ್ನ ಆವರಿಸಿರುವ ರೀತಿ 

ಮನ ಏನನ್ನೋ  ಬಯಸುತಿದೆ 
ವಿಧಿಯಲ್ಲಿ ಮತ್ತೇನೋ ಬರೆದಿದೆ 
ಮನಸಿನ  ಆಸೆಯೇನೋ ಬದಲಾಗುವುದು 
ಆದರೆ ವಿಧಿಯ ಬರಹ ಬದಲಾದಿತೆ..?? 
ಹಣೆಬರಹ ಬದಲಿಸುವ ಶಕ್ತಿಯಿಲ್ಲದ ಮನಕೆ 
ಕನಸು ಕಾಣುವ ಹಕ್ಕಿದೆಯಾ..???