ವಾಸ್ತವ

ಆಕಾಶದ ಎತ್ತರಕ್ಕೆ ಹಾರಾಡುವ 
ಗಾಳಿಪಟ ಸುಂದರವಾಗಿ ಕಾಣುವುದು 
ಆದರೆ ಎತ್ತರಕ್ಕೆ ಹಾರಿಸಿದ ಕೈಗಳು ಮಾತ್ರ 
ಇಳೆಯೊಳಗೆ ಮರೆಯಾಗುವುದು
ಬದುಕು ಸಹ ಹಾಗೆ ಅಲ್ಲವೇ
ಕೈಹಿಡಿದು ಕಾಪಾಡಿದ ಮನವು
ಮೌನದಲ್ಲೇ ಮುಳುಗುವುದು
ಉಪಕಾರ ಮಾಡಿಸಿಕೊಂಡ ಮನವು
ಹಕ್ಕಿಯಂತೆ ಹಾರಾಡುವುದು 

ಮಳೆಯಿಂದಾದ ವಿರಹ

ಮಳೆ ಸುರಿಯುವ ಸುಂದರ ಸಂಜೆಯಲಿ 
ನೀನಿಲ್ಲವೆಂದು ಕೊರಗುತಿರುವೆ ನಾ ಈ  ಕ್ಷಣ 
ಏನು ಮಾಡಿದರೂ ಕೇಳುತಿಲ್ಲ ನನ್ನ ಮನ 
ಬೇಡವೆಂದರೂ ಕೆಣಕುತ್ತಿದೆ ನಿನ್ನ ನೆನಪು 
ಆ ಕ್ಷಣ ಕಣ್ಣಲ್ಲಿ ಮೂಡುವುದು ಒಂದು ಹೊಳಪು 
ಮಳೆ ನಿಂತು ಹೋಗಿ ಎಲೆಯಿಂದ ಹನಿ ಉದುರುವ ಒಳಗೆ 
ನೀ ಬರದಿದ್ದರೆ ನನ್ನ ನಯನದಿಂದ ಜಾರುವುದು 
ಕಣ್ಣೀರಿನ ಹನಿ ಓ ಹುಡುಗ  

ಕವನ

ಬಹಳ ದಿನವಾಯ್ತು ನಿನ್ನ ನೋಡಿ ನಕ್ಕು ನಲಿದಾಡಿ 
ಬೇಕೆಂದರೂ ಹತ್ತಿರ ಬರಲಾರಷ್ಟು ದೂರಾಗಿದ್ದೆ ನಿನ್ನಿಂದ 
ಆದೆಷ್ಟು ಪರದಾಡಿದೆನೋ ನಾ ನಿನ್ನ ಕಾಣದೆ 
ಆಗಲಿದ್ದ ಪ್ರತಿಕ್ಷಣ ಯುಗದಂತೆ ಕಳೆದೆ 
ಅಂತು ಇಂತೂ ನಿನ್ನ ಸನಿಹ ಸುಳಿವ ಕ್ಷಣ ಬಂದಾಗಿದೆ 
ಬಯಸಿದ್ದೆಲ್ಲ ನಿನ್ನಲ್ಲಿ ಬರೆಯುವ ಆಸೆ ಚಿಗುರೊಡೆದಿದೆ 
ಇನ್ನೇನು ಬೇಕು ಹೇಳು ನನಗೆ ಓ ಕವನವೇ

ಬಯಸದೇ ಏನನ್ನೂ ನಾ ನಿನ್ನ ಪಡೆದೆ 
ಬಯಕೆಯ ಹೊಳೆಯೇ ಮನದಲ್ಲಿ ಹರಿಸುತಿರುವೆ 
ಬೇಡಿದರೂ ಸಿಗದಂತ ವರವಿಂದು 
ಬೇಡದೇನೇ ನನಗಿಂದು ಸಿಕ್ಕಿದೆ 
ಧನ್ಯವೋ ಧನ್ಯ ಈ ಜೀವ 
ಸದಾ ಹರಿಯುತಿರಲಿ ಹೀಗೆ ನಿನ್ನ ಒಲವಿನ ಭಾವ